Strange:
Shelaine? Kuha ng atensyon sa dalaga ni Randolph. Kanina pa siya nakamasid rito tela hindi ito mapakali. Bakas ang pagkabahala sa maganda nitong mukha na labis naman pinagtakhan ni Randolph.
Saglit na nagtapon ng tingin si Shelaine rito at malakas na suminghap habang bumalik sa paggalaw ng ulo at pag-ikot nito ng mata sa paligid.
Wala ka bang napapansin sa paligid, Randolph? Sabi niya na sinabayan pa ng gala sa palagid nila. Tela may kakaiba hindi ko lang ma-point out kung ano iyon? Ramdam kong may mali.
Ginala din nito ang mata sa paligid at pinagbuti ang pagmasid at pinakiramdaman ng maigi upang madama ang mali na sinasabi ni Shelaine sa paligid nila. Wala naman akong nararamdaman iba bukod sa nahapdi ang balat niya sa tindi ng sikat ng araw. Narito sila ni Shelaine sa Zombaryo para alamin ang nangyari kanina lang. Sinundan namin ang boses na umeko sa buong sulok ng Andara zum. Dito galing nila narinig ang sigaw ng boses at malakas na enerhiya.
Napakamot si Randolph sa sariling batok ng mapuna ang tela kakaibang titig ng estatwa sa harapan. Na kakatwa naman kung gumalaw ito tulad ng laman ng isip niya ngayon.
Shelaine, kuha ng atensyon ni Randolph rito. Sure ka ba na dito galing ang boses na narinig natin? Matalim itong tinitigan siya. Nakalimutan niyang ayaw ng dalaga ng kahit anong opinyon.
Mag iikot lang ako sa paligid paalam niya.
Ayaw mo ng kasama, Shelaine okay lang naman kung gusto mong samahan kita. Pinanlisikan lang siya ng mata nito.
Randolph, kaya ko ang sarili ko masungit nitong sabi sa kanya. Mas mabuting hiwalay tayo sa paghahanap para mas mabilis. Hindi 'yon lagi kang nakabuntot. Daig ko pang may tae sa puwet aniya.
Sigurado ka? Paniniyak niya pa. Inikotan siya nito ng mata. Sabi ko nga kaya mo?. Kapag kailangan mo ng tulong ko sumigaw ka lang darating ako kaagad sabi ko.
Aist! Doon ka sa kaliwa sa halip na sabi ni Shelaine dito na ako sa kanan.
Ayaw mo talaga ng kasama? Giit niya. Nang makita ang madilim nitong awra mabilis akong naglakad patungo sa kaliwa.
Naikot ko ng halos ang buong paligid ng gubat at nasuyod ko na rin ang siyudad wala naman akong napansin kahina hinalang nilalang. Isa na lang ang hindi ko pa na pupuntahan. Nagtungo siya sa kaharian ng Zombaryo. Wala pa din pinagbago ang kaharian ito bulong niya habang papasok sa mataas ng pintuan.
Nakarinig ako ng mahinang ungol galing sa nakapinid na pinto. Itutulak niya sana ito nang may humawak sa kamay ko. Mabilis nitong naitakip ang palad sa bibig niya.
Who are you? Tanong ko ng alisin nito ang takip sa bibig. Hinila siya nito sa sulok ng pinto ng may mga yabag na patungo sa amin.
Nagbibilang ito sa daliri ng lingonin niya. Sumimangot ito ng magkamali sa pagbilang. Sumilip siya, umalis din ang dalawang poliso ng masiguro na walang tao. Lumabas ako mula sa pinagtaguan namin at ito naman ay hindi parin tapos magbilang.
Lumabas ka na riyan umalis na sila sabi ko.
Pss! Magtago ka rito may mga shadow sa paligid na naghahanap ng makakain na kaluluwa aniya. Sabay hila sa akin nitong muli sa pinagtaguan namin. Tumingin ka sa bintana utos nito. May mga shadow ngang labas pasok sa bintana.
Natakpan niya ang sariling bibig ng tapakan nito ang paa niya. Sorry! Hinging paumanhin nito.
May palapit muling yabag patungo sa dereksyon namin akong narinig. Huwag kang maingay sita nito sa akin paano ba naman hindi ako mag-iingay kung may nakatutok na kung anong matulis sa tagiliran niya. Nang lingonin niya batang lalaki ang may-ari ng matulis na bagay. Walang anu-ano binaon nito iyon sa tagiliran ko.
