Το αγόρι με τα πράσινα μάτια ήταν πάλι μπροστά μου.
Χωρίς καν να το καταλάβω, όλα γύρω μου πάγωσαν. Τα σώματα που προηγουμένως χόρευαν όλο θέρμη και αισθησιασμό, τώρα φαίνονταν σαν απλές, αργοκίνητες φιγούρες που απλά περιπλανιόνταν στον χώρο. Θα μπορούσε κάποιος μάλιστα να πει ότι είχαν χαθεί. Ένιωθα ότι ο αέρας μέσα στο κλαμπ είχε γίνει περισσότερο αποπνικτικός από πριν, όσο αυτό ήταν ανθρωπίνως δυνατό. Ακόμα και η μουσική αντηχούσε πλέον στα αυτιά μου σαν μια μακρινή βοή που πάσχιζε να φτάσει σε αυτά.
Δεν ξέρω πως, δεν ξέρω γιατί αλλά όλα αυτά συνέβαιναν εξαιτίας του. Δεν μπορούσα να εξηγήσω την επιρροή που ασκούσε πάνω μου αλλά κάτι μου έλεγε ότι δεν μπορεί να είναι τόσο τέλειος όσο το μυαλό μου τον έδειχνε να είναι. Νομίζοντας πως για μια στιγμή άκουγα φωνές, τα χέρια της Jessica πέταξαν μπροστά από το πρόσωπό μου σε μια απόπειρά της να με ξυπνήσει. ''Θα μου μιλήσεις ή θα συνεχίσω να παριστάνω τον τροχονόμο εδώ πέρα;'' αναφώνησε, προσπαθώντας να επισκιάσει τη δυνατή μουσική.
''Αν θέλω'' αστειεύτηκα, με αποτέλεσμα το χέρι της να χτυπήσει παιχνιδιάρικα τον ώμο μου.
''Κατανοώ ότι ο Harry είναι κούκλος, αλλά νομίζεις θα μπορούσες να μου αφιερώσεις έστω λίγο την προσοχή σου; Στην τελική μαζί μου έχεις βγει όχι με αυτόν'' εξήγησε η Jessica κι εγώ έμεινα να την κοιτάζω σαστισμένη.
Ώστε ήξερε το αγόρι από το λεωφορείο; Αυτό ήταν ένα σενάριο το οποίο θα μου περνούσε τελευταίο από το μυαλό αν όντως μου περνούσε ποτέ. ''Ξέρεις αυτό τον τύπο;'' ρώτησα όλο περιέργεια, προσέχοντας να το παίξω όσο άνετη μπορούσα.
''Ναι τον ξέρω. Και θα τον μάθεις κι εσύ''
Πώς γίνεται μια απλή φράση να σου προκαλέσει εγκεφαλικό; Ποτέ πριν δεν είχα αναρωτηθεί μέχρι τώρα, που η Jessica ξεστόμισε αυτές τις λέξεις. ''Τι εννοείς... Jess δεν είμαι εδώ για να μου κάνεις προξενιό ή κάτι τέτοιο. Ήρθα εδώ για να αναπληρώσω για όλες τις χαμένες φορές που δε βγήκα μαζί σας και για να περάσω καλά. Χαλάρωσε'' είπα με μια ανάσα, την ίδια στιγμή που η καρδιά μου ήταν έτοιμη να αποδράσει από το στήθος μου.
''Άστα αυτά. Σε είδα πως τον κοίταζες. Πάντως μια προειδοποίηση-ο Harry δεν κάνει σχέσεις και τέτοια. Θέλει απλώς ένα καλό πήδημα για να ξεδίνει πού και πού''. Κι εκείνη ακριβώς τη στιγμή ευχήθηκα να μην τον είχα δει ποτέ σε εκείνο το κάθισμα του λεωφορείου και εκείνη ακριβώς τη στιγμή ευχήθηκα να μη μου είχε πει η Jessica ότι τον ξέρει.
