Dochter van Hera//Percy Jackson fanfiction

15.Ontmoet wim, blijkbaar zoon van nike, godin van de overWIMning.

We hebben nog een uur voordat het twaalf uur is, en de chimaera moet komen. We besluiten dat Alex en Miles rond gaan kijken, om iets te vinden dat de toeristen gaat afleiden, en Polly en ik blijven in de bus achter om alle wapens te slijpen.
Na drie kwartier beginnen de spanningen voor het gevecht met de chimaera al op te lopen.

Polly en ik zitten in stilte naar ons werk te kijken als oppeens de deur van de bus open klapt. Er staat een man, ongeveer dertig, in de deuropening, in een outfit van een toezichthouder die rondlopen rond het beeld. Hij heeft een strenge blik op zijn gezicht. Polly heeft haar pijlen laten vallen en kijkt verschrikt naar de man.
"Wat in de naam van welke God dan ook zijn jullie twee kinderen aan het doen?" Zegt hij en hij wijst met zijn vingertje naar onze zwaarden, pijlen en speeren. Ik kijk Polly aan. Net als ik is ze verbaast. Verbaast dat de mist niet iets anders heeft laten zien dan wapens. Meestal als ik zoiets doe in het openbaar denken mensen dat ik een stokbrood aan het besmeren ben. Maar dat geld niet voor deze man.
"In mijn hele leven zie ik gekke, onverklaarbare dingen zoals kinderen met oude wapens, en dieren die niet echt dieren zijn, want ze zijn angstaanjagender, en nu ben ik er klaar mee! Ik blijf meestal ver weg van de dingen die ik zie maar ik moet nu niet meer bang zijn. Ik moet er iets aan doen". De man staat daar met zijn handen in zijn zij terwijl Polly en ik onze lach moeten inhouden.
"Meneer, hoe heet je?" Vraagt Polly uiteindelijk.
"Wat, hoe ik heet? Tja... uh gewoon Wim" Hij is van zijn plek geblazen door deze vraag. "Waarom?" Vraagt hij dan ook.
"Hoe oud ben je?" Vraag ik.
"Wat, wat zijn dit voor vragen. Ik ben Wim en ik ben 29 jaar oud. Nou sorry maar ik moet deze wapens afpakken, voordat jullie iemand pijn doen" zegt hij en hij loopt naar voor.
"Sorry Wim, maar dat mag je niet doen" zeg ik en ik ga voor de wapens staan. Polly gaat naast me staan.
"Wim heb je ouders of maar eentje?" Vraagt Polly. Ik geef haar een trap op haar voet.
"Wat!?" Fluister schreeuwt ze in mijn oor.
"Je kan dat niet zomaar vragen aan iemand die je niet kent!" Fluister schreeuw ik terug.

"Kan iemand een keer in zijn leven de waarheid vertellen aan me? Mijn vader deed het nooit, mijn psychologen zeiden dat ik gek was en ik dingen verzon, en nu twee kinderen van wat, 10 jaar oud? Alsjeblieft, vertel wat er mis is met me!"  Zegt Wim. Hij heeft duidelijk een meltdown, is het enige dat ik kan denken.
Ik loop naar hem toe en leg mijn hand op zijn schouder. "Wim..." begin ik maar ik word onderbroken door een licht boven zijn hoofd. Er verschijnt een goud Nike teken, die van dat merk. Iconisch als ik er zo over nadenk. Polly staart het teken van de Godin Nike aan met grote ogen en er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. Wim kijkt met bange ogen naar boven.
"Wat is dat?" Vraagt hij terwijl hij met zijn wijsvinger naar het teken wijst.
"Waarom zweeft er een merk boven mijn hoofd?" Hij kijkt weer naar mij.
"Polly en ik, hebben niet veel tijd meer om het uit te leggen, maar Wim, je bent een halfgod" zeg ik. Polly loopt naar mijn oor toe en fluistert een imitatie van de diepe stem van Chiron in mijn oor: "heil Wim, zoon van Nike, godin van de overwinning. Ik giechel.
Hij zegt niks meer en kijkt me alleen maar droog aan. Het teken is al aan het verdwijnen.
"Maar hoe kan dat, hij is dertig, had hij niet allang opgegeten moeten worden door monsters?" Vraagt Polly zich hardop af.
"Nee" zegt Wim "Als die monsters me aanvielen, heb ik altijd voor elkaar gekregen om ze te verslaan. Ik weet ook niet hoe maar ik....overwin ze altijd".
Hij kijkt naar de grond waar hij zijn schoenen  over elkaar wrijft.
"Dat komt omdat je goddelijke Griekse moeder Nike, godin van de overwinning is" maak ik hem duidelijk. Hij lijkt niet al te verbaast.
"Ja dat is logisch..." .
Er ontstaat een stilte die niet te lang duurt, want Miles rent in de deur opening. Zonder dat hij ook maar een blik op Wim gooit begint hij met schreeuwen. Buiten adem van het rennen probeert hij te praten maar hij heeft zo hard en veel gerend dat ik er maar vier volle woorden uit kan opmaken. "Leeuw.......geit.....slang....
chimaera."