Rano
Pov Shadow
Rano wstałam dość późno. Po szybkim wykonaniu porannej rutyny, podeszłam do szafy aby się ubrać. Wybrałam zwykłą czarną bluzkę na ramiączkach oraz czarne legginsy oraz oczywiście bieliznę do tego. Po ubraniu się spojrzałam w lustro i zobaczyłam niewyspaną nastolatkę z worami pod oczami. Posłałam swojemu lustrzanemu odbiciu krzywe spojrzenie i szybko opuściłam łazienkę. Związałam włosy w wysoki kucyk i poszłam na śniadanie a właściwie pobiegłam aby się nie spóźnić. Wbiegłam na stołówkę i nałożyłam sobie kilka kanapek oraz wzięłam coś do picia, poszłam do stolika, przy którym siedział Optimus, William oraz Robert. Usiadłam obok Roberta i zaczęłam jeść swoje śniadanie wcześniej życząc im smacznego.
-I jak wyspałaś się Shadow?- spytał się mnie Robert, przez co ruszyłam uchem
-Tak Robert - odpowiedziałam odrywając się od mojej kanapki z sałatą i pomidorem
-Nie wyglądasz za dobrze Shadow- powiedział, przekęciłam oczami na ten komentarz bo przecież nie będę się specjalnie malować bo raz na jakiś czas mam wory pod oczami i nie chcę wyglądać jak plastikowa lalka oraz nie lubię się malować a to wystarczający powód aby tego nie robić. Po skończonym śniadaniu wzięłam kilka kanapek na talerz i zaniosłam Oliverowi bo chłopcy byli i pewnie przyszli z autobotami. Gdy weszłam do zabiegówki zobaczyłam, że Oliver jeszcze się nie obudził, więc położyłam talerz ze śniadaniem na szafce obok jego łóżka i przykryłam go, po tym wyszłam z pomieszczenia cicho aby nie obudzić białowłosego.
Pov Optimus
Właśnie szedłem do głównego hangaru aby udać się na patrol, jednak gdy zobaczyłem Shadow, która szła korytarzem postanowiłem zabrać ją na patrol i powiedzieć jej, że niedługo opuszczamy tą planetę aby powrócić na Cybertron. Podszedłem do niej i kucnąłem przy dziewczynie.
- Shadow czy chciałabyś udać się ze mną na patrol- spytałem się dziewczyny patrząc na nią
-Z miłą chęcią Optimusie, tylko wezmę bluzę i będę gotowa- gdy skończyła to mówić szybko pobiegła do swojego pokoju. Czekałem chwilę na dziewczynę, a gdy przybiegła to wystawiłem jej rękę aby mogła wejść i usiąść na nią. Gdy dziewczyna weszła i usiadła na mojej dłoni, wstałem i ruszyłem do głównego hangaru. Kiedy tam doszliśmy postawiłem dziewczynę na ziemi i transformoałem się w swoje altmode. Otworzyłem drzwi i dziewczyna wsiadła. PO upewnieniu się, że zapięła pas ruszyłem wcześniej zamykając drzwi.
-Więc o czym chciałeś porozmawiać Optimusie- zaczęła bardzo ciężki i niewygodny temat gdy oddaliliśmy się od bazy
-Chodzi o to Shadow, że niedługo...- tu wziąłem głęboki wdech i wydech aby się uspokoić- że niedługo musimy opuścić Ziemię i wrócić na naszą planetę aby ją odbudować i potem na niej zamieszkać- powiedziałem niepewnie i spojrzałem na dziewczynę i na jej reakcję
-Rozumiem Optimusie... mam nadzieję, że wam się to uda- uśmiechnęła się do kierownicy smutno, a mi iskra się ściskała słysząc jej łamiący się głos i opadnięte wilcze uszka
Przez całą drogę nie odzywała się do mnie tylko milczała, widziałem jak co jakiś czas wycierała pojedyńczą łzę, która co jakiś czas spływała po jej policzku. W połowie drogi zasnęła, więc obniżyłem fotel i włączyłem ogrzewanie
Pov Shadow
Gdy usłyszałam, że Opuszczą Ziemię i wrócą do siebie coś we mnie pękło. Mimo, iż wiedziałam, że może to nastąpić nie sądziłam, że to będzie tak szybko. Będę za nim tęsknić z resztą nie tylko za nim, a za wszystkimi autobotami. Jednak Optimus stał się dla mnie rodziną, jedyną jaką teraz miałam i dalej mam. Nie odzywałam się do niego przez całą drogę, ponieważ nie wiedziałam co mam powiedzieć i nie chciałam aby mój głos zdradził mój smutek, więc patrzyłam przez okno jedynie czasem zerkając kątem oka na kierownicę co jakiś czas wycierając łzy. W pewnym momencie zasnęłam opierając się o fotel w altmode autobota.
__________________________________________________________
No i mamy kolejny rozdział tej książki. Więc czekam na wasze opinie o nim. Życzę wam dobrej nocy misie.
jutro mogę być bardzo mało na wtt ponieważ muszę szkukać pieska, który mi uciekł. Więc was za to bardzo przepraszam
