*Bu hikaye kalabalığın içinde benliğini arayan silüetlere ithaf edilmiştir.*
***************
"Senin hikayen ne silüet?"
Sigaramdan derin bir nefes alıp üfledim.
"Ben silüetim, hikayem her şey olabilir. O yüzden sana bırakıyorum, silüetin hikayesi...
Bölüm şarkısı: Adamlar- Yanmış İçinden Simge Pınar- Yeni Bir Hayat
Bölümuyarısı hep olduğugibiyerinde.
Ayrıca bu bölümde bahsi geçen kitap ve Berge'nin hesabıBergetezcan hesabı. Kitap kısa birsüreiçinde yayınlanacak, takipedersenizçok mutlu olurum. İyi okumalar.🌹
25-Yeni Bir Hayat
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yattığım yerden doğruldum, yarı açılmış yarı hala rüyalar aleminde olan gözlerim ile babama ne olduğunu sorarcasına baktım.
Yüzündeki günlerden sonra gördüğüm gülümsemesi tek bir şeyi açıklıyordu: Annem uyanmıştı.
Bana ısrarla cevap vermemesi, beni onun gibi gülümsetmek yerine daha fazla somurtma itiyordu. Tanrı aşkına! Neredeyse bir aydır Berge'yi göremiyordum, bana sürpriz yapabilecek ve gülümsetebilecek kişinin o olduğunu göz önüne alırsam onu daha fazla özlememden başka hiçbir işe yaramıyordu bu.
Her şey onu hatırlatmaya adanmış gibiydi.
Odanın kapısından gelen ses ile başımı oraya çevirdim, o an Berge'nin yanında olmasından başka hiçbir şey dileyemedim, zaten dileyecek kimse yoktu; en azından benim için.
Mavi Göz elinde papatya buketi ile karşımda duruyordu. Babamın görmemesi için dualar ediyorum içimden,günler sonra gördüğüm gülümseme geçmişten gelen bir kan lekesi ile bozulsun istemiyordum.
Babamın gülümsemesine samimi olmadığına emin olduğum bir gülümseme ile karşılık verdim.
"Ben lavaboya gidiyorum, sen annemin yanına git. Benden çok seni görmek istiyordur..."
Babamın onu göremeyeceğine emin olduğum bir hızla onun kolundan tutup oradan uzaklaşmaya çalıştım ama buna engel olup koridorun ortasında durmamızı sağladı. Konuşmaya başladı, başladı başlamasına ama sesler bir anda yok oldu.
Nefes alış verişlerim kulağımda çınlarken, etraf olduğundan çok daha sıcak gelmeye başlamıştı. Alnımdan süzülen ter damlaları burumdan hissettiğim sıcaklık ile birleştiğinde kolunu tutan elim kolunu bıraktı ve diğerine destek olmak istercesine onun tutunduğu duvara tutundu. Zor da olsa kapanan gözlerim yeniden aralandı, Mavi Gözler elindeki papatya buketini yere düşürmüş; iki elini iki yanağıma koymuş, benimle konuşuyordu.
Titreyen dudakları korktuğunun habercisiydi. Kararan gözlerim beni uykuya dalmak için zorlarken Berge geldi aklıma, şu an ne oluyordu bilmiyordum ama onun kokusu en son bir ay önce almışken şimdi ne olduğu belirsiz bir karanlığa teslim olmak istemiyordum.
