"Τι ποτό θέλεις να ετοιμάσω Harry;"
Η τσιριχτή φωνή της ήχησε στον χώρο και χωρίς να το καταλάβω, η αναπνοή μου πιάστηκε κάπου βαθιά στο λαιμό μου, χωρίς κάποια ιδιαίτερη επιθυμία να ελευθερωθεί. Δευτερόλεπτα κατάφεραν μόνο να περάσουν όταν οι λέξεις της συνοδεύτηκαν από τα βαριά βήματα του Harry, τα οποία μετέφεραν το γυμνασμένο του σώμα επικίνδυνα κοντά στο προκλητικά ντυμένο της Samantha. Ο Stephan δεν είχε ιδέα για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εγώ και ο Harry είχαμε γνωριστεί και δεν είχα καμία πρόθεση να τις φανερώσω.
Συνεπώς, ο Stephan ήταν εντελώς απίθανο να εντοπίσει την ένταση και το χάος που προκαλούσε η παρουσία του Harry σε μένα. Εγώ όμως δεν μπορούσα να εμποδίσω αυτή την αναστάτωση και εκείνος την ένιωθε. Το πονηρό χαμόγελο που έκανε την εμφάνισή του στα χείλη που προηγουμένως φιλούσαν τα χείλη εκείνης ήταν αρκετό για να ενισχύσει την εγκυρότητα της σκέψης μου. Ήξερε πολύ καλά ότι πατούσε τα σωστά κουμπιά και δε δίστασε να επαναλάβει την ίδια τεχνική.
Το χέρι του ακούμπησε την επιφάνεια της μέσης της Samantha και ξεκίνησε ένα αργό ταξίδι ακόμα πιο χαμηλά. Το κεφάλι του ήταν μόλις λίγα εκατοστά μακριά από το δικό της και τα χείλη του ψιθύρισαν, λογικά την προτίμησή του στο ποτό, μέσα στο αυτί της. Μια κίνηση που σίγουρα θα προκαλούσε ανατριχίλα να κυλήσει σε όλο το μήκος της σπονδυλικής στήλης κάθε κοπέλας. Κάτι που πιθανώς συνέβη και στην ίδια καθώς τίναξε τον λαιμό της στο πλάι και χασκογέλασε στον Harry, στις προσπάθειές του να την παραπλανήσει.
Τα μάτια του μετακινήθηκαν προς το μέρος μου αλλά το μοναδικό που μπορούσα να διακρίνω πλέον ήταν τα μελί μάτια του Stephan να κοιτάζουν επίμονα τα δικά μου. Η ανάγκη να τον ρωτήσω αν αισθανόταν ενοχλημένος από την παρουσία του ασυγκράτητου ζευγαριού στον ίδιο χώρο με μας ήταν ανύπαρκτη, καθώς το χέρι του μπλέχτηκε στο δικό μου και ξεκίνησε να μας μεταφέρει σε διαφορετικό μέρος-μακριά από το καυτό βλέμμα του Harry που αυτή τη φορά έκαιγε κάθε δική μου κίνηση.
"Δεν ήξερα ότι ήσουν κι εσύ καλεσμένος", απηύθυνε η Samantha προς τον Stephan, προκαλώντας τα πόδια του να καρφωθούν στο έδαφος και να στρέψει την προσοχή του προς εκείνη. Ακριβώς δίπλα της στεκόταν ο Harry, με το χέρι του να μένει πάντα προσκολλημένο στη μέση της και το βλέμμα του να εξερευνά κάθε μυστικό πέρασμα της ψυχής μου.
"Μπορώ να πω το ίδιο Samantha. Εύχομαι να είσαι καλά με την καινούρια σου... παρέα" απάντησε ο Stephan και οι γωνίες του Harry έγιναν πιο εμφανείς και το ελεύθερο χέρι του έτριψε σκεφτικά το πιγούνι του.
