Ja ja!!!! We hebben de 50 stemmen gehaald! Super love you guys!!!! Ik heb een verassing voor jullie: als we de 250 (op turn your face) stemmen halen dan komt er een nieuw boek uit!!! Proloog kan je lezen bij het nieuwe boeken (klik op mijn werk)
-----------------------------------------------------------------
Ze had dezelfde haarkleur als Nina, kastanjebruin maar dan iets donkerder. Haar ogen waren niet dezelfde kleur, want die van Nina waren licht blauw en die van Djurcey bruin. Mama en ik stonden voor het raam stiekem te spieken. Een van de jongens kwam binnen en gaf Nina een kus op de wang. 'Hallo beauty.' Zei hij grappig. Nina gaf hem ook een klein kusje terug en Djurcey die kreeg een knuffel van de andere jongen. Ze liepen met ze vieren de huiskamer in. 'Hallo jongens!' Zei mama een beetje te overenthousiast. Ze zeiden met een glimlach terug hallo. 'Wat drinken?' Vroeg mam. Een jongen knikte maar de andere hoefde niet Djurcey knikte wel van ja. 'Geef Stacey maar.' Zei Nina. Ik werd doorgegeven aan Nina en de jongens keken me aan. 'Sam, Wesley, Djurcey dit is Stacey.' Vertelde Nina. 'Heb je een zusje? Dat wist ik niet.' Zei de ene jongen met bruine ogen en blond haar. Nina knikte. 'We hebben haar geadooteerd, haar vader ging dood en haar moeder is verdwenen.' Zei Nina met een gebogen hoofd. 'Verdwenen?' Vroeg de jongen weer. 'Ja, als ze haar moeder vinden dan gaat ze terug en anders blijft ze.' Vertelde Nina. Mam kwam terug met 3 glazen waar siroop in zat. 'Zo... alsjeblieft alsjeblieft. En wie mogen jullie dan wel niet zijn?' Vroeg mam met een glimlach. 'Ik ben Sam.' Zei de jongen met bruine ogen en blond haar en gaf een hand aan mama. Sam is dus de jongen die Nina een kusje gaf. De jongen die lang bruin haar heeft stelde zich nu ook voor. 'Wesley.' Zei hij en gaf ook een hand. 'Djurcey, aangenaam.' Zei ze vrolijk. 'Nou welkom, neem plaats.' Zei mam tetwijl ze mij aanpakte. Ze gingen op de bank zitten. Sam naast Nina en Djurcey naast Wesley. Djurcey had een wat stoerder jurkje aan dan die van Nina en de jongens hadden een gewone spijkerbroek aan. Na 4 minuutjes stonden ze op. 'Is het oke als ik half 10 thuis ben?' Vroeg Nina. 'Perfect, veel plezier lieverd niet later we moeten naar een ander ziekenhuis!' Zei ze terwijl ze al de deur uit liepen. Ze klapte net de deur dicht en mama pakte een bos sleutels en rende naar de voordeur. 'Wil je soms straks niet meer binnenkomen?' Vroeg mama. Nina lachte en liep terug. Ze pakte de sleutels aan en liep naar een zwarte auto die wegreed. Mam klapte de deur weer dicht en liep naar de woonkamer. Het was ondertussen alweer kwart over 1 en ik vroeg me af wat we zouden gaan doen. De televisie is aangezet en we gingen er voor zitten. Ze legte mij voorzichtig tegen een groot kussen aan en liep weer naar de voordeur. Ze kwam terug met een krant in haar hand. Ze wilde net de krant op de tafel leggen toen de telefoon ging. 'Hallo met Beitsteen.' Zei mama in de telefoon. 'Ja? Oh dankuwel we komen gelijk.' Zei mam. Ze rende naar boven. Ik kon niet horen wat er gebeurden, maar papa werd in iedergeval uit bed gehaald en liep samen met mama naar beneden. Ze paktte een sleutel bos en deed de voordeur open en nam pap mee naar de car. Na 3 minuten kwam ze terug en paktte de koffers. Ze vergat mij natuurlijk niet maar ik weet niet wat er aan de hand is. Ze paktte me op en samen liepen we naar de auto. Ze zette me vast en liep terug naar binnen. Pap zat voorin en die was aan het slapen. Mama kwan terug met een mobieltje in haar hand en een flesje en ze sloeg de deur achter haar kont dicht en deed hem opslot. Daarna liep ze naar de auto en stapte in. Ze deed haar eigen riem om stuurde Nina een berichtje. Ik weet helaas niet wat erin stond. 'Lieverd wat gaan we doen...?' Vroeg hij verslapt. 'Ze hebben een plaats voor in het ziekenhuis.' Zei mama blij. Na 40 minuten rijden waren we er. Er waren allemaal mensen buiten, en ik zag een paar bekende gezichten van het ziekenhuis dat in brand was gevlogen. 'Blijkbaar zijn er nog andere mensen.' Zei mama. We werden doorverwezen naar een slagboom waar we erin konden. Al snel werden we geholpen. Papa werd gelijk uit de car gehaald door de ambulancebroeder en mama stapte uit om mij te pakken. Ik werd voorzichtig uit mijn maxi cosi gehaald en samen gingen we naar de ingang. 'Volgt u mij maar.' Zei een man van het ambulanceteam. We volgten hem en we moesten wachten. ' U moet hier stipt een uur wachten voordat u naar uw mans kamer mag. Uw kamer is 203. Na een uur mag u daar naartoe.' Mama knikte en de ambulancebroeder liep naar een mevrouw toe achter de computer ze knikte. We hebben de hele tijd niks gedaan en maar een beetje geslapen. Na een uur was het eindelijk zover. Er werd een rollende kar gebracht zodat ze me daar in kon leggen en dat deed ze ook. Ze schudde haar arm, want die deed natuurlijk zeer vanbhet dragen en we liepen naar de tweede etage toe.
-----------------------------------------------------------------
Vote!
Follow! xiRosaW
Comment!
