Anonim E~2 [Tamamlandı.]

A.E-11

1 hafta sonra

Melis'in ölümünü atlatamıyordum. Mira halam çökmüş durumdaydı. Babam kravatını düzeltip kapıyı açtı. Ardından annem siyah elbisesiyle aramıza katıldı. Arabaya binerken ve yolculuk başladığın da sessizdik. Ne gülüyordum ne ağlıyordum. Mira halamlara giderken gözüme Lunaparkın şaşalı görüntüsü takıldı. 1 gün önce ne kadar eğlendiğimizi hatırladım. Araba durduğun da yutkunup kapıya yürüdük. Mira halam gözleri kıpkırmızı bir şekilde kapıyı açtığın da babama sarılıp kafasını omzuna gömdü. Herkes neredeyse buradaydı Uzay eksikti. Telefonumu çıkarıp Uzay'a yazdım.

Elis: Uzay neredesin?

Uzay: Geliyorum bir sorun yok değil mi?

Elis: Hayır, yok sadece merak ettim.

Görüldü.

Kapı çaldığın da ayağa kalktım. Mira halam minnetle bana bakıyordu. Kapıyı açtığım da Uzay saçları dağılmış bir şekilde karşımdaydı. Ceketini astığım da beni izlediğini fark ettim.

"İyi misin?" başımı olumsuz salladım. Kollarını açtığın da tereddüt ederek ona sarıldım. Başımı göğsüne gömüp gözümden yaşların akmasına izin verdim. Sırtında ki ellerim siyah gömleğini kavradı.

"Gitti." saçımı okşamaya başladı. İçim bulandığın da hızla ondan ayrılıp lavobaya koştum. Saçlarım toplandı. 1 haftadır  bir şey yememenin sonucu sadece öğürmem ve gözlerimden süzülen yaşlardı. Yüzümü yıkadığım da Uzay bana endişeyle bakıyordu.

"Hadi gidelim." elini belime koyduğun da kalbim hızlanmaya ellerim terlemeye başlamıştı. Beni yönlendirmesine izin verdim. Ellerimi eteğime silip ikili koltuğa oturdum.

***

Eve geldiğim de kendimi yatağa atıp telefonumu elime aldım. 1 hafta sonra Uzay'a ilk defa bilinmeyen olarak yazacaktım.

E: İyi misin?

Uzay'ım: İyi değilim sıçtığımın dünyasında hiçbir şey doğru gitmiyor.

E: Üzgünüm

E: Melis'in ölümü gerçekten ağır

E: Şu dünyada ne adaletli ki

E: Küçücük çocukların ölümleri, annesinin karnından doğar doğmaz ölen bebekler

E: Söylesene Uzay bu dünyada ne adaletli ki

Uzay'ım: Melis ile yakın mıydınız?

E: Evet o ölmeden bir gün önce konuştuk. Neşeliydi, mutluydu sevdiğini anlatmıştı.

E: Ve bir gün sonrası olan şeyler kaldıramıyorum.

E: Keşke

E: Keşke o benim yerime yaşayabilseydi

E: Üzgünüm Uzay sonra konuşuruz

Uzay'ım: E gitme.

Uzay'ım: O benim kardeşim gibiydi.

Uzay'ım: Ben kardeşimi kaybettim.

Uzay'ım: Üzülüyorum, üzülüyoruz.

Uzay'ım: Ama bu onu geri getirmeyecek.

Uzay'ım: Gökyüzüne bak E

Uzay'ım: Çünkü Melis her zaman orada olacak.

Uzay'ım: Parıltısıyla bütün insanları kendine hayran bırakan bir yıldız o

Uzay'ım: Görüşürüz.

Görüldü.

***

21.02'

Ağlayanlar?

Derin'i öldürdüğümde de ağlamıştım. Daha sonra dirilttim ama Melis öyle olmayacak, üzgünüm.

Niye kendimi üzüyorum ki?

Kendi kendimi ağlatıyorum...