Ja ja!!!! We hebben de 80 stemmen gehaald! Super love you guys!!!! Ik heb een verassing voor jullie: als we de 250 (op turn your face) stemmen halen dan komt er een nieuw boek uit!!! Proloog kan je lezen bij het nieuwe boeken (klik op mijn werk)
-----------------------------------------------------------------
Pap! Dacht ik maar nee hij lag nog net zo stil als net. Met zijn ogen dicht lag hij nog steeds op dezelfde manier. Mam was ondertussen in slaap gevallen en Nina zat mij heen en weer te wiegen, samen stonden we naast het bed. De deur ging 10 cm open en we zagen een oogje van een klein kindje met een knuffel in haar/zijn armen en een hand op de deur klink. 'Sorry' 'Kom maar binnen hoor.' Zei Nina. 'Ik ben verkeerd.' Nina liep naar de deur. Voordat Nina bij de deur was rende het kindje weg. 'MEISJE WACHT!' Riep Nina. Het meisje stond gelijk stil. Ze draaide zich om. 'Meisje?' Vroeg ze. Nina keek verbaasd. Het meisje rende terug naar Nina en knuffelde ons. De tranen sprongen haar in de ogen. 'Niemand heeft mij ooit een meisje genoemd.' Zei ze snikkend. Nina keek verbaasd en aaide het meisje over haar gladde hoofd. 'Iedereen zegt altijd heei jongen, maar dat ben ik helemaal niet en dat komt allemaal door deze stomme ziekte!' Riep ze snikkend uit. Haar, geen wenkbrauwen of zelfs wimpers had ze niet meer. Het leek alsof ze wenkbrauwen had, omdat ze dat erop had getekend met eyeliner. Daarom noemde ze haar een jongen. 'Ik zie overduidelijk dat je een meisje bent.' Glimlachte Nina. Het meisje kon niks uit haar mond krijgen om te zeggen. 'En hoe heet dit prachtige meisje dan wel niet?' Vroeg Nina. 'Daisy' antwoorde ze terug. 'Ik had vroeger blonde haren en bijna zwarte wenkbrauwen, maar nu... nu is alles helemaal weg.' Het viel me op dat ze er niet zo makkelijk over kon praten. 'Jij hebt een mooie roze kamer. Kom je mee naar mijn kamer???' Vroeg ze na het uithuilen. Nina draaide even om, maar ging toch mee. Nina pakte mij met een hand vast en met de andere hand hielt ze Daisy vast. We liepen, bijna rennend naar haar kamer toe. We zagen allemaal kinderen spelen. Ze waren bijna allemaal kaal, maar ik vond het niet zo erg eruit zien behalve de gedachte dat ze allemaal ziek waren. We stonden opeens stil. Een klein jongetje van ongeveer 4 jaar stapte naar ons toe. 'Betalen alatublieft' zei hij grinnikend. Nina keek verbaasd. 'Joep ze hoeft niet te betalen ze is geen ouder.' Zei Daisy. Hij keek Nina verbaasd aan en zo deed Nina ook. Hij zei niks en rende weg. Twee meisjes kwamen ook naar Nina toe. Ze keken allebei naar Nina en mij toe. 'Wil je misschien even bukken' vroeg het ene meisje. Nina snapte er niks van maar toch zakte ze door haar knieen. Het andere meisje pakte de mooie paardenstaart van Nina en legde die op haar hoofd. 'Kijk! Ik heb haar!!!!' Riep ze. Iedereen kwam op ons afrennen en bewonderde het. 'Grapjuuuhhh het haar haar!' En ze wees naar Nina. Nina grinnikte. Het meisje die net Nina's haar op haar hoofd had gedaan plukte nu een haartje uit Nina's hoofd. 'Au!' Zei Nina zacht. 'Mag ik die hebben??'vroeg het meisje. Ze zette een hele hele hele heeeeleeee lieve glimlach op haar gezicht plus puppyogen en daarmee kreeg ze Nina omver. Nina knikte. 'Nina?! Stacey?! Nina?! Stacey?! Nina?! Stacey?!' Riep een gillende vrouw. Nina draaide zich met een ruk om waardoor we bijna omvielen. 'Mam! Hier zijn we!' Riep Nina. Mag sloeg een hand op haar hard.
