"Reneé επιτέλους σε πρόλαβα."
Αν δεν άκουγα αυτή τη φράση να απευθύνεται σε μένα από το άτομο που βρισκόταν προφανώς πίσω από το δικό μου μαρμαρωμένο σώμα, τότε σίγουρα δε θα έπαιρνα ποτέ τα μάτια μου πάνω από τα δύο αγόρια τα οποία συζητούσαν ανενόχλητα στην απέναντι μεριά του δρόμου. Κανονικά θα έπρεπε να χαίρομαι και να κατακλύζομαι μάλλον από ανακούφιση στη σκέψη ότι ο Harry επιτέλους είναι διατεθειμένος να βελτιώσει τις προβληματικές σχέσεις που έχει με τον Stephan αλλά προς μεγάλη μου δυσαρέσκεια, έπιασα τον εαυτό μου να είναι περισσότερο μπερδεμένος και ανήσυχος ακόμα βλέποντας τις διαθέσεις του Harry να παρουσιάζονται εντελώς αλλαγμένες σχετικά με τον αδερφό του κολλητού μου τον οποίο την τελευταία φορά που θυμάμαι, άφηνε να εννοηθεί ότι δεν συμπαθούσε καθόλου.
Αυτό που αντίκρυζα τώρα, ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με τα λεγόμενα του Harry και αν δεν είχα γνωρίσει τον τρόπο με τον οποίο αναφερόταν ο ίδιος στον Stephan, θα ορκιζόμουν ότι αυτοί οι δύο είναι φίλοι. "Έι σε σένα μιλάω. Πού χάθηκες;" επέμεινε η φωνή που με ξύπνησε προηγουμένως και αυτή τη φορά γύρισα πλήρως το σώμα μου για να έρθω πρόσωπο με πρόσωπο με την Jess. Δεν είχα ξεχάσει ότι χρωστούσα κάποιες εξηγήσεις στη φίλη μου σχετικά με όσα έχουν συμβεί με τον Harry και απ'ότι είπε στη συνέχεια και η ίδια, μαλλον ούτε αυτή το είχε ξεχάσει. "Δεν ξέρω τι έχεις να κάνεις τώρα αλλά ότι κι αν είναι ακυρώνεται επιτόπου. Θα πάμε για καφέ και θα μου λύσεις και κάτι απορίες που έχω" με τράβηξε από το χέρι η Jess και ξεκινήσαμε να απομακρυνόμαστε από τη μυστήρια εικόνα που έθεσε το μυαλό μου σε λειτουργία ξανά.
Δεν είχα προλάβει να φέρω αντίρρηση στην Jess και στην απαίτησή της να πάμε για καφέ και κατά βάθος δε θα το έκανα κιόλας. Τα σχέδια που είχα κανονίσει με τον Stephan για το μεσημέρι είχαν χαθεί από ώρα και ειλικρινά δεν ξέρω αν θα μπορούσα να συναντηθώ μαζί του και να προσποιούμαι ότι δε με μπέρδεψε η κόσμια συνάντησή του με τον Harry κάτι λεπτά πριν. Ο Stephan ωστόσο δε φαινόταν να είχε ξεχάσει τη συνάντησή μας και το κινητό μου είχε πάρει φωτιά από τα μηνύματά του, υποδεικνύοντας επίσης πως δε με είχε δει όταν τον είδα εγώ. Ευτυχώς για μένα, η κολλητή μου καθόταν ακριβώς μπροστά μου και έτσι βρήκα την κατάλληλη ευκαιρία να αποστασιοποιηθώ από το κινητό και να κατευθύνω όλη μου την προσοχή πάνω της.
"Αρχικά, πώς βρέθηκε το κινητό του Harry στα χέρια σου;" απόρησε η Jess μπαίνοντας κατευθείαν στο θέμα και περιμένοντας εναγωνίως την απάντησή μου. Δεν είχα προετοιμαστεί ούτε στο ελάχιστο για αυτή την κουβέντα και δεν είχα την παραμικρή ιδέα για το τι θα απαντούσα. Από τη μία ήταν η κολλητή μου και δεν μου άρεζε η ιδέα να της κρύβω γεγονότα ή να τις λέω ψέματα. Από την άλλη, αυτό το συμβάν με τον Harry ήταν κάτι που αφορούσε εκείνον και τα άτομα με τα οποία συναναστρέφεται. Δεν είχα κάποιο δικαίωμα να φανερώσω λεπτομέρειες από μια ζωή που δεν ήταν δική μου.
