Dochter van Hera//Percy Jackson fanfiction

25. Het einde is eindelijk

Eenmaal uit de deur van het empire state building staan we stil.
"Pppffffffjjjjuuuuu" zegt Alex. We kijken hem allemaal aan.
"Wat, ik ben gewoon opgelucht dat we niet vermoord zijn. Jongens we hebben gewoon gewonnen".
We grinniken. "Hoe gaan we nu terug naar kamphalfbloed?" Vraagt Miles. Ik denk na. Ik kijk naar boven in de lucht. misschien heeft iemand wat gestuurd... en ja hoor. In de verte zie ik vier stipjes vliegen. Ze worden steeds groter. Het lijken wel gevleugelde paarden......Pegasus.
"Kijk!" Zeg ik en ik wijs naar de vier vliegende wezens. "Iemand heeft ze vast gestuurd" zegt Alex terwijl de beesten voor ons Op de straat landen.
"We zijn gestuurd door Hera" zegt Pegasus in mijn hoofd. Ik schrik er zo van dat ik een stukje naar achter deins.
"Wat is er?" Vraagt Miles.
"Oh niks, de Pegasus verteld me net dat ze gestuurd is door Hera. Ik schrok er gewoon even van".
"Wacht je kan met ze praten?" Vraagt Polly.
"Ja het zijn toch gewoon dieren" antwoord ik en ik haal mijn schouders op. Ik loop naar het dichtstbijzijnde vliegende paard en spring achterop de rug. Ze geeft een lief gehinnik.
"Komen de andere nog?" Vraagt ze aan me.
"Ja ik zeg het wel"  antwoord ik.
"Nou jongens, waar wachten jullie op?".

De vlucht naar kamphalfbloed is heerlijk. De wind door mijn haar en de hoogte boven new york maakt de overwinning nog beter. Miles en Polly zijn ook aan het genieten. Ik wist niet dat Miles nog mooier kon zijn maar met de wind in zijn gezicht glanst hij van schoonheid. Alleen Alex lijkt niet echt te genieten. Hij klampt zich vast aan zijn paard en probeert niet naar beneden te kijken. Uiteindelijk zie ik het grote huis op de halfbloedheuvel in de verte. We vliegen steeds dichterbij en ik zie de trainende kampers al omhoog wijzen. De volleyballers stoppen met hun spel als we de grond naderen. Ik zie Chiron en MrD al aanrennen en we belanden op het gras.
"Dankje wel, voor het ritje" zeg ik tegen de paarden. "Voor jou altijd, dochter van Hera" zeggen ze in koor en ze vliegen weer weg.
Ik hoor geklap van een persoon. Het is MrD, dyonisos. "Is het niet de schande haarzelf" zegt hij arrogant. "Het is je dus gelukt. Een spelletje winnen van mijn broertje Apollo". Hij loopt naar me toe en stopt vlak voor me. Nog geen twee centimeter van mijn neus vandaan stopt hij. "Ik heb je niet vergeven, vieze sterveling. Voor mij ben je nogsteeds de dochter onze schandelijke koningin en je verdient je gaves niet". Hij loopt weg, richting het witte huis.
"Sorry voor zijn onbeleefdheid kind" zegt Chiron lief en hij legt een hand op mijn schouder. "Hij is gewoon jaloers op wat jij kan". Ik glimlach. "Ik ben trots op je Amartia, en ik hoop dat je kan helpen met de training in het kamp. Als er machtige halfbloeden komen, kan je ze helpen hun krachten onder controle te krijgen en ik heb gehoord dat je kan vechten". Ik kijk weg en schud mijn hoofd.
" nouja uhh...." "ze doet bescheiden, meneer" zegt Alex. "Ze heeft de leeuw van Nemea en orthus in haar eentje neergehaald. Dat is iets wat de meeste halfgoden van haar leeftijd niet kunnen". Ik zie een paar halfbloeden om ons heen met elkaar fluisteren en goedkeurend knikken.
"Zo te horen heb je veel gedaan de afgelopen week. Ik denk dat je wel toe bent aan een heerlijke douche en een avondmaal". Bij die woorden hoor ik mijn buik knorren. Ik knik.
"Nou ga je dan maar opknappen en opfrissen en dan zie ik je vanavond weer bij het feestmaal".

Ik doe dat. Samen met Miles knap ik mijn wonden op en wassen we ons. Als we klaar zijn voor het avondeten houd Miles me nog even tegen. Hij trekt me naar zich toe zodat we op precies de goeie afstand van elkaar af staan.
"Ik hou van je" zegt hij. "Ik hou van jou" zeg ik. Hij kijkt me aan en zoent me. Met mijn ogen dicht geniet ik van het gelukkigste dat is gebeurt in de afgelopen week. We laten de zoen los maar elkaar liet. Met zijn arm om me heen geslagen lopen we naar de kantine waar iedereen ons zit op te wachten. Polly en Alex sluiten zich bij ons aan en we worden met zijn vieren ontvangen door een applaus.
Ik mag voor deze ene keer bij Miles zitten eten. Het eten is heerlijke n ik eet veel. Maar ik geef ook veel aan het vuur. "Ik hou van je mamma"
En ik loop weer verder. Ik zie Polly bij haar broertjes en zusjes lachen. Alex is al met een paar nimfen aan het flirten en Miles verteld uitgebreid aan iedereen wat er allemaal is gebeurt. Ik heb me in een lange tijd niet zo gelukkig gevoeld. Ik ben blij. Ik ben vrij. Ik ben geen schande meer. Het is voorbij.

————————————————————————

Hallo hallo,
Dankje dat je mijn boek hebt gelezen! De volgende hoofdstukken zijn een vervolg hierop.... lees maar verder en je komt erachter! Denk maar aan veel liefdesverdriet en pijn.....