Yağmur | Texting

3.0

Ben geldim. Nasılsınız bakalım?

Multimedia: Kesinlikle ben ğeğdğdğdğğ

İyi okumalar.

~

"Baba bak bir sakin ol," dedim. Babam her an Baran'ın üzerine atlayacak gibi duruyordu. Gözlerimin sulandığını ve birazdan ağlamaya başlayacağımı hissedebiliyordum.

"Neyine sakin olayım? Tanışma dedik çocuk gelmiş benim kızımı istiyor." Babam bağırdığında annem de babama bağırmıştı.

"Seviyorlar birbirlerini Adnan!"

"Tamam sevsinler ama uzaktan sevsinler. Hem daha yaşları küçük." Babam anneme dönerek konuştuğunda annem kaşlarını çatıp, dik bakışlarıyla babama bakmaya başladı. Ben bu bakışların anlamını biliyordum. Bu bakışlar 'ben sana ağzının payını vereceğim' bakışlarıydı.

"Pardon da sen beni kaçımda istedin? Otuzumda da ben mi hatırlamıyorum. Biz evlendiğimizde ben de yirmi yaşındaydım." Evet, tam da tahmin ettiğim gibi olmuştu.

"Aynı şey mi onunla bu?" Babam köşeye sıkışmıştı. Baran'ın varlığını hissettiğimde başımı yanıma çevirdim.

O güzel gözleriyle babam ve annemi izliyordu.

"Bizde böyle olur muyuz Yağmur'um?" Olur muyduk ki?

"Babam varken olabileceğimizi sanmam," diye mırıldandım.

"Haklısın biz daha güzel oluruz. Bir kızımız olur bir de oğlumuz. Onların yanlarında böyle birbirimizle didişir dururuz. Sonra onlara aşkımızı anlatırız." Dudağından dökülen her bir cümle çok güzeldi.

Gerçek olamayacak kadar güzeldi.

"Küçük, bahçeli bir evimiz olsun bence. Hafta sonu mangal yakıp, oyunlar oynarız. Sonra ben bahçedeki çiçekleri sularken sen, kızımız ve oğlumuz da beni sularsınız," diye mırıldandım.

"Beraber şehir şehir gezelim. Hatta ülke ülke. Birbirimizi üzsekte sırt çevirmeyelim. Ne olursa olsun kopmayalım birbirimizden," dediğinde gözlerimdeki yaşlarla beraber başımı salladım.

Her söylediğinden sonra daha çok hayran kalıyordum ona.. Daha çok seviyordum.

"Görüyorsun değil mi nasıl üzdüğünü çocukları?" Annemin cümlesiyle beraber gözlerimi Baran'ın gözlerinden çektim. Her zaman ki gibi gözlerinde kaybolmuştum.

Annem ve babama döndüğümde ikisi de çok dikkatli bir şekilde bize bakıyordu. İkimizin konuşmalarını duymuş olabilirler miydi acaba? Tabii ki de olabilirdi. Yanlarında konuşmuştuk sonuçta.

Babamın gözlerine baktığımda gözleri yaşlarla dolmuştu. Niye böyle olmuştu ki şimdi?

"Pazar günü ailenle birlikte gelin Yağmur'u isteyin. Ama düğün falan öyle hemen olmaz." Babamın söylediklerini idrak ettiğimde yanımdaki Baran'a sıkıca sarıldım. Baran'da bana sıkıca sarıldığında gülümsedim. Ta ki babamın bağıran sesini duyana kadar.

"Yağmur sarılma. Sana diyorum Yağmur ayrılsanıza." Baran'ın kollarının arasından çıktığımda babam sert sesiyle konuştu.

"Ben senin bir boyunun ölçüsünü alayım göreceğim Baran Bey." Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım.

Bundan sonrasını Baran düşünsündü.

~

Evet, nasıl buldunuz bakalım?

Ben Adnan Beyden korkmaya başladım ğeğdğdğdğdğ Sizce neler yapar?

Bölümü tek bir emojiyle anlatın desem bu ne olurdu?

Yıldızları doldurmayı ve bol bol yorum yapmayı unutmayınız lütfen! 🌸

İnstagram: mavininhikayeleri

Sizleri seviyorum.