နားထဲ က်လိက်လိနဲ႔တိုး၀င္လာတဲ့ငွက္ကေလးေတြအသံေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ေလးေစာေသးတယ္ဆိုၿပီး
ျပန္အိပ္မယ္ျပင္လိုက္ေပမယ့္..ခါးေပၚမွာ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဖိထားတဲ့တစ္စံုတစ္ခုရယ္..
ၿပီးေတာ့နားရြက္အေနာက္ဖက္ဆီကေန..၀င္ေလထြက္ေလမွန္မွန္႐ွဴေနသည့္အသက္႐ွဴသံတစ္ခုရယ္ေၾကာင့္..
ဦးေႏွာက္တစ္ခုလံုး blurျဖစ္သြားၿပီး..ဒါဘယ္လိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာ ေရာက္ေနလဲ အသည္းအသန္စဥ္းစားရသည္..။
ခါးေပၚက..ေလးေလးပင္ပင္အရာကိုအတင္းဆြဲယူၾကည့္ေတာ့..လက္ျဖဴျဖဴတစ္စံုကိုေတြ႔လိုက္ရသည္..။
အထိတ္ထိတ္အလန္႔လန္႔နဲ႔ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါက်မွ..ကို္ယ္ဘယ္ေနရာေရာက္ေနမွန္း..
ဘယ္သူနဲ႔အတူ႐ွိေနမွန္းေသခ်ာသိလိုက္ရၿပီးတဲ့ေနာက္..
မေန႔ညကအျဖစ္အပ်က္တို႔ကိုတန္းစီျပန္မွတ္မိလာသည္..။
အဲ့တာနဲ႔ထပ္တူပဲ..အသက္႐ွဴသံျပင္းျပင္းနဲ႔အိပ္ေမာက်ေနသည့္ ေကာင္ငယ္ေလးရဲ႕ႏွာေခါင္းထိပ္ဖ်ားကို
အသာတို႔ထိၾကည့္မိသည္...။
ဒါအိမ္မက္လား..တစ္ကယ္လား..?
သီခ်င္းဆိုၾကည့္ေနတာလို႔မထင္ၾကပါနဲ႔..။ကြၽန္ေတာ္တစ္ကယ္မယံုႏိုင္ျဖစ္ေနလို႔ပါ...။
ဒီအေတာအတြင္း ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကေသေလာက္ေအာင္တစ္ဖက္သတ္ႀကိတ္ေႂကြခဲ့ရေပမယ့္ မသိတဲ့အျပင္
အဖက္မလုပ္ဂ႐ုမစိုက္တဲ့အေကာင္ဆိုးေလးက..
အခုကြၽန္ေတာ္နဲ႔တစ္ကုတင္တည္း လာအိပ္ေနသည္..။
ၿပီးေတာ့..ကြၽန္ေတာ္နဲ႔သူနဲ႔ဆက္ဆံေရးက..
official ခ်စ္သူေတြ...။
တာအိုနဲ႔အေမ့ကို ပတ္ႂကြားခဲ့တာေတြပါ..ျပန္သတိရမိျပန္ေတာ့...ျပံဳးမိတာ မရပ္ႏိုင္ေတာ့...။
တစ္ကယ္..ဒီပတ္မ်ိဴးႏြယ္က..အခုထဲကကို..ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ၀မ္းနည္းမႈဆိုတာေတြရဲ႕ပဲ့ကိုင္႐ွင္ျဖစ္ေနတာပဲ...။
