Ben geldim. Nasılsınız? Umarım keyifleriniz yerindedir. 🌸
Beğenilerinizi ve yorumlarınızı bekliyorum. ⭐️🌟
Multimedia: Can
İyi okumalar.
~
"Talha," diye mırıldandım. Sesim ağladığımdan dolayı kısık çıkmıştı. "Ne işin var senin burada?"
"Neyin var senin Yağmur?" Sesi kızgın çıkmıştı.
"Bir şeyim yok."
"Tanıdığımız o kız gitti sanki yerine başka birisi geldi. Ne oluyor Yağmur? Sana ne oluyor?" diye hafiften bağırdığında sessiz kaldım. Sessiz kalmamdan yararlanıp yeniden konuşmaya başladı. "Bak bana anlatabilirsin. Bir derdin mi var bana anlatabilirsin." Başımı iki yanıma sallamakla yetindim. Konuşacak halim yoktu. Ağzımı açsam direk ağlamaya başlayacaktım çünkü.
"Yağmur sen Baran'ı seviyorsun, siz çok mutluydunuz. Baran'a olan bakışların, sevgin bunlar çok belli oluyordu. Ne oldu da birden ayrıldınız? Sen neden ayrıldın Baran'dan Yağmur?" diye sorduğunda gözlerimi kapatıp açtım. Sormasınlardı artık bana böyle sorular. Ne onlara verecek cevabım ne de gücüm vardı.
"Ben..." deyip sustum. "Ben sevmiyormuşum." Dudaklarımdan çıkan kelimeler beni öyle zorlamıştı ki...
"Baran benim için bir sığınakmış sadece. Güçlü bir kaleymiş. Beni korumasını, şefkatle bakmasını sevmişim ben. Sıkıldım artık hem."
"Yağmur bu sen misin? Bu söylediğin cümleler senden mi çıkıyor?" Talha şaşkınca konuştuğunda bir şey demedim. Talha'nın yanından geçip gittiğimde, tuvaletten çıktım.
Koridora çıktığımda yan tarafta başını duvara yaslamış bir şekilde duran Baran'ı gördüğümde öylece kalakaldım. Gözünden akan yaşı gördüğümde, gözlerimi acıyla kapattım.
Ben bizi bir kez değil bin kez öldürmüştüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Nasıl buldunuz bakalım?
Sizce bundan sonra neler olur?
Baran ne yapmalı?
Beğeni ve yorumlarınıza göre akşama da bölüm atmayı düşünüyorum. Lütfen desteklerinizi eksik etmeyin. 🌸
