Chapter 4

2.7K 210 2
                                    

Chapter 4

Maeve's POV

“This can't be real.” I muttered, shaking my head as I gaze at it.

The skeleton straightened itself and grabbed its scythe na nahulog.

It then started to walk towards me in slow pace, like its enjoying my shocked expression.

The more I gaze at it, the more it dawn on me.
It's real.. This is real.

“Oh my god..” I muttered once again.
It opened its mouth frighteningly, like mocking a laughter as its eyes glowed slightly.

A huge smile formed my lips and I squealed.
“Oh my god! Oh my god!”

It looks a bit taken aback by my reaction, but that's none of my concern.

I excitedly, ran up to it.
“Hi, nagsasalita ka ba?”

It tilted its head in confusion making me let out a disappointed smile,
“Hinde? Okay lang.. What are you anyway at anong ginagawa mo ri..to..” my voice slowly fades as I stared at it then to Janice then back to it.

“Oh hell no,”  I said at humarang sa pagitan nya at sa kama ni Janice.

Nilagpasan nya lang ako at pumunta sa tabi ng kama ni Janice and again it lifted its scythe.

“Hindi mo sya pwedeng kunin!” I screeched at tumakbo papunta sakanya, I grabbed its scythe at hinila ang kabilang dulo  nito habang sya naman sa isang dulo.

Nag-tug of war kami for almost three minutes until unti-unti nakong napapagod at hindi na kaya ng kamay ko.
Mabibitawan ko na sana yung scythe nang bumukas ang pinto and I stumbled down to the floor.

“Whoa, binigla mo ako!” Alex said, isang kamay nakalapat sa dibdib at yung isa naman hawak yung karton thingy na nagho-hold sa dalawang coffee na inorder nya at isang malaking paperbag.
“Bakit bigla bigla ka na lang tumutumba?”

“Just help me, kukunin nung--” I said and glance at Janice but to my surprise wala na yung cloaked skeleton or I think is the grim reaper.

“Kukunin ang alin?” she asked at pinatong yung kape at paperbag sa may maliit na lamesa.

“I swear it was here a few moments ago, the grim reaper!” I exclaimed, earning an eyebrow raise from her.
“I'm telling the truth Lex, nag tug-of-war pa nga kami dun sa scythe nya eh, at nabitawan ko kaya natumba ako.”

She then glance at Janice at yung heart monitor nya.
“She's perfectly fine.”

“It's because I saved her!” I said frustratedly but instead of believing me, binigay nya lang sakin yung kape.

“Eto oh, para magising diwa mo, nakatulog ka lang nyan sa sofa.”

When I thought about it.. That's not impossible.. Nanaginip nga lang ba ako?
I felt my hand stung a bit so I glance at them seeing that they're red.
Bakit naman sila mamumula ng walang rason?

I was about to protest na gising ako when I decided pigilan ko ang sarili ko,
There's nothing I could do to convince her and she'd probably say that I made it up for my own sick contentment of scaring her or just plainly me fantasizing meeting an alive skeleton.

“Siguro nga.” I said at binuksan yung lid ng cup. Sitting back on the sofa.

“Ano kasi yung mga pinapanood at binabasa mo eh, ayan tuloy hindi mo na alam kung ano yung reality sa panaginip.” she huffed at tumabi sakin.

Hindi na lang ako nag-salita at kinuha ulit ang phone ko para mag-games na lang.
The grim reaper still imprinted on my mind.

~

After a few more hours, I gaze at Alex, snoring slightly habang nakaunan yung ulo nya sa kabilang armrest ng sofa.

“Wala palang tulugan ah.” I said, shaking my head as a yawn escaped my lips.

Geez, why do I felt so sleepy? Bakit kapag nasa bahay ako di ako makatulog pero kapag kailangan kong magpuyat dun naman ako inaantok.

Both my phone and laptop ay naka-charge and I'm bored to death.

I gaze over at Janice at umupo sa upuan sa tabi ng kama nya.
“No one believes me that I saved your life,” I muttered to her as if she could hear me.

“Pano kung hinayaan ko lang na kunin ka nya, would you still be here?” I chuckled then shook my head,
“The hell am I doing? Kung kausapin kita parang jowa kita.. eh hindi naman tayo close, but I can't help but to be curious.”

I was met by silence and the occasional beats of the heart monitor.
“Pasensya ka na kung FC ako ah, if wala akong gagawin ngayon I'll die of boredom here, thank your classmate na nilowbat ang laptop ko.” I said, then napatingin sa laptop and phone ko,
“It's been thirty minutes, pwede na sigurong gamitin.”

I stood up at naglakad papunta sa kung saan nakakabit ang laptop ko.
40%, pwede na siguro to.

I plugged out the charger from the socket at yung usb sa laptop ko before whirling around to face Janice again.

Muntik ko ng mabitawan ang laptop ko sa pagkabigla upon seeing two figures sa harap ng kama.
The other one glance at me and my brows furrowed and my lips formed into a straight line before walking up to them.

“You again,” I hissed,
“Diba sinabi ko na sayo that you can't take her away? At ano to? Sinama mo pa ata best friend mo para pagtulong--” Natigil ang pagsasalita ko ng humarap din sakin yung isa.

Eyes wide and mouth slightly agape, I gaze at the attractive boy in front of me, staring at me with bored expression.

I just gaze at his face then back at the skeleton then him again,
I snapped out of it ng mag-salita sya.
“Sya ba?”

Tiningnan lang sya nung skeleton as he sighed.
“Istorbo naman.” he then look at me.

“Hindi nako magpapaligoy-ligoy pa, ang rason kung bakit mo kami nakikita ay dahil sa muntikan na pagkamatay na naranasan mo, isa sa mga tagasundo o reapers ay aksidenteng naputol ang kaluluwa mo imbes na yung babaeng namatay,” he said bluntly.

“Wait, ano?” nagtatakang sabi ko and he rolled his eyes.

“Syempre, nakuha na namin yung kaluluwa ng babae pero sa kaso mo, naputol ang kaluluwa mo kahit hindi mo pa oras, pero hindi ito pwedeng pakawalan ng katawan mo dahil buhay ka pa.” he explained at lumapit sakin and pointed at my chest.
“Habang tumitibok pa ang bagay na yan, sayo pa rin ang kaluluwa mo,”

“So um, makakakita ako ng ligaw na kaluluwa?” I asked and he nodded making me smile,
“Really?”

“Oo pero makikita mo lang sila kung kinukuha na sila ng mga tagasundo, oras na ng kaibigan mo and kailangan na talaga syang pumunta sa kung saan sya pupunta.” he snapped coldly at tumalikod sakin,

“W..Wait, eh pano yung mga ghosts, spirits, ligaw na kaluluwa? Makikita ko ba sila?” I asked and he gave an annoyed sigh.

“Hindi totoo ang mga multo o ligaw na kaluluwa, kapag namatay na ang tao kinukuha na namin ito at hindi ko din alam kung anong mangyayari sakanila pagkapasok nila sa huling pintuan.” sagot nya.

“Huling pintuan?”

“Taga-sundo lang kami, wala nakong pakielam sa mangyayari sakanila kapag nasundo ko na sila.” sagot nya, and suddenly as fast as lightning he struck Janice with his scythe before I could stop him.

Nakatingin lang ako sa pagkabigla ng lumitaw pa ang isang Janice mula sa natutulog na Janice.
Inilibot nung gising na Janice ang paningin nya at napadako yun sa lalaki.

Reality seemed to hit her as she began to sob.
“No, please, ayoko pang mamatay.”

Hinawakan nung skeleton yung kamay nya at inalalayan tumayo, and a portal suddenly appeared in front of them.
The guy then glared at me,
“Wag kang makielam kung ginagawa ng mga tagasundo ang mga trabaho nila.” he said before entering.

And the next thing I heard is the loud high pitched almost unending beep of the heart monitor.

The Grim Reaper's PossessionTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon