My Roommate Is A Badboy √VOLTOOID√

-42-

~P.O.V Sam~

Ik zit samen met Sanne aan het ontbijt, en ik begon een beetje te realiseren hoe veel geluk ik heb met Sanne. Het is voor veel mensen lastig om je gevoelens te uiten aan mensen waar je van houdt, ik ben zo'n persoon. Ik realiseer me niet altijd dat ik een geweldig leven heb, ik heb nog nooit echt tegen Sanne gezegd hoeveel ik om haar geef ik hoop dat ik dat ga laten zien met mijn huwelijksaanzoek. Sanne is een geweldig persoon, ze is aardig, intelligent, slim, dapper, lief, zorgzaam, behulpzaam, sociaal en natuur ook knap. Er is één regel, ga nooit op het uiterlijk af, het gaat er om hoe ze van binnen zijn. Zo vind je de leukste en de liefste meisjes. Ik weet dat ik vroeger alles om het uiterlijk deed maar dat is veranderd. Ik heb gewoon een beetje met geluk dat Sanne niet de lelijkste is. Maar zoals ik al zei, kijk niet naar de buitenkant maar naar de binnenkant, dat is het enigste wat er toe doet. En wat maakt het uit als je niet de knapste vriendin hebt, jij moet weten hoe ze echt is, de andere mogen denken wat ze willen zolang jij maar weet hoe ze echt van binnen is.

'Waar denk je aan?' Vraagt Sanne ineens. Ik schrik ineens op uit mijn eigen gedachten.

'Oh, niets bijzonders.' Zeg ik op een normale manier. Sanne knikt en gaat rustig verder met haar ontbijt. Wow nooit gedacht dat ik zo diep in mijn gedachten kon zinken.

Na het eten zijn we even gaan chillen, ik denk dat ik haar vandaag ten huwelijk ga vragen want ze wilt graag naar de Eiffeltoren gaan. Mijn hart klopt als een gek, ik probeer niets te lagen merken.

'Gaan we?' Zegt Sanne enthousiast. Ik knik en ik sta op, blijkbaar ziet Sanne dat ik zenuwachtig ben.

'Doe niet zo zenuwachtig, de Eiffeltoren is niet zo eng, ik weet dat de hoogte eng is maar je gedraagt je nu alsof je me ten huwelijk gaat vragen.' Lacht Sanne. Ik lach mee wetende dat Sanne denk dat ik me gedraag alsof ik haar ten huwelijk ga vragen. Lieve schat, dat gaat gebeuren *grijns*.

We lopen hand in hand richting de Eiffeltoren, ik ben van plan om haar ten huwelijk te vragen voordat we in Eiffeltoren in gaan, want dat maakt mijn hoogtevrees alleen maar erger.

'Zullen we hier even gaan zitten?' Vraag ik wijzend naar een plek recht voor de Eiffeltoren. Het is nog redelijk rustig, daar ben ik blij mee.

'Ja hoor is goed.' Zegt Sanne. Ze pakt het kleed en legt het neer, ze gaat zitten en pakt een paar druiven die ze vervolgens in mijn mond doet.

'Het is hier zoooo mooi!' Zegt Sanne enthousiast. Ik vind het leuk om te zien dat Sanne dit zo leuk vind. Na een tijdje sta ik op maar ik trek Sanne mee naar boven, ze kijkt me raar aan. Ik kijk erg lang in haar ogen, een hele hoop mensen kijken naar onze kant.

'Sam stop, iedereen kijkt naar ons.' Fluistert Sanne ongemakkelijk. Langzaam ga ik op één knie zitten, tranen springen in haar ogen. Ik grijp naar mijn jaszak en ik haal de trouwring er uit. Bewonderend kijkt Sanne mij aan, iedereen heeft inmiddels de telefoon vast en ze maken foto's en filmpjes.

'Sanne, onze eerste ontmoeting was niet de beste, ik was een klootzak tegen elk meisje. Maar jij hebt mij verliefd laten worden, wat overigens een wonder is. Ik werd al snel verliefd maar jij vond me nog steeds een klootzak. Ik heb daar veel moeite mee gehad. Maar na een tijdje heb ik je hard kunnen veroveren, maar jij was de eerste die mijn hart veroverde. We wonen inmiddels samen, we delen onze rekening. En we gaan nog veel meer delen in de toekomst. Dus ik heb één vraag voor je, Lieve Sanne wil je met me trouwen?' Komt er in één keer uit mijn mond, een paar tranen rollen over mijn wangen, een oceaan rolt over Sanne haar wangen.

'Ja heel graag!' Roept ze blij uit. Ze omhelst me en ik geef haar een zoen op haar voorhoofd, ik ben verloofd. Inmiddels klappen alle mensen om ons heen, ik glimlach een keer naar hun. Ik doe de ring om haar vinger, en het staat haar perfect.

'H-h-het is zo mooi.' Stottert Sanne. Ik glimlach en ik geef een kus op haar hand. We pakken onze spullen en lopen richting de auto, we doen de spullen in de auto en Sanne is heek vrolijk.

'Ik kan het niet geloven.' Zegt Sanne enthousiast terwijl ze helemaal rond springt. Ik lach genietend. Ik kan niet wachten totdat we een gezin kunnen starten, en echt volwassen kunnen worden. We lopen via de parkeerplaats richting het resort, we zijn nog in de Eiffeltoren geweest maar daar was niets bijzonders gebeurd. Ik was te bang om naar het uitzicht te kijken. Sanne daarin tegen durfde zelfs naar beneden te kijken.

'Ik ben zo gelukkig!' Zegt Sanne zodra we onze kamer binnen komen. Die woorden maken mijn de gelukkigste man op aarde.

------------------------

Hey hoi!

Sorry dat er zo lang geen update is geweest, ik ben nu op vakantie dus als ik me verveel kan ik gaan schrijven. Alhoewel het einde in zicht is. Het volgende deel is de foto van Sanne haar trouwjurk en daarna komt de epiloog. Nooit gedacht dat ik hier ooit bij zou komen.

Xxx- Lieke