Dochter van Hera//Percy Jackson fanfiction

19. Polly veraad me

Terwijl het vliegtuig hevig heen en weer en van boven naar beneden schud, de stewardessen met bange gezichten plaats nemen op hun stoelen, de piloten tegen elkaar aan het schreeuwen zijn en de andere passagiers in de tweede klas aan het huilen zijn, zit ik met mijn ogen dicht op mijn massage stoel. Het lichtje van de gordel staat aan, maar ik heb hem niet alleen om, ik heb hem zo hard aangetrokken dat ik niet meer kan ademen. Niet dat ik dat ik dat al kon, want de spanning is om... nouja neer te storten. Ik probeer mezelf af te leiden door oortjes in te doen en muziek te luisteren, maar honderd meter naar beneden vallen en dan weer in een rap tempo 200 meter naar boven, is niet goed voor mijn ingewanden. Ik knijp zo hard vuisten dat de wondjes van mijn nagels in mijn hand weer open gaan en bloed op de leren stoel terecht komt. Ik hoor de muziek niet eens over mijn gedachten heen. Volgens mij is het rustige country die op me op mijn zenuwen werkt. Ik durf mijn ogen in spleetjes open te maken en ik zie dat Alex met zijn mond in een papieren spugzakje zit, Miles kijkt alsof hij elk moment kan gaat huilen en Polly is aan het slapen. Dat leid me even af. Hoe kan je slapen in deze situatie. Het lijkt wel alsof iemand haar beschermt. Het is gewoon zo raar dat.... nee tia.
Op dat moment zakt het vliegtuig weer, zo veel dat we onder de wolken vliegen. Terwijl een paar stewardessen een gil slaken doe ik mijn ogen dicht. Ik sta op het punt om de winden onder het vliegtuig omhoog te sturen, zodat het vliegtuig zou stabiliseren maar dan houd Miles me tegen.
"Nee!" Schreeuwt hij. Ik kijk op en doe een oortje uit waar homemade icecream uit komt.
"Je mag je krachten niet meer gebruiken toch?"
Zegt hij terwijl we weer een duik in de wolken nemen.
"Ja maar straks storten we neer Miles, ik kan niet iedereen dood laten gaan!" zeg ik en we stijgen weer omhoog met een hoop geschud.
"We gaan niet neerstorten" zegt hij maar niet al te zeker. Hij probeert te bedenken waarom we niet zouden neerstorten.
"Denk maar aan je goddelijke fans" zegt hij niet al te zeker. "Zeus heeft geen zin in gedoe met hun, maar hij kan ons wel pesten".
"Dus we moeten dit uur gewoon uitzitten?",vraag ik met een misselijk gezicht. Ongelukkig knikt Miles.
"Wat is er met Polly?", vraagt Miles en hij kijkt naar de slapende dochter van Apollo.
"Nee wacht eerder, wat is er niet mis met haar?" 
Ik schud mijn hoofd. "Geen idee". De turbulentie word erger en de piloten zeggen wat over de speakers dat ik niet kan verstaan. Ik probeer mezelf af te lijden van de vrije vallen en ik probeer de kriebels in mijn buik te laten wennen, maar elke keer lijkt het alsof mijn ingewanden naar boven komen. Ik pak de kleine afstand bediening van het schermpje aan de muur en zet hem aan. Er komt een menu met dingen die je kan kiezen. Er is ook een tv keuze. Ik druk op die kop en zoek een zender. 1 is nieuws, 2 is soaps en drie is voor kinderen. Het vliegtuig maakt weer een duik omhoog en ik knijp zo hard in de aftands bediening, dat ik zomaar een paar knopjes indruk. De tv zapt naar zender 500. Er staat een man in een Griekse tuniek voor een soort fruitschaal voor de ingang van Olympus. Linksboven in staat Hephaistos tv. Ik ga iets rechter op mijn stoel zitten terwijl de man begint te praten. "Welkom bij het nieuws van de dag!" Zegt hij tegen de camera. "Vandaag in het nieuws: Apollo stopt maar niet met vreugde liederen zingen met zijn nieuwe harp, en onze Hera heldin zit gevaarlijk hoog in de problemen". Ik ga op het puntje van mijn stoelzitten en ik druk mijn oortjes nog iets dieper in mijn oor. Ik merk niks meer van de vallen naar beneden en dat we omhoog worden geschoten. Ik weet dat het nieuws van Olympus het over mij heeft. Dan begint de man met praten.
"We weten natuurlijk dat Apollo's harp gestolen was door een op hol geslagen cycloop, en dat zijn toen zo schandelijke dochter Polly Darson, hem kapot heeft teruggebracht. Haar vader was natuurlijk ontzettend boos op haar maar ze heeft het met grote maten goed gemaakt. Ze heeft haar niet-wetenschappelijke vriendin onvergefelijk verraden..... En dat brengt ons op het volgende onderwerp! Onze heldin in de wolken, Amartia (hij giechelt) , gevaarlijk terijn, kijk maar". Mijn hart klopt in mijn keel en de tranen branden achter in mijn ogen als er een filmpje van onze JetBlue naast de man verschijnt. Ik zet de tv uit en laat de afstands bediening vallen. Ik weet wat dit betekent en ik weet het al een tijdje. Polly heeft me verraden aan Apollo om haar laatste queeste goed te maken. Nu word ze beschermt door haar vader, daarom slaapt ze. Daarom wil ze niet naar Olympus omdat ze weet dat haar vader het zou benoemen. De tranen lopen over mijn wangen en ik kijk naar het slapende meisje. Mijn beste vriendin maar toch een verrader, die dit alles heeft veroorzaakt.