Dochter van Hera//Percy Jackson fanfiction

1. Ik verlies mijn vrijheid op het vrijheidsbeeld

15 jaar later...

Na 8 jaar monsters afschudden zonder (ook maar al te grote...) verwondingen gaat het mis. En het is niet eens mijn schuld. Nouja niet helemaal dan...
Ik zit samen met mijn klasgenoten op de niet zo heel comfortabele stoelen van de schoolbus. We zijn onderweg naar het Vrijheidsbeeld, als klassenuitje. En dat is de hel met een klas zoals die van mij .
Ik zit namelijk op een kostschool, zoals de meeste halfbloeden voordat ze erachter zijn gekomen wat ze zijn. Ik weet natuurlijk al wat ik ben maar ik zit op een kostschool zodat ik niet teveel bij mijn vader ben. Niet omdat hij een gemene man is, nee ik hou heel veel van hem. En daarom blijf ik weg: ik lok teveel monsters.
En het is niet zomaar en kostschool. ik zit op staten island bordingschool voor onhandelbare kinderen. En daarom is mijn klas de hel.
Terwijl de hele klas een gevecht aan het houden is met natte wc papier propjes zitten Miles, Alex en ik op de achterbank. Miles slaapt op mijn schouder. Damn hij is knap als hij slaapt.
Miles is mijn vriendje. Hij is super lief en goddelijk knap. En dat is het probleem. Ik weet wat hij is. Een halfgod . En hij weet het niet en dat ga ik hem ook niet vertellen. Het is al een te groot risico dat ik zijn vriendinnetje ben maar ik hou echt van hem. Ik weet al dat hij een halfgod is vanaf het moment dat ik hem heb leren kennen. Hij heeft ADHA, dyslexie en alleen maar een vader. Daarbij krijgt hij dingen voor elkaar door het alleen maar te vragen en hij is super knap. Nee maar echt hoor. Hij heeft zandkleurig haar dat altijd een beetje over zijn ogen hangt. Onder zijn gesloten oogleden zitten donkerbruin rode ogen die altijd glinsteren. Hij kan dus maar een ding zijn. Een zoon van Aphrodite, de godin van de liefde en schoonheid. Maar hij was anders dan de andere kinderen van Aphrodite, tenminste die ik heb gekent. Hij was in tegenstelling van hen niet arrogant en zeker geen hartenbreker. Hij is bescheiden en super vriendelijk.
Naast hem zit nog zo'n risico. Alex.
Ook weet ik wat hij is. Een sater van kamphalfbloed. Op elke school waar ik kom worden er saters op me afgestuurd door het kamp. Dat komt waarschijnlijk doordat er zoveel monsters op me afkomen door mijn overvloed aan krachten. Als ik dan word aan gevallen proberen ze me te 'redden' maar meestal gaat het andersom: ik red hun gewoon. Dan ren ik weg en zie ze nooit meer terug. Maar toen ik Alex ontmoette aan het begin van het schooljaar ging het anders. Ik raakte bevriend met hem en kon het niet laten. Hij is super grappig en heel zorgzaam en lief. Hij weet niet dat ik s'avonds buiten de school monsters vermoord om Miles te beschermen. Ik weet dat dat eigenlijk zijn baan is maar hij is nog jong. Volgens mij is dit zelf zijn eerste queeste.

Oppeens schrikt Miles wakker. Buitenadem gaat hij recht op zitten en buigt naar voren. Ik streel hem over zijn rug. "Nachtmerrie?" Vraag ik. "Ja" zegt hij nogsteeds geschrokken. Ik ken het wel. Elke nacht word ik getijsterd door die rot dromen. Hij heeft ze ook net zoals elke halfbloed maar niet zo erg als ik. Misschien komt dat doordat ik meer weet en ik een stukje Apollo's krachten heb.
"Wat gebeurde er" vraag ik voor zichtig en ik probeer hem aan te kijken. Hij gaat rechtop zitten en kijkt me met zijn diepe ogen aan. "Iets over het Vrijheidsbeeld en drie vogels met scherpe klauwen en gezigden" zegt hij . "allemaal gewoon heel vaag".

Shit. Ik weet wat het zijn hoe graag ik ook wil dat hij ongelijk heeft moeten het we de drie harpijen zijn. Ik heb er nog nooit mee gevochten maar de verhalen die ik heb geleerd zijn best zorgverwekkend. Denk maar aan vlijmscherpe tanden en heel veel bloed.
Ik gooi een blik naar Alex die ook aan het luisteren is. Van zijn blik aftelezen was hij ook bezorgd. " he het was gewoon weer een droom" zeg ik geruststellend. Maar ik meen het niet want ik maak me ook zorgen.

Ondertussen staan we op de parkeerplaats naast het Vrijheidsbeeld. We stappen allemaal uit de bus en onze geschiedenis docente, mevrouw bodair, schreeuwt over alle wauws heen dat we in een rij moeten gaan staan. Ik loop hand in hand met Miles naar de boot en we vertrekken naar liberty island. Op de boot kijk ik goed naar boven of ik een teken van een harpij zie maar ik zie niks. Blijkbaar kijk ik een beetje bezorgd om me heen want Miles zegt "he het was toch maar een droom? Er zijn toch niet echt zulke vogels?".
"nee natuurlijk niet" zeg ik geruststellend en ik geef hem een zoen op zijn mond.
"Zo zo zo zijn deze twee tortelduifjes weer eens een porno show aan het geven?" Zeg een stem achter ons. Ik draai me met een ruk om en ben niet verbaasd als ik Johanna Basfords pottige gezicht zie . "Ach hou je kop man" zeg ik.
Ze kijkt naar me met een kattige glimlach. "Nou zeg, beetje snel op je teentjes getrapt amartia"  zegt ze. Dat is de druppel voor me. "Noem me niet zo jij achterlijk wicht!"Schreeuw ik terwijl ik opsta en de hals van haar shirt pakt. Miles staat ook op. "He tia, doe even rustig" zegt hij lief. Hij laat me me altijd beter voelen. Ik laat Johanna los maar ik kijk naar het water en laat plons omhoog komen. Met een plons valt het water over haar strakke paardenstaart. Ze schreeuwt het uit van frustratie en ik draai me met een tevreden glimlach om. Op zulke momenten ben ik heel blij dat mijn moeder me deze krachten heeft gegeven. Alex kijkt me aan. Ik weet dat hij me niet snapt. De ene keer denkt hij dat ik dochter ben van Aphrodite omdat ik een leraar iets voor me laat doen met mijn toverspraak. De andere keer denkt hij dat ik dochter van hephaistos ben omdat ik 'prongelijk' Johanna's haar in de fik heb gestoken en nu denkt hij dat ik een verboden dochter van Poseidon ben omdat ik de kracht over water heb. Hij weet niet dat ik het allemaal ben.
"Gaat het tia?" Vraagt hij. Ik knik ook al ben ik nogsteeds boos. Niemand mag me bij mijn volle naam noemen, niemand. Mijn naam is vervloekt net als ik.

Amartia betekent zonde in het Grieks. mijn moeder heeft me zo genoemd omdat ik er een ben. Een fout, een mislukking. Ik ben niet de dochter van Zeus maar wel die van Hera en zij is de Godin van het huwelijk wat betekent dat ze een affaire heeft gehad met mijn sterfelijke vader. Ik herriner me zelfs nog dat toen ik net was geboren en ik naakt in een grot lag ze een dolk boven mijn hart hield in de bedoeling om me te vermoorden. Maar ze kon het niet. Ze heeft me tot mijn zevende in die grot op Olympus oplaten groeien en me alles geleerd. Van het vechten met hydra's tot een zeemansknoop. Ze heeft ook een stukje kracht van alle twaalf de goden van Olympus gestolen en in mij gestopt zodat ik de hulp van kamphalfbloed niet nodig zou hebben.Toen heeft ze me op mijn zevende bij mijn vader afgezet en me laten beloven dat nooit een God achter mijn bestaan zou komen en dat ik dus ook nooit een voetstap op de halfbloed heuvel zet. Het risico was dan te groot dat andere goden achter haar fout zouden komen en dan zou ze de schaamte niet aan kunnen. Als de goden er wel achter zouden komen zouden ze op me gaan jagen zei ze . Maar zij zal me eerst doden. Zij zal me eerder vinden dan de rest en de dolk in mijn hart steken.

We zijn aangekomen op het eiland en we laten de kaartjes scannen. We gaan door een poort onder het beeld en dan zie ik een probleem. Poortjes en kluisjes waar je je sieraden en metalen dingen in moet doen. Dat is dus mijn armband en mijn armband is mijn zwaard, speer en pijl en boog . Die heb ik van mijn moeder gekregen, en hij is door hephaistos zelf gesmeden. Ik kan hem niet inleveren. Niet nu Miles gedroomd heeft over harpijen. Ik zie Alex ook stressen. Ik weet dat hij een zakmes bij zich heeft en dat als je hem uitklapt het een veel grotere dolk is dan dat je zou denken.we lopen door de poortjes en ja hoor ik moet hem in een kluisje doen samen met mijn eastpak. "dat is ook overdreven" zegt Alex die niet blij is met deze regel. "inderdaad een beetje over bodig" zeg ik nijdig.
We lopen met de klas een eindje verder naar een lift. We gaan in groepjes van 5 in de lift . Als Miles , Alex en ik aan de beurt zijn trekt Miles me weer uit de lift. " wat is er Miles?" Vraag ik terwijl ik zijn wang zachtjes streel. Alex loopt achter ons de lift uit en kijkt naar Miles. " je denkt nogsteeds aan die vogels he?" Zegt hij . " het voelt gewoon...." stamelt hij en ik weet wat hij bedoeld. "Verkeerd om naar boven te gaan?" Vraag ik en hij knikt . Mevrouw bodair komt naar ons toe en zegt dat we de lift in moeten en dat doen we . We gaan naar boven en gaan dan met een hele smalle trap verder. Van buiten is het Vrijheidsbeeld heel groot maar van binnen is het maar nauw. Na wat wel eindeloos veel trappen lijken, zijn we eindelijk in de kroon, een hele kleine ruimte. Ik loop naar een raam toe en kijk naar buiten. Ik heb een prachtig uitzicht op de oceaan en de stad . Ik blijf een tijdje kijken naar de zon op de golven en dan kijk ik door de lucht . Ik zie iets vliegen. Nee, niet iets, drie dingen. Drie dingen met vleugels en grote tanden. En dat is niet alles. Ze hebben gezichten.