არიამ კარი გაიხურა და გაუჩინარდა.
არავინ იცოდა ნამჯუნი ასე რატომ მოიქცა.გული სტკიოდა,მაგრამ ტკივილს ვერაფერს უხერდებდა.
არია მას ყველგან ეძებდა და საბოლოოდ დანებდა.
აზრი აღარ ჰქონდა რადგან ყველა ადგილი შეამოწმა,სადაც შესაძლოა ნამჯუნი ყოფილიყო.ჩამოჯდა და თავის თავს ლაპარაკი დაუწყო:
-რაში დასჭირდა წასვლა? ან თუ მიდიოდა,ეთქვა მაინც ასე ხო აღარ მეწყინებოდა? იდიოტი,ნეტა სად არის..
თვალებიდან ცრემლი მოიწმინდა და ბავშვებთან დაბრუნება გადაწყვიტა.
-ეიიი იუბილააარრრ-საიდანღაც მოესმა ნაცნობი ხმა.
არიამ გაიხედა იქ საიდანაც ეს ხმა მოდიოდა და სამი,ლამაზად გამოწყობილი ბიჭი შერჩა მის თვალებს.
-ვაიმე ჯეჰიონ,თეიონგ და ჯონიი,როგორ ხართთ?
-კარგად შეეენ? იცი როგორ მოგვენატრე? -უპასუხეს ერთდროულად ბიჭებმა და არიას მიუახლოვდნენ.
ყველა სათითაოდ გადაეხვია მას და დაბადებისდღე მიულოცა.
-არი რა ლამაზად გამოიყურები-თქვა ჯონიმ.-აბა დატრიალდიი..ოჰოოო.
-აბა რა,ჩემი დაბადებისდღეა ბოლოსდაბოლოს.აქ რა გინდათ?
-შენი დაბადებისდღის საჩუქრები მოგიტანეთ,დრო არ გვაქვს ბევრი და რა კარგია აქ რომ შეგვხვდი,საჩუქრებს მოგცემთ და წავალთ,დიდი ბოდიში.-უთხრა ჯეჰიონმა და სამი დიდი სასაჩუქრე პარკი მიაწოდა.
უცბათ სამივე პარკს უცხო ბიჭმა წაავლო ხელი და ბოხი ხმით თქვა:
-აგატანინებ,არი.
ცალ ხელში სიგარეტი ჰქონდა,სიგარეტი ჩააქრო,გადააგდო და არიას ხელი ჩაჰკიდა:
-წავედით?
-ნამჯუნ...სად იყავი?-გადახედა გაკვირვებულმა არიამ.
-არაქვს მაგას მნიშვნელობა.-უპასუხა ნამჯუნმა და არიას წაყვანა დაიწყო.
არია გაჩერდა ნამჯუნს ხელი გააშვებინა და ბიჭებს დაუბრუნდა:
-არა! ასე არ გამოვა,ცოტახანი უნდა ამოხვიდეთ თორე ძალიან მეწყინება!
-არია,ვერა...კარგი ცოტახნით გავჩერდებით და წავალთ.
-კარგიიი,წავედიიითთ-გავარდა წინ არია,მას ნამდვილად შეეტყო სახეზე გახარება ნამჯუნის დანახვის შემდეგ,მაგრამ მისი საქციელი ეუცნაურა.
-არია,ნარიც არის?-შეეკითხა ჯეჰიონი.
-კიიი რა თქმა უნდა,ნარის დამსახურებაა ჩემი ორიგინალური წვეულება.-ეშმაკურად ჩაიცინა არიამ და კარი შეაღო.
-ბავშვებოოო,დავბრუნდითთ და სტუმრებიც მოგიყვანეთთ.
ნარი ბიჭების დანახვის შემდეგ ნერვიულობა გადაავიწყდა და ფეხზე წამოხტა:
-ეიიიი ბიჭებოოოოო,როგორხართ?
-კარგადდ ნარი შენნნ?-მივარდა ჯეჰიონი და ნარის გვერდით დაუჯდა-რაქენი იმ დღეს მშვიდობით მიხვედი?
-მაგას თუ მშვიდობით მისვლა ქვია..-უპასუხა ნარიმ და სიცილი დაიწყო.
-რატო რა მოხდა? აუ გთხოვ აივანზე გავიდეთ შენი არ მესმისს.
-კარგიიი,წამოდი.-ნარიმ ხელი წაავლო და აივანზე გაიყვანა.
თეჰიონი მათ დაკვირვებით ადევნებდა თვალს,და როდესაც ისინი აივანზე გავიდნენ იქვე ახლოს დაჯდა და თავი პატარაზე გაყო. არაფერი ესმოდა,არიცოდა რაზე საუბრობდნენ ისინი.
-დედაჩემი გაგიჟდა,ნასვამი რომ მივედი სახლში.-უპასუხა ჯეჰიონს ნარიმ.
-აჰაჰა,აბა რა გეგგონა,ნარი რამე მოხდა იმ დღეს?-დასერიოზულდა ჯეჰიონი და ნარის მხარზე ხელი დაადო.
-აჰჰ... რავიციი..-ნარი ყოყმანობდა,არ იცოდა მოეყოლა თუ არა მისთვის.
ნარის სახესთან კოღომ ჩაუფრინა,ჯეჰიონმა კი ხელით კოღოს გაგდება სცადა.
თეჰიონმა ვეღარ გაუძლო.
ნელი ნაბიჯებით და ეშმაკური სიცილით მიუახლოვდა ორივეს.
-ოჰო..ნარი,აღარ ხუმრობ-თქვა თეჰიონმა,აივნის სახელურზე ჩამოჯდა და ნარის გვერდულად შეხედა.
-რას გულისხმობ?-გაკვირვებული შეეკითხა ჯეჰიონი.
-არ მეგონა ბიჭებს,ასე ადვილად თუ იცვლიდი.-თეჰიონი ისევ იღიმოდა,მაგრამ ახლა ნარის აღარ უყურებდა და ძირს იყურებოდა.-რამოდენიმე დღის უკან ჩემთან ერთობოდა.
თეჰიონმა ერთი ნაბიჯი გადადგა და ნარის წინ დაუდგა,შეხედადა ტაშის დაკვრა დაიწყო.
-იმ დღის მერე ნამდვილად მოს...
ნარიმ თეჰიონს ხელი ჰკრა,და ნელი ნაბიჯებით აივანს გასცილდა.
გამარჯობათ ბავშვებო,გაღირსეთ ახალი თავი😂😂😂😂 როგორ ხართ? მე უაზროდ იმიტომ,რომ საშინელი ზაფხულია.🙂 შემდეგ თავს ხვალ დავდებ,დაწერილი მაქვს უბრალოდ დამუშავება სჭირდება.. აბა დროებითთ ❤️
YOU ARE READING
When cherry blossom blooms
Romanceალუბლის პირველი ყვავილობა 4 აპრილი ბევრი ადამიანისთვის ულამაზესი დღეა, მაგრამ მე არ შემიძლია ამ სილამაზით ბოლომდე დავტკბე...
