ဓာတ္ေလွကားခလုတ္ႏွိပ္ၿပီး ကုိယ္႐ွိတဲ့အထပ္ကိုက်လာဖို႔ေစာင့္ေနရတဲ့အခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အင္မတန္ပ်င္းဖို႔ေကာင္းလွသည္...။
Gခလုတ္ေလးေပၚလာဖို႔အေရး စိတ္မ႐ွည္တဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔ဓာတ္ေလွကားကိုေပါက္ထြက္မတတ္ၾကည့္ေနမိသည္..။
အဲအခ်ိန္...အလြန္အင္မတန္ပ်င္းရိပ်င္းတြဲျဖစ္ေနတဲ့စိတ္အေျခအေနေတြကို အလင္းဓာတ္ယူေဆာင္လာေပးမယ့္လူတစ္ေယာက္ေဘးနား႐ုတ္တရက္ေရာက္လာခဲ့သည္...။
တစ္ျခားလူေတာ့မဟုတ္..။
ကြၽန္ေတာ့္crushဆိုးေလးပင္...။
ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း အိမ္မကပ္သည့္အဆိုးအေပေလးက
အခုမွ ဘာေၾကာင့္မ်ားအသည္းအသန္ေျပးလႊားၿပီး
အနားေရာက္လာသလဲမသိ...။
တစ္ခုခုကို အလ်င္လိုေနသည့္ပံုစံႀကီးက ေခြးလိုက္ဆြဲလို႔ထြက္ေျပးလာရတဲ့လူအတိုင္း...။
"ခ်န္းေယာလ္...ဘာျဖစ္လာတာလဲ..!?"
"ကြၽန္ေတာ္..တစ္ခုေမးမယ္..
အမွန္အတိုင္းေျဖေနာ္..."
"အင္း..အင္း..ေမး.."
အသက္ေတာင္ပံုမွန္ျပန္မ႐ႈႏိုင္ေသးတဲ့ဟာကို..
ဗလံုးဗေထြးနဲ႔ ဘာေတြေျပာေနမွန္းမသိ..။
ေမးခ်င္တာ႐ွိေတာ့လဲ ေမးေပါ့...။
ဒီကလဲ ေမးခ်င္တာ ႐ွိေပမယ့္..
ထားပါေတာ့...။
ဘာေတြလုပ္ၿပီး ဘယ္ေတြမ်ားသြားေနလို႔ ဒီလူ႔ကို စိတ္ဆင္းရဲေအာင္လုပ္ေနရသလဲ လို႔...ဒါေပမယ့္ထားပါေလ..။
ကေလး စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားပါဦးမယ္...။
အဲ့လိုစိတ္ကူးေတြနဲ႔ ေအးေအးသက္သာ ,သာ ေနဖို႔စိတ္ကူးလိုက္ေပမယ့္ ဒင္းေလးေမးလာတဲ့ေမးခြန္းႀကီးက
စိတ္ညစ္ညဴးေနတာေတြအလံုးစံု
ေပ်ာက္သြားတဲ့အထိ
စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သြားခဲ့ျပန္ေတာ့..
ဒီေန႔အဖို႔motivation ေပ်ာက္ေနတဲ့
ေၿဗာင္ဘတ္ဟြၽန္းတစ္ေယာက္.. .
မ်က္လံုးေလးေတြျပဴးသြားရသည္....။
