Moja mała dziewczynka || Yuri Plisetsky ||

[15]

Przerwa zbliżała się wielkimi krokami. Strasznie mnie ciekawiło, co miała mi do powiedzenia przyjaciółka. Gdy usłyszałyśmy dzwonek jak poparzone wybiegłyśmy z klasy. Poszłyśmy w miejsce, gdzie nie było ludzi. Sara wzięła głęboki oddech i zaczęła.

-Gdy wyszłam sobie spokojnie z domu udając się do szkoły. Zza rogu wybiegł chłopak i nie uważając na otoczenie wpadł na mnie. W jego rękach znajdowały się książki i karteczki, które rozwaliły się na chodniku. Postanowiłam mu pomóc w zbieraniu tego, spojrzelismy na siebie. On uśmiechnął się do mnie, miał taki uroczy uśmiech.

Mówiąc te słowa była cała uradowana.

-A najlepsze jest to, że dał mi swojego Facebooka! - zaczęła piszczeć i skakać.

-Cieszę się twoim szczęściem, ale opanuj emocje.-powiedziałam spokojnie kładąc swoją rękę na jej ramieniu.

Resztę dnia w szkole latała cała w skowronkach z uśmiechem na ustach. Oto co miłość robi ludziom. Całe szczęście mnie to mogło ominąć, chyba.

-Chyba nie ma sensu wychodzić z tobą dzisiaj, skoro gadasz tylko o tym samym. Ciągle patrzysz się w telefon jest to dość irytujące. - powiedziałam jej, ona najwidoczniej nie zwracała uwagi na mnie. Wzięłam głęboki oddech, zaslonilam jej telefon swoją ręką i spojrzałam na nią. Nie była tym zadowolona, jednak schowała telefon do kieszeni.

- Nie wychodzę dzisiaj z tobą. - powtórzyłam w skrócie.

-Dlaczego miałyśmy tyle do obgadania, powiedziałabym ci o tym chłopaku. - uśmiechnęła się lekko.

-Ale widzę co on z tobą robi. O niczym innym nie umiesz rozmawiać tylko jeden teman, on. Nic innego dla ciebie się teraz nie liczy, ja nie dam rady trening dzisiaj mam. Muszę lecieć cześć.- pożegnałam się z nią.

Na pewno nie była tym zadowolona ale ona teraz miała swój swój świat, w którym na pierwszym miejscu był on. Ja pewnie gdzieś tam w oddali byłam.

Wróciłam do domu, zjadłam obiad i położyłam się na łóżku. Nie mogłam się doczekać jadzy na lodzie, zawsze jak o tym myślałam ciarki mnie przechodziły z podekscytowania.