Dit hoofdstuk is niet heel erg lang en is niet zo spannend omdat ik ziek ben, maar ik beloof jullie dat hoofdstuk 24 & 25 super spannend word!
-----------------------------------------------------------------'Waar gaan we naartoe?' Vroeg Nina. 'Naar Maastricht. Oke, je hebt me door. Wil je echt dat ik het nu al vertel?' Vroeg mam. 'Ja mam.' Knikte Nina. Mam kreeg erg blujkbaar niks uit haar mond. 'We gaan naar Amerika.' Zei ze snel. 'Wat?! Amerika?!!!!' Zei Nina blij en half zittend/springend. 'Ja.' 'Wat gaan we daar doen?' 'Ik heb een hotel kamer gehuurd bij een goede vriend van me in Boston.' 'Vet!!!' Knuffelde Nina. 'Ik ben blij dat je het leuk vind.' Reageerde ze blij. Amerika, ik hoorde van het nieuws dat dat het land is waar dromen uitkomen. Ik wist eigenlijk helemaal niet waar het lag. Maar gelukkig zag ik een kaart in de taxi liggen. Ik keek er nogal moeilijk naar omdat het zo ver weg lag, gelukkig kon ik het nog net zien. In het westen van de wereld lag het waarschijnlijk.
35 minuten later.
'Gate 56 naar Amerika, Boston is geopend. Gelieve 30 minuten van te voren in te checken, dit kunt u bij uw gate doen. Herhaling.... bla bla bla' sprak de intercom. We hadden ons ondertussen al ingecheckt en liepen naar de gate toe. Er waren vele mensen met laptops die druk in hun telefoon aan het praten waren, daarna volgde de intercom nog een keer. Ik zat nog steeds uit mijn maxi cosi te kijken hoe groot het hier eigenlijk was. We liepen en we liepen toen we door een poortje heen moest. Ik werd uit de maxi cosi gehaald en ik voelde een koude laag. Mam hielt me tegen haar borst aan en deed haar schoenen uit, ook Nina. Daarna liep mam op het gebaar van de politieman door het poortje heen. Er brande een groen lichtje aan de zijkant van het poortje. Daarna mochten ze hun schoenen weer aandoen. We liepen steeds verder tot we bij de gate waren. Iedereen lag een beetje ingedompeld te slapen. Het was altans pas half 6. Verder zag ik ook mannen met pakken aan, stewarddessen(hoe je dat ook schrijft) en politiemannen. 'Zou u een rij willen maken bij de gate en haal alvast uw paspoort voor u.' Zei de intercom. Mam deed wat haar gezegd werd en ze ritste haar tas open, nu werd ik vast gehouden door Nina. 'Heb je honger?' Vroeg mam. 'Na niet echt nee.' 'Zeg het anders maar, we kunnen genoeg dingen kopen in het vliegtuig.' Nina knikte. En we stonden op en liepen naar de gate. 'Goedendag.' Zei de vriendelijke mevrouw die ons paspoort vast hield. 'Loopt u maar door.' 'Dankuwel. De tas werd weer open geritst en de paspoorten werden weggestopt. 'Goedendag, heeft u een fijne reis.' Zei de co-piloot die in de deur van het vliegtuig stond.' 'Danku' zeiden Nina en mam netjes. 'Stoel 42&43. Als het goed is zitten we met elkaar.' En gelukkig was het ook zo. We gingen zitten, mam tilde haar tas in de bovenste bediening en ging ook zitten. Ze was nogal nerveus. 'Riemen aan.' Zei mam nerveus. 'Mam het komt goed.' Zei Nina die haar hand vast hield. Een kleine snelle glimlach verscheen op haar gezicht. 'Zou u de baby op uw schoot willen zetten onder de riem?' Vroeg de stewardes lief aan mam. Ze knikte, Nina gaf mij aan mam en zette me onder de riem.
