*Bu hikaye kalabalığın içinde benliğini arayan silüetlere ithaf edilmiştir.*
***************
"Senin hikayen ne silüet?"
Sigaramdan derin bir nefes alıp üfledim.
"Ben silüetim, hikayem her şey olabilir. O yüzden sana bırakıyorum, silüetin hikayesi...
Bu bölüm geçiş bölümü tarzında oldu, umarım beğenirsiniz.
Yorum yapmayı lütfen ama lütfen unutmayın.
Bölüm şarkısı: Redd- Nefes Bile Almadan.
Bölüm sonu uyarısı hep olduğu yerde sizi bekliyor, sizi seviyorum.♥ iyi okumalar.
22- "Kurallar."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Cihan hocanın karşımızda oluşunu umursamadan sigarasından bir nefes daha aldı. Benim olduğum yönün aksine ciğerlerinden yükselen dumanı serbest bıraktı.
Daha babam olduğunu öğreneli bir hafta olmasına rağmen hayatıma kendince bir düzen vermeye çalışıyordu. Bunun en başında Berge ile geçirdiğim vakitleri kısıtlama, sigara içmemi engellemeye çalışması geliyordu. Bunları başardığını sanıyordu, az önceye kadar.
Elçin yani annem ile zor da olsa orta yolu bulduklarında -Reşit olana kadar.- haftanın dört günü Cihan'da, üç günü Elçin'de kalıyordum.
Berge ile buluşmak için Elçin'i atlatmam kolay oluyordu, nereye gideceğimi sormuyor; sadece geç kalmamam gerektiğini söylüyordu.
Cihanda ise tam tersiydi; nereye gideceğimi, kiminle gideceğimi, soruyordu. Cihan benden ayrı geçirdiği yılların acısını kafesteki kuş kadar özgür olmalı sağlayarak çıkartıyordu. Hızla ayağa kalktı ve yanımıza geldi. Gözlerinde yer edilmiş öfke beni şaşırtmıştı, onun bana karşı anlayışlı olduğu halini görmüştüm hep. Bu hali bana oldukça yabancıydı, ona "baba" diyebilmem kadar yabancıydı.
"Bize bu kadar zıt olunca eline ne geçecek, bizsiz geçen yılların intikamını böyle mi alacaksın!"
Cevap vermedim Berge'nin önünde duran sade sodadan büyük bir yudum aldım. Boğazını yakan soda yüzünden yüzünü buruşturdum, bana en başından beri özgür olduğumu kendimi savunmam gerektiğini söyleyen oydu. Şimdi öz kızı olduğumu öğrendi diye öğrettiği her şeyi silip atmamı mı bekliyordu?
Kolumdan hiç de yumuşak olmayan bir tutuşla tutulup ayağa kaldırılmam ile ağzından kaçan inlemeye engel olamadım. Canımı acıtıyordu, kolumu bıraktığında kolumda parmak izlerinin olacağına eminim. Berge'ye baktığımda en az benim kadar şaşkın olduğunu gördüm. Kömür karası gözleri sonuna kadar açılmıştı. Kolumu kendime çekmeye çalıştım, ama daha sıkı tutarak buna engel oldu. Bu Berge için yeterli olmuş olacak ki ayağa kalktı ve aramıza girdi.
"Deneme bile Cihan."
Kolundan tutup Cihan Hoca'dan uzaklaştırdım. İkisinin de birbirlerine zarar vermesini istemiyordum. Cihan Hoca ne kadar böyle davranacaktı bilmiyorum ama bir şans vermek zorundaydım. Elçin'in beni ondan uzaklaştırması, onu bu kadar kaybetme korkusuna mecbur bırakmıştı belki de.
