Wciąż Mnie Nie Lubisz?

26

-On żyje ?- spytałam .

~ Tego nie wiem - powiedział patrząc na mnie .

- Skąd profesor wie ,że akurat on jest moim Ojcem ?- spytałam i usłyszeliśmy pukanie .

Dyrektor otworzył drzwi , a do gabinetu weszła Andromenda , przez tyle lat uważałam ją za swoją Matkę , potajemnie była związana z Mugolem , o czym wiedziałam tylko ja .

Spojrzała na mnie smutnym wzrokiem .

Wyszliśmy z gabinetu i zobaczyłam niedaleko Draco z rodzicami .

Podeszliśmy do nich , a ja spojrzałam na Draco zdziwiona .

~Nigdy nie mówiłaś ,że masz córkę siostro - powiedziała Mama Draco , a ja zamarłam .

Popatrzyłam na Draco , a on na mnie .

~Measy jest w Gryffindor'ze , dlatego też dostałam zakaz mówienia wam o tym - odpowiedziała i spojrzała na mnie - a teraz przeproszę was , bo muszę porozmawiać z Measy .

Nigdy jej takiej nie widziałam .Wyszliśmy na zewnątrz .

Stanęła na przeciwko mnie .

~Przepraszam , Cię - powiedziała , widziałam ,że miała łzy w oczach - Twój Ojciec nie był złym człowiekiem , wtedy . Był zagubiony . Nie wiem  kim była twoja matka , ale on poprosił mnie , abym się tobą zajęła . Chciał nawet abym Cię mu oddała gdy miałaś kilka lat  i ,żeby to on Cię wychował .  Nie zgodziłam się , bo Cię pokochałam jak własne dziecko  . Powiedział ,że pozwoli mi Cię wychować pod jednym warunkiem .

- Jakim ?- spytałam .

~ Gdy tylko się dowiesz , kim jest twój Ojciec , masz zmienić nazwisko na jego - powiedziała , a łzy spłynęły po jej policzku - dlatego to ukrywałam , Bo gdy zmienisz je na jego , nie będę już prawnie twoją Matką .

- Mamo -przytuliłam ją , cała się trzęsła - Zawsze będziesz dla mnie Mamą , czy prawnie czy nie .

~ Jesteś jak moje dziecko - mówiła płacząc - Measy, ale teraz gdy już znasz prawdę musimy dotrzymać obietnicy .

Odsunęłam się i spojrzałam na nią .

- Musimy ?- spytałam z nadzieją w oczach .

~To jest przysięga - wyszeptała - wiem ,że zabrzmię egoistycznie . Przyrzekłam na własne życie ..

-Rozumiem - powiedziałam - zmieńmy je ..

Poszłyśmy w ciszy do gabinetu Dyrektora .

Nie musiałyśmy nic mówić .

Gdy weszłyśmy , Profesor spojrzał na mnie smutnym wzrokiem .

~ Podpiszcie tu - powiedział spokojnym tonem .

Gdy podpisałyśmy , pergamin się zawinął . Jak się rozwinął zobaczyłam ,że już nie jestem Measy Black . 

Kobieta , która całe życie była moją Mamą , właśnie przestała być dla mnie kimkolwiek .

~Przepraszam Measy - wyszeptała szlochając .

Przytuliłam ją .

- Chciałaś dla mnie dobrze - powiedziała powstrzymując się od płaczu .

~ Powiadomię nauczycieli o zmianie i poproszę ,aby się do Ciebie nie zwracali już Ms . Black .- powiedział przerywając nam ckliwą scenę .

- Będę tęsknić - wyszeptałam czując , jak kilka łez spływa mi po policzku .

Wyszłam wraz z Andromendą z gabinetu .

Ostatni raz ją przytuliłam i patrzyłam jak odchodzi . Wiedząc ,że zostałam sama .

~Measy wiem ,że to trudne - powiedział Dumbledore - Będziesz mogła mieć kontakt z Andromendą .

Spojrzałam na profesora smutnym wzrokiem .

Zaczęłam iść w stronę swojego pokoju .

~ Panno Riddle  - usłyszałam głos Snape'a .

Popatrzyłam w jego stronę .

-Tak profesorze ?- spytałam powstrzymując się od płaczu .

~ Współczuję -powiedział , a ja w jego oczach widziałam żal .

- Czego Profesorze - westchnęłam .

~ Tego co teraz przechodzisz - powiedział - po twoich umiejętnościach czułem ,że nie jesteś córką Andromendy . Mam nadzieję ,że się nie załamiesz , ale dalej będziesz niezmiennie pracować , bo jesteś naprawdę zdolna .

"Kiedy jesteśmy młodzi, sądzimy, że cierpienie to coś, co ktoś nam może zadać. Kiedy przybywa nam lat wiemy już, że prawdziwe cierpienie mierzy się tym, co nam odebrano."