KURŞUN

Poyraz&

Multimedya: Afra Kurşun

Bölüm şarkısı: Selena gomez- Back to you

"Ölüm bazen çare değil, tamamen bir kurtuluştur."

İyi okumalar..

10.BÖLÜM: POYRAZ

Sıramda oturmuş huzursuz bir şekilde ders dinliyordum. Ders dinlemeyi seven inek ögrencilerden biriydim ben. Ama kafam o kadar doluydu ki, ders dinleyecek takati kendimde bulamıyordum. Araf beyin evindeyken onun beni öptüğü rüyasını görmüştüm sanki, yada bana öylede geliyordu. Uykusuzluk ve korkunun verdiği sersemlik bana bunları hissettirmiş olabileceğini düşünüyordum.

"Afra denen kızı geberteceğim."

Sinirli, pürüzlü bir ses doldurdu kulaklarımı. Kafamı sağ tarafa çevirip Poyraz kabadayısına baktım. Sinirle burnundan soluyor, yumruklarını sıkıyordu. Bir kız tarafından o şekilde dayak yemesi gururunu incitmiş olmalıydı.

"Aptalca konuşma poyraz, sende bana zor kullanmasaydın."

Tok sesim beni bile şaşırtmıştı. Ama korkmuyordum, kim bir aptaldan korkar ki?

"Kes çeneni nefes. Sadece bir yemek yiyecektik."

Üzerime biraz gelince sinirle kaşlarımı çattım.

"Arkadaşım değilsin, sana tavsiyem benden uzak durman."

Sinirle soluyup önüme döndüm. Matematik öğretmeninin anlattıklarına odaklanmaya çalıştım. Poyraz aptalını düşünmek istemiyordum.

"Bugün benle yemek yiyeceksin! Yoksa afra orospusunu gebertirim."

Gözleri öyle tehtitkârdı ki, bir an kaçmak istedim. Masumiyet ve belki korku ile ona bakmaya başladım. Dudaklarını sinirle ısırıp, ani hareketle önüne döndü.

Kafamı öne eğip parmaklarıma bakmaya başladım. Ne yapacaktım ki ben şimdi. Onunla yemek yemezsem eğer Afra ya zarar verebilirdi. Benim yüzümden birinin zarar görmesi çok korkunç bir seydi. Kafamı kaldırıp poyraza baktım. Sinirle tahtaya bakıyordu, âdeta tıransa geçmiş gibi derin bakıyordu boş tahtaya.

"Poyraz, başka zaman yesek olmaz mı?"

Sesimin naifliği onun bana dönmesini sağlamıştı. Sinirli bakışları yüzüme bakınca biraz yumuşadı. Zil sesi duydum bir anda. Zil çalmıştı, öğretmen sınıftan çıkmıştı. Ve beraberinde de öğrenciler.

"Bugün yemeğe çıkacağız. Bugün dedim sana!"

Kafamı olumlu anlamda sallayıp ellerime indirdim. Dudaklarımı ısırıyor bir yandan da üzgünce ellerime bakıyordum.

"Okul çıkışı gider yemek yeriz sonra eve gidersin. Alt tarafı yemek yiyeceğiz, uzatma!"

Kafamı kaldırıp sinirli suratına baktım. Olumlu anlamda kafamı sallayıp usulca önüme döndüm. Kahverengi gözlerini üzerimde hissediyordum. Bir anda sol eliyle saçlarıma dokundu. Bir anlık irkilsem de hemen kafamı kaldırıp Poyraz a baktım. Bana gülümseyip saçlarımla oynamaya devam etti.

                        ∆∆∆∆

Okuldan çıkıp çantamı sıkı sıkı tuttum. Afrayla bugün bir kaç kez konuşmuştum. Ona poyrazla yemeğe çıkacağımı da söylememiştim. Ağır ve hissiz adımla okulun bahçe çıkışına doğru ilerlemeye başladım. Poyrazla bir yemek yemeliydim, aksi taktirde Afra nın başı derde girebilirdi.

"Nefes."

Afranın tiz sesi kulaklarımı doldurduğu sırada hızlıca arkama dönüp baktım. Bana doğru hızlı adımlarla geliyordu. Gülümsemesi yüzüne bir hayli yakışıyor du. Yanıma gelince yanağıma sulu bir öpücük kondurup, mavi gözlerini gözlerime dikti. Beni görünce âdeta gözleri ışık saçıyordu.