Yağmur | Texting

2.3

Ben geldim. Nasılsınız?

Multimedia: Gizem

İyi okumalar.

~

Sandalyeyi hızlıca çekip yerime oturduğumda karşımdaki kıza dik dik bakmaya başladım. Şu an içimde gezinen duygulara engel olamıyordum. Bu kız kimdi ya? Bir de Baran'la böyle samimi samimi konuşuyordu.

Kız sanki ona olan bakışlarımı fark etmiş gibi Baran'la konuşmaya devam etti. Yanımdaki sandalye çekildiğinde Selin yanıma oturdu.

"Bu arkadaş kim?" diye lafı dolandırmadan sordum. Hepsinin bakışlarının bana döndüğünü hissetsem de benim bakışlarım kızın üzerindeydi.

"Gizem ben." Sanki ona sormuştum.

"Yani?" Can cevabımdan sonra öksürmeye başladığında, Baran'ın da çok kısa bir an tebessüm ettiğini görmüştüm.

"Gizem benim arkadaşım Yağmur. Bugün misafir öğrenci olarak geldi." Selin açıklama yaptığında kaşlarımı yukarı doğru kaldırdım. Misafir olarak gelmişmiş. Selin'in de böyle bir arkadaşı olduğunu ilk defa görüyordum. Hadi böyle bir arkadaşı vardı Baran'ı nereden tanıyordu?

"Tanışıyor musunuz önceden?" diye sordum. Sorum herkese sorulmuş gibi gözükse de aslında merak ettiğim Baran'dı.

"Evet canım tanışıyoruz önceden." Kaşlarımı çattım. Bir şey demeyerek sessiz kaldığımda Gizem olacak kız Baran'la konuşmaya devam etti. Daha doğrusu kız bıdı bıdı konuşuyor Baran sadece dinliyordu.

"Yaa çok güneş geliyor bana, güneşe de alerjim var ya benim. Baran seninle yer değiştirelim mi?" deyip Baran'a söz hakkı tanımadan yerimden kalktım. Baran'ın yanına geldiğimde kalkması için başında beklemeye başladım. Baran'ın kalkmak gibi bir girişimi olmadığını fark ettiğimde, "Kalksana," diye mırıldandım.

"Kalksana Baran bak ayakta kaldım." Bu sefer yüksek sesle söylemiştim. Baran oturduğu yerden kalktığında göz göze geldik.

Gözlerinin, bakışlarının güzelliği beni benden alıyordu.

Bu çocuk benimdi.

Gözleri garip bir ifadeyle bana bakarken, ben utanarak kalktığı yere oturdum. Allah'ım şu kıskançlığım başıma belaydı.

Baran Selin'in yanına oturduğunda rahatlamıştım. En azından şu kızın yanından kalmıştı. Saçımla oynamaya başladığımda, dirseğimle Gizem'in yüzüne bir tane geçirdim. Gizem inleyerek geri çekildiğinde, sahte bir üzüntüyle konuştum.

"Ya çok pardon, bilerek aman bilmeyerek oldu." Talha ve Can gülmeye başladığında kaşlarımı çattım. Komik miydi acaba? Şurada bana destek olmaları gerekirken ne yapıyorlardı?

"Selin biz seninle yer değiştirelim mi?" Gizem'in Selin'e söyledikleriyle kaşlarım biraz daha çatıldı. Alttan Selin'in ayağına doğru vurduğumda birden öksürmeye başladı. Herkes Selin'e garip garip baktığında konuştu.

"Gıcık tuttu da beni. Ben güneşi seviyorum ya orada üşürüm ben şimdi." Selin'in söylediklerine güldüm. Bir güneşti gidiyorduk ama ortada güneş falan yoktu ki.

"Baran çıkışta seninle bir şeyler yapalım mı?" Oha!

"Olmaz," diye bağırdım. Sesim yüksek çıkmış olacaktı ki bir kaç masadaki kişilerde bana bakmaya başladı. Utanarak başımı yere eğdim.

"Sana sormadım ben yalnız."

"Bana sorduğunu iddia etmedim yalnız." Onu taklit ederek konuşmuştum.

"O zaman neden Baran yerine cevap veriyorsun?" Aaaa kim ben öyle mi yapmıştım?

"Sana ne," diye söylendim. "Baran'ın sınavı var yarın gelemez. Yani gelmemeli sınavına çalışacak. Sınav önemli sonuçta de mi?" Büyük saçmalıyordum. Hayatımda ilk defa bu kadar saçmalamıştım.

"Evet sınavım var, çalışmam gerekiyor..." Baran'ın söyledikleriyle Gizem'e alaylı bir şekilde güldüm. Ta ki bu gülüşüm cümlelerinin devamını duyana kadar sürmüştü.

"Ama neyse ki ben sınavıma öncesinde çalıştım. Yani çıkışta bir şeyler yapabiliriz." Hayal kırıklığı içinde Baran'a baktım. Şu anda ağlamamak için büyük çaba sarf ediyordum.

Ben bizim için çabalarken, Baran bizi bitiriyordu.

~

Baran'a sövmek isteyenleri buraya alayım

Ben Baran'a kıyamam diyenleri de buraya alayım ğsğxğxcğ

Bu bölümde Yağmur'u nasıl buldunuz?

Sizce bundan sonra ne olur?

Yıldızları doldurmayı ve yorum yapmayı unutmayınız lütfen! 🌸

İnstagram: mavininhikayeleri

Sizleri seviyorum.