The weirdest Thing [On Going:)]

Prologue

" She's gone!! Jemia your mom she's gone!!" my father cried. Di parin nyang magawang matanggap ang pagkamatay ni Mom, it's been one year when mom died because of plane crash. I never cry, Bakit ko iiyakan ang taong nagpapaiyak ngayon sa tatay ko, ang taong nagawa kaming saktan nagawa kaming lokohin at ipagpalit sa iba. 

"Jemia bantayan mo tong Daddy mo kukuha lang ako ng maligamgam na tubig" tumango lang ako kay yaya. Umupo ako sa tabi ni Dad he seems too much in pain, isang taon na syang ganito subsob sa trabaho, tapos inom ng inom ng alak he never had time for me, ni di nya na ako nakakamusta o natitingnan man lang, at yun ang mas nagpapatindi ng galit ko sa nanay ko  I hate her!!! for hurting Dad for hurting me. 

"Eli I love you" bulong ni Dad pati ba naman sa panaginip sya pa rin. I stared at him, then touches his hair, bakit ba mahal na mahal mo pa rin sya Dad kahit matagal mo ng alam na niloloko ka lang nya? bakit mo hinayaang paulit-ulit ka nyang saktan? Paano mo nagawang magbulag-bulagan? At bakit di mo sakin sinabi?   "Dad I promise I wont be like her, I wont hurt you"  niyakap ko sya ng mahigpit then i form my hand into fist, I close my eyes and I started to dream. 

"Mom look at me" I saw my 8 year oldself  . " Ang ganda ganda ng anak ko parang mommy nya" she pinch my cheeks then lifts me. "Oh ready na ba ang Reyna't prinsesa ko" tanong ni dad ng makababa mula sa hagdan. hinalikan namin syang dalawa ni Mom and we ride on a car happily...

Biglang nagbago ang paligid now I remember this ito yung graduation ko nung elementary "Your daughter really looks like you Eli" narinig kong sabi ng isang babaeng elegante ang suot. "Of course mana sya sa akin eh" My mom said proudly. Tumakbo ako palapit sa kanya when the place suddenly change again. 

" Miss Eli isang pose pa po" sabi nung photographer my mom is a model and owner of a foundation for kids. " Okay its a wrap' muling untag ng photographer hudyat na tapos na ang pictorial. " Honey were you bored?" tanong nya sa akin but I just answered her with a smile. "Oh my gosh! Sya na ba si Jemia? Eli may dalagita ka na and I had to admit that she's beautiful very look like you" Oo I am look like my mom buong buhay ko idolo ko na si Mom how she deal with people, the way she smile with confidence, and I want to be like her.....but thats before....

The place changes again pero ngayon napakadilim. 

"Eli wag mo tong gawin, may anak tayo please Eli pagusapan natin to " nagaaway sila, Mom wanted to leave us nakatunganga lang ako sa kanila sa may hagdan trying to stop my tears. That day nahuli ko si Mom na may kahalikan tapos sinabi ko yun kay Dad.Galit ako sa kanya galit na galit. 

"Look Victor I love him at gusto ko ng sumama sa kanya please just let me go" . Paano nya nagawang sabihin ka Dad yun! Mahal sya ni Dad mahal ko sya. Itinulak nya si Dad dun na ako nagkalakas ng loob na lumapit. 

" Go leave us you bitch!!!" sigaw ko sa kanya, dun sya natigilan at tinitigan ako, she cry The hell I care.

That night she leave us and also that night she died.... with her affair...

" Eli.... come back please.. " nagising ako ng muling marinig ko si Dad, "Dad tama na po" sabi ko sa kanya saka sya niyakap ng mahigpit. I'm only 11, nawalan ako ng ina, pero kasabay noon parang nawalan na din ako ng ama. Akala ko na kahit wala na si Mom ayos lang dahil nandito pa si Dad akala ko pwede ko syang sandalan na kaya nya akong alagan at di nya ako sasaktan until one day...On my 13th birthday...

"Eli" tawag sa akin ni Dad ng pagbuksan ko sya ng pinto. Lasing nanaman sya. "Dad its me Jemia" pagtatama ko sa sinabi nya lagi nalang nya akong tinatawag sa pangalan ni Mom palagi nalang..." Eli" nagulat ako ng bigla nya nalang akong yakapin ng mahigpit, at mas kinagulat ko ng halikan nya ako a leeg. "Dad !! " sigaw ko sa kanya ng maitulak  ko sya ng malakas sobra ang naramdaman kong takot, I know that he's drunk pero bakit di nya man lang naalang anak nya ako!

"Jemia anung nangyari??" tanung sa akin ni Yaya I hug her sobrang takot ako. Simula noon ay naghiwalay na kami ng tirahan ni Dad, he stay in our house samantalang ako ay nakatira na ngayon sa isang condominuim kasama si yaya.

Apat na taon na din ang lumipas, tuwing pasko, bagong taon at kaarawan ko ay dinadalaw ako ni Dad pero kung gaano ako kalapit sa kanya noon ay ganoon na kalayo ang loob ko sa kanya ngayon. Ni isang beses mula nung nangyari yun, lahat ng bigay nya sa akin ay di ko ginalaw. Pagdumadalaw sya ay di ko sy pinapansin dahil alam kong dinadalaw nya lang ako para maalala ang mukha ni mom sa pamamagitan ko. I had to admit na magkamukhang magkamukha kami, kaya di ko din maiwasang kamuhian ang sarili ko. 

Sa apat na taon na yun ay sinubukan kong ibahin ang sarili ko, ayokong sabihin ng mga taong magkatulad kami na kamukha ko sya, na balang araw ay magiging tulad nya ako, dahil hindi, hinding hindi ako magiging manlolokong tulad nya! Inilayo ko ang sarili ko sa mga tao dahil si Mom malapit sa kahit sino, pinili kong umaktong di nabubuhay dahil ayokong makilala ako ng tao tulad ni Mom. 

Lumayo ako kasi ayokong makasakit tulad nya at tulad ni Dad, ayokong masaktan...

Dahil sa lahat ng pangyayari sa buhay ko natutunan kong di dapat magmahal dahil masasaktan ka lang sa huli. 

Na  walang maidudulot ng mabuti ang pag-ibig, 

maybe first LOVE will make you feel so much happiness but like drug it will  makes you  addicted to it, and it  will ruin you little by little til you feel miserable when its gone..

It will leave you broken....

You can continue your life but it felt like your living without breathing...