Dochter van Hera//Percy Jackson fanfiction

14. Hades breekt los

Ik kom zondet problemen bij het steegje van de droom die ik had over Aphrodite, Miles en Apollo. Ik volg met trillende knieën hetzelfde pad weer en kom bij de lobby waar ik toen ook was. Ik loop naar de man achter de kassa.
Hij heeft net zoals in de droom een zacht uitziend Italiaans pak aan. Hij zit iets te doen op de computer. Op zijn naam kaartje staat Charon.
"Neem daar plaats" zegt hij en hij wijst naar een bank waar een stuk of tien dode geesten op zitten.
"Uhh"
Hij kijkt op. "Ben je niet dood? Oh fijn. Weet zo'n speciaal geval. Eerst heb ik twee goden en een bewusteloze halfgod op de stoep en nu jij. Waar ben ik ook goed voor. Heb je een afspraak met Hades?"
Een beetje versteld staar ik naar de man.
"Uhh...ja zo kan je het noemen"
"Nou kom dan" zegt hij nijdig en hij neemt me mee naar hetzelfde pondje als de eerste keer.
We varen over de rivier waar ik al eerder ben geweest. Als ik terug Denk aan die droom krijg ik rillingen. Charon ziet het. Hij grinnikt in zichzelf.
"Wat?" Vraag ik pissig. Mijn stem staat op het randje van trillen.
"Niks" zeg hij, terwijl hij zijn glimlach onderdrukt.
"Als een sterveling naar de onderwereld komt, is het moeilijk om niet te uh...hoe zeg je dat in de 21ste eeuw? Ohja, cringen"
Ik cringe als hij dat zegt.

De rest van het reisje zijn we stil. De hele weg heb ik aan Miles zijn verminkte lichaam gedacht. Ik moet naar hem toe, en snel.
We stoppen bij een soort steigertje naar vaste grond. Charon laat me uitstappen. Zijn Italiaanse pak schijnt doods in het Roode licht.
"Succes" zegt hij en hij racet weg. Nu sta ik alleen in Hades.

De weg split zich in vier wegen. In de rechtste vang  ik een glimp op van eeuwig geluk. Het stralende Elysium, strekt zich uit achter de ingang. Ik hoor een schaterend gelach en ruik de geur van BBQ. Daar wil ik late met Miles naartoe. In die ernaast hoor ik het geschreeuw van pijn. Er komt rook vanuit de velden van penitentie. De pijn van eeuwige marteling is hier te voelen. In die daarnaast komt doodse stilte. Maar echt doods. Ik heb nog nooit zoiets stils gehoord. De velden van asphodel. Ik moet ze alledrie niet nemen. Ik moet de vierde nemen. Naar Hades zijn woonplaats.

Elke stap die ik zet in de gang word zwaarder. Ook al heb ik de krachten van Hades, zuigt de onderwereld aan mijn geweten. Alle donkere gevoelens die ik de laatste tijd heb gehad komen naar boven. Mijn hart word zwaar, maar ik loop door. Ik kom aan bij de ingang van...nouja, Hades. Eerst kom ik in de tuin van Persephone. Het is de mooiste tuin die ik ooit heb gezien maar ook de angstaanjagendste. Midden in de prachtige boomgaard en wilde bloemen staan zilveren tuinmeubelen die overvol staan met al het eten dat je kan verzinnen. De geur van de dood word overweldigd door het geur van bloemen. Het gene dat de tuin zo angstaanjagend maakt is het uitzicht. Vanaf hier heb je uitzicht over de eindeloze velden van asphodel. Miljarden geesten lopen doelloos rond over de platgetrapte velden. De stilte die er van afkomt is hier ook te horen.
Ik loop verder over de bronzen gang. Boven mijn hoofd hangen duizenden skeletten van weet ik veel wie. De muren zijn gitzwart. Ik kom bij een grote bronzen deur uit. De deurknoppen zijn twee schedels. Zonder dat ik het wil, pak ik een schedel beet en trek de deur open. Een moment lang is het stil. Vanaf de reusachtige kamer die ik net ben binnengelopen kijken een man, een vrouw en een jongen verbaasd naar me. De man lijkt op Zeus en Poseidon maar dan nog gemener. Zijn zwarte haar staat rechtovereind, zijn jukbeenderen steken een meter vooruit en zijn ogen staan zwart en donker. De vrouw ziet er prachtig uit. Als de lente haarzelf. En de jongen. De jongen is het meest perfecte dat bestaat. Zijn zandkleurige haar valt over zijn gezicht. Zijn ogen kijken me vol verlangen aan. En hij is niet gewond. Het is Miles.
Ik heb geen tijd om iets te zeggen want de Hades breekt los. Nee wacht. Hades breekt los.

————————————————————————
Hallo....
Dat duurde lang...het spijt me dat ik zo lang niet meer heb geüpload. Ik had het druk met school en weet ik veel wat maar hier is het dan! Het 41ste hoofdstuk alweer... ik hoop dat je plezier hebt in het lezen. Veel liefs, je auteur.