Dochter van Hera//Percy Jackson fanfiction

13. De leeuw is los

De leeuw begint met aanvallen. Hij komt recht op me af gerend en ik ren op hem af. Hij is immens maar ik ben niet bang. Ik snij met mijn zwaard in de leeuw zijn borst die nu op twee poten voor me staat. Maar het lukt niet. Het zwaard gaat niet in de huid van de leeuw maar hij glijd er overheen. Miles en Alex komen er ook aan en hakken met hun wapens in de leeuw, Maar het lijkt alsof de grote goude leeuw van ijzer is. Polly schiet van achter onze ruggen pijlen op de leeuw maar het is hopeloos. De pijlen ketsen van hem af en wij zijn meer in gevaar voor de pijlen dan de leeuw hemzelf.
"Tia!" Schreeuwt Polly van achter mijn rug. We zijn alle drie druk aan het ontwijken maar de leeuw is snel. Miles heeft een grote snee op het midden van zijn gezicht en hij bloed hevig. Alex die ligt op de grond met een bloedend been en rolt weg als de leeuw naar hem uithaalt of op hem wilt stampen. Ik ben nog niet geraakt maar ik heb het gevoel dat dat niet heel lang meer gaat duren.
"Wat is er Polly?!" Schreeuw ik naar achter en ik verlies mijn focus met het dier niet. Voor dat Polly kan antwoorden heb ik een idee.
"Wacht even Polly!" Zeg ik. " ik heb een idee!"
Ik stop met vechten en bestuur de winden onder me om me omhoog te tillen.Ik hang Op hoofd hoogte van de leeuw in de lucht. Ik concentreer me en denk aan zijn taal.
"He katje!" Denk ik zo hard als ik kan.
De leeuw draait zich om en grijpt als of ik een vlieg ben.
"Jij vieze halfbloed!" hoor ik hem denken.

Kijk het zit zo. Ik heb ook een deel krachten van Artemis. En haar kracht is met dieren praten. Ik kwam achter dit talent toen ik 8 was en ik naar school ging. Ik nam de klassen cavia mee op zomer vakantie en we voerden hele gesprekken. De cavia zij dat hij de vorige vakantie bij een jongen genaamd Tom Larry had gespendeerd. Hij had de hele vakantie dezelfde sokken en onderbroek aan en veranderde nooit het hok van hem.
Na het verhaal van de cavia ben ik nooit meer naast hem gaan zitten. Niet dat ik de kans kreeg want een week op die school en ik had de leraren inplaats van kopjes koffie, kopjes wijn gegeven. Ja de krachten van dionysos zijn niet heel efficiënt

"Kan je stoppen ofzo?" vraag ik aan de leeuw.
"Ik luister niet naar kleine helden!" De leeuw wordt nu echt boos.
Hij is wel gestopt met het aanvallen van Alex en Miles. Alex ligt op het zand wat rood is om zijn been heen. Miles zit bij hem en houd druk op de wond van Alex ook al ziet hij er zelf ook niet zo goed uit. Zijn hele gezicht is rood van het bloed.
"Alstjeblieft anders moet ik je vermoorden!" Schreeuw ik in mijn hoofd en ik hef mijn zwaard.
" oh oh oh altijd maar die zelfverzekerde halfbloeden. Het grappige is dat die juist altijd dood gaan" zegt de leeuw.
"Aaaaaarrrrghhh!" Schreeuw ik en ik val aan op zijn gezicht. Als ik nou mijn zwaard in zijn mond kan krijgen, want daar is niet zijn ondoordringbare huid. Nou dit plan gaat grandioos mis. Zodra ik dicht genoeg bij zijn mond komt hapt hij naar me. Ik voel groote hoektanden zich in mijn buik boren en ik schreeuw het uit van de pijn. Hij laat me weer los en ik verlies mijn focus. Ik val op de grond van wel een goeie twee meter. Met een plof val ik op de grond en ik maak een bolletje van mezelf. Ik kreun. Ik doe mijn hand op de wond en haal hem er bebloed weer af. Het is zoveel bloed en het doet zoveel pijn dat ik met mijn hoofd op de grond val. Ik ben niet bewusteloos maar alles is heel wazig. Ik verlies teveel bloed maar er is geen smaak ervan in mijn mond gelukkig. Ik kijk naar de leeuw die blijkbaar beslist dat ik een hopeloos geval ben, en hij draait zich weer om naar Miles en Alex. Alex ligt nog steeds op de grond en Miles staat op. Hij houd zijn dolken om hoog en de leeuw haalt uit. Hij is niet sterk genoeg maar ik heb het gevoel dat niemand sterk genoeg is voor deze leeuw. Hij wordt weggeslagen door de poot van de leeuw en ik hoor een stukje verder op het strand een plof.
Nee niet Miles... denk ik. Hopeloos kijk ik over het strand. Ik kan hem niet zien want het is nogsteeds donker. Dan houd de leeuw zijn klauw boven Alex. Hij gaat het doen, denk ik. Hij gaat Alex vermoorden als ik nu niks doe. Ik denk na. Ik sluit al het geluid om me heen af en luister alleen naar het water. Ik denk aan andere halfbloeden die temaken hebben gehad met deze leeuw. De bekendste is natuurlijk Hercules. Ik denk diep na hoe hij de leeuw heeft vermoord. Het is eigenlijk hilarisch. Hera had die leeuw naar hem gestuurd als wraak naar Zeus. Omdat Hercules een zoon was van een sterveling. Nu zijn de rollen omgedraaid. Hercules had hem bewusteloos geslagen. Dat moet ik ook voor elkaar krijgen alleen heb ik niks om dat mee te doen. Ik kijk naar de omgeving maar er zijn alleen duinen, zand en water. Al dat eindeloze water.... dat is het. In ga moeilijk staan met een hand op mijn buik. Er loopt nogsteeds bloed uit en ik heb hard een nieuw kamphalfbloed T-shirt nodig. Ik sta tegen de Rug van de leeuw in. Ik laat mijn buik los en verkramp even van de pijn maar negeer het. Ik concentreer me en hef mijn handen. Ik laat een hele grote bol met water uit de zee komen en ik laat de winden hem over het strand dragen. Ik laat hem zakken boven de leeuw en vang hem als een soort net. De leeuw is druk aan het tegen stribbelen maar hij zit in een vol met water. Ik laat de bol omhoog komen. Dit kost zo veel energie en het is zo zwaar dat ik het gevoel heb dat al mijn ingewanden uit mijn bijtwonden lopen. Maar daar hangt ongeveer vijf meter boven de grond een leeuw in een bol met water. Na een minuut door hel voor mij maar ook de leeuw, word de leeuw stil. Ik wacht nog een tijdje en ik voel twee warme straaltjes uit mijn neusgaten lopen. Ook mijn broek is doorweekt met het bloedt van mijn beet. Ik verschuif de bol met mijn laatste krachten een stukje verder op het land zodat hij niet meer boven Alex zweeft en ontspan dan. De bol met water valt op het strand. Ik val meteen op de grond en probeer op adem te komen. De leeuw ligt bewusteloos naast op een grote vlek modder. Ik moet erheen, zeg ik tegen mezelf. Ik strompel naar de leeuw met mijn hand op mijn buik. Als ik daar aankom zak ik door mijn knieën. Ik moet sterk blijven, zeg ik tegen mezelf. Hij moet dood en ik moet het ijzer halen. Klim op de leeuw en pak zijn grote poot. Zijn klauwen zijn net zo groot als mijn vingers en vlijmscherp. Net zoals Hercules, snij ik de leeuw met zijn eigen nagels. Ik begin bij de maag. Het bloed loopt eruit maar ik blijf doorsnijden. Dan voel ik iets hards. Het is een blok ijzer van denk ik 20 kilo. Ik probeer het op te tillen maar ik ben te zwak. De tranen van de pijn lopen over mijn wangen. Ik wil gewoon zo graag liggen en slapen.... maar ik kan niet. Ik moet door gaan voor mijn moeder en mijn vrienden. Ik haal diep adem en snik nog een keer. Dan schreeuw ik het uit , til het blok op en gooi hem op het zand. Nu moet ik nog maar een ding doen. Ik pak de poot weer op en verplaats naar zijn hart. Ik steek de poot er in en blijf maar haken tot ik zeker weet dat hij dood is. Dan laat ik mezelf op het zand vallen en tijger een eindje weg van de leeuw. Ik ben doorweekt in het bloed. Ik weet zeker dat meer dan de helft van mij is want mijn wond bloed nogsteeds. Ik trek mijn jasje uit en knoop hem on mijn buik. Niet dat het gaat helpen maar misschien een beetje. Dan Laat ik me vallen en ontspan. Ik zak langzaam maar zeker weg. Het laatste wat ik zie is de pikzwarte lucht en een vuurvliegje die me hopelijk beschermt tegen nachtmerrie's en het waarschijnlijke doodbloeden.