A/N: Wahhhh namiss kong magupdate...T^T Pero dahil tapos na ang finals..lets do this!!!! karakarakaraka!!!! :D
Jemia's POV
"Oh my God!!! Elisabeth Cornelle?" tanong nya na nagpamutla sa akin....
I froze while staring at him..I remember him, sya yung photographer ni Eli dati...No this is not happening. Bakit sa dami dami ng tao sa mundo bakit sya pa ang unang nakakila sa akin..and he recognize me as my Mother!!
"What's happening here?" pumasok si Joseph na nakakunot ang noo, I look at him and when I blink, tears fall in my eyes, I'm into panic, this is what I fear of..
"Tito what are you saying?!!" tris asked habang tinutulungan nyang makatayo ang tiyuhin nya..Lumapit sa akin si joseph and he put me into his embrace...
"She- who are you?!" pasigaw na tanong sa akin ng tito ni Tris I forgot his name like how I forgot everything about my past... Instead of answering I look at Joseph, I dont know what to say....And I dont want to say anything..
"She's not Elisabeth Tito! She's Jemia Morris Cornelle, Elisabeth's daughter" my eyes widen when Tris announced the truth.She knows me? how?I look at her and she gave me a smirk..
"You are!!" tumakbo ang Tito ni Tris papalapit sa akin atsaka hinawakan ang mga kamay ko..Punong-puno ng pagkamangha ang ekspresyon sa mukha nya..Binawi ko ang kamay ko sa kanya.
Pagtakas..Dito ako magaling ang takbuhan ang lahat ng bagay na kinatatakutan ko, pero kahit pa nagawa kong takbuhan lahat ng iyon ay alam kong hindi ko ito pwedeng isantabi at ipagwalang bahala dahil habang buhay ako nitong hahabulin kung di ko to haharapin...
I close my eyes and breath deep....I open my eyes and smile politely.. hindi na ako tatakbo, di na ako tatakas, simula ngayon magiging matapang na ako..Kung may bagay man akong natutunan nung pinakawalan ko si krypton yun yung matutong humarap sa pagsubok, wag pangunahan ng takot at ang ipaglaban yung nararamdaman.
If I wanted to get rid of my fears, first I have to face it...
"Yes I am" sagot ko sa kanya..I want Krypton back and if I have to face my past to have him back then be it.....
"It's been so long hija" saad nya sa akin habang nakangiti, ganun ko ba talaga kamukha ang nanay ko?? Para kasing hindi ako ang nakikita at kinakausap nya..
"Simula nung mamatay ang Mama mo...Nawalan na ako ng ganang humawak ng camera, bigla akong nalaos at ngayon matandang bakla nalang ako" nakita ko sa mga mata nya ang lungkot at pangungulila, I never doubt about tha,t mabait sa lahat ng tao si Eli kaya naman lahat ng nakakakilala sa kanya ay may respeto at paghanga sa kanya..
"I'm very sorry about that, but I'm not her" sabi ko pinadaanan ko pa ng tingin ang sarili ko at umirap...
"I know hija, but you really look like your mother..both stunning" hinawakan nya ang pisngi ko and I feel shy...
BINABASA MO ANG
The weirdest Thing [On Going:)]
HumorTwo weird people...... One weird mutual feeling...... One weird twist of fate......... The Weirdest Thing.