Ik zou nog 1 nachtje hier in het ziekenhuis liggen, samen met mijn nieuwe ouders. Ik vind het maar vreemd hoe mijn leven begon. Ik wil er niet meer overna denken. Mijn ogen gingen dicht en ik begon te slapen. Om 11 uur kwamen Clarissa, Peter en het meisje binnen. 'Zachtjes.... ze slaapt.' Fluisterde ze. Ze kropen allemaal in bed. Ik hoorde Clarissa en Peter nog praten en het meisje zat op haar telefoon, want ik zag fel licht bij haar schijnen. 'Nina doe je telefoon is uit en ga slapen.' Zei Peter zacht. Aaahh Nina heet ze, dacht ik. Zouden Clarissa en Peter mijn naam veranderen? Ik hoopte van niet dit was mijn naam die mijn moeder en vader bedacht hadden. Ik bekeek de kamer nog is goed rond. Het was helemaal versierd met kaarten en ballonnen. Aan mijn bedje hing een zilvere ketting met een best groot hart eraan. Het hart kon open. Je kon er iets als een foto ofzo instoppen. Ik onthield wat mijn moeder had gezongen. En ik neuriede het in baby taal na, maar heel zachtjes, zodat niemand me zou horen. Omdat ik het liedje zong viel ik huilend in slaap. Ik zag een konijn in mijn dromen. Hij leek op snuffie het knuffelkonijntje die ik van papa had gekregen. En er was ook een ijsbeer bij. En nog een jonkie. Het leek alsof wij het waren, samen als een gezin. Lopend als ijsberen in de stad en niemand keek ons raar aan. Baby hersenen zijn raar wie kan dit nou dromen? Het was eigenlijk een hele mooie droom, zou dit nog echt gaan gebeuren? Nee, natuurlijk niet. Ijsberen leven hier niet. Toen ik terug dacht hoe de kamer eruit zag zag ik een ijsbeerknuffel op de grond liggen. Mijn droom ging niet verder. Ik werd wakker gemaakt door Clarissa. Ik rook een rare geur. Ze paktte me op hield Nina's hand vast en rende naar buiten, waar iedereen als stond. Peter keek om zich heen om ons te zoeken. 'Hier Peter!' Riep Clarissa. Hij kwam naar ons toe en hielp ons. We renden helemaal naar achter, zodat we veilig waren. 'Clarissa ik zag een kindje op de wc ik moet haar redden.' Zei hij terwijl hij terugrenden. 'NEE!!! Peter het is gevaarlijk!' Riep Clarissa hem achterna. 'Mam, hij kan het wel, hij komt terug.' Zei Nina snikkend. Ik hoopte echt dat hij terug kwam anders had ik 2 vaders verloren. En inderdaad na 5 minuten kwam hij het gebouw uit lopen, met het meisje. Clarissa gaf me aan Nina. Ze paktte me stevig vast. Ik zag dat Clarissa hielp, ze paktte het meisje over en gaf haar aan de ambulance. Peter viel op de grond en werd ook gelijk geholpen. Nina zat te kijken of ze moest komen of niet. Ja, haar moeder maakte een handgebaar. Ze liep/rende naar ons moeder toe. 'Lieverd stap in we gaan naar een ander ziekenhuis.' Zei mama. Ik zag de vlammen hoger worden. Er kwamen nog een paar patienten en verpleegers uit lopen. De brandweer probeerden het vuur onder controle te houden.
-----------------------------------------------------------------
Laat even een vote achter, zodat ik weet dat mensen me boek leuk vinden! x
