Behind Those Sweet Words (Editing)

CHAPTER 2: Trip

Nancy's POV

                                                                                                                                                       April 15, 2018

Mahal kong Prinsesa,

         Una sa lahat, ikaw na ang huli. Samakatuwid, hindi na ako liliko. Mamahalin kita kahit ikaw pa ang pinakamura. At kailanma'y hindi magbabago kahit sa pinakaluma kong pamamaraan lang idinadaan ang pag-ibig ko para sa iyo.

         Sumulat akong muli upang malaman mong may natitira pa akong papel at tinta ng ballpen. At kung maubos man ang mga ito, sisimulan ko nang mag-uling kahit ako'y mangitim. Maipahatid ko lang ang aking damdamin.

Napanganga ako sa klase nang sinasabi niya. Hindi talaga nawawalan nang sasabihin itong lalaking ito. Palagi pa rin akong pinakikilig sa mga linya niya kahit may kalumaan na siya bumanat. 

Ipinagpatuloy ko ang pagbabasa.

         Mahal ko, nami-miss kita sobra. Nakauwi ka na ba? Nasa Manila ka na ba sa mga oras na ito? Ayokong magtagal ka sa ibang lugar at makakilala ng mga bagong p'wedeng umagaw sa iyo mula sa akin. Hindi ko kakayanin 'yon, mahal ko. Mas mabuti pa sigurong mawala na lang ako kaysa malaman kong hindi ka na pala sa akin.

        Mag-iingat ka lagi at umiwas sa gulo. Kung sasama ka sa mga kaibigan mo sa gabi, pilitin mo pa ring makauwi ng maaga. Ayoko kasing mapahamak ka lalo na't wala ako sa tabi mo. Hindi kita mapoprotektahan.

        Iwasan mo rin ang uminom. Ayokong malasing ka at mabastos ng kung sino man. Mapapatay ko sila, I swear. Pero mahal ko, kung nasasakal ka naman sa akin. Okay lang naman kung hindi mo 'ko susundin. Ayoko rin na magsawa ka sa akin.

      Pangako ko sa iyo, malapit na tayong magkita, mahal ko. At hindi na ako makapaghintay na yakapin ka ng mahigpit at mahagkan.

                                                                                                                                         Ang pogi mong Prinsipe,

                                                                                                                                                      Prince J.

Napahinga ako ng malalim na may ngiti sa labi. Malapit na kaming magkita. Ano kayang hitsura niya? Haayst! Pogi nga daw sabi niya! Tsk.

Pero wala naman akong pakialam kung anuman ang hitsura niya. Ang importante mahal ko siya.

"Hoy! Tulala ka na naman!"

"Ay!" napasigaw ako sa gulat nang bigla na lamang sumungaw sa bintana ng tindahan namin si Chris, ang barumbado naming kapitbahay.

Sinamaan ko nga ng tingin. Letseng ito, nandito na naman!

"Bakit nandito ka naman?"

"Oh, masama ba? Eh, ayan lang ang bahay ko sa tapat ah." Itinuro niya ang bahay nila sa tapat.