Harry's POV
Τι να κάνει όλες αυτές τις μέρες; Μπουνιά. Έχει ξαναβρεθεί με αυτόν τον Stephan όσο εγώ περνάω τις ώρες μου στο γυμναστήριο και προπονούμαι για αυτόν τον ηλίθιο αγώνα τον οποίο όλοι ξέρουν ότι θα κερδίσω; Μπουνιά. Θέλει να με ξαναδεί άραγε μετά από την τελευταία φορά που βρεθήκαμε; Μπουνιά. Μήπως δεν έλαβε το μήνυμα μου; Μπουνιά. Γιατί δεν μου απαντάει γαμώτο; Μπουνιά, μπουνιά, μπουνιά. Ο σάκος του μποξ που κουνιόταν μπροστά μου φαινόταν ο ιδανικός τρόπος να βγάλω όλη την ένταση από μέσα μου και να απελευθερώσω εκεί όλα τα νεύρα που η συμπεριφορά της Reneé μου έχει προκαλέσει.
"Ό,τι και να σε απασχολεί ή ό,τι και αν σε έχει θυμώσει τόσο πολύ, φρόντισε να συνεχίσεις να το σκέφτεσαι κατά τη διάρκεια του αγώνα. Δεν πρόκειται να αποκτήσεις ούτε γρατζουνιά αν το κάνεις" σχολίασε ο Ethan βλέποντας την οργή και τη δύναμη που συνόδευαν κάθε μία κίνηση που απηύθυνα στον σάκο του μποξ.
Ο Ethan ήταν ο προσωπικός μου γυμναστής και το μόνο άτομο που μου είχε σταθεί όταν τα πάντα γύρω μου φαίνονταν να είναι εναντίον μου. Δεδομένου το ότι ο πατέρας μου ήταν πάντα απών από τη ζωή μου, ο Ethan μπορώ να παραδεχτώ πως μετά από λίγο καιρό πήρε τη μορφή του πατρικού προτύπου που πάντα έλειπε από την καθημερινότητά μου. Πέρα από τις συμβουλές σχετικά με την υγεία μου, το σώμα μου και το μποξ, ήξερε να δίνει και τις καλύτερες συμβουλές σε όλα σχεδόν τα θέματα, συμπεριλαμβανομένου του οικονομικού και του σεξουαλικού κλάδου. Μπορεί να ήμασταν πολύ κοντά, σε καμία περίπτωση όμως δεν ήθελα να του πηγαίνω κόντρα ή να τον εξαγριώνω γιατί κανείς δεν ήθελε να κάνει με έναν θυμωμένο Ethan.
Στρέφοντας το βλέμμα μου προς το μέρος του, έβγαλα αργά τα γάντια μου και άρπαξα την πετσέτα που είχα πετάξει νωρίτερα λίγο πιο δίπλα για να σκουπίσω το ιδρωμένο πλέον πρόσωπό μου. "Πίστεψέ με, σίγουρα θα σκέφτομαι τα ίδια καθώς αγωνίζομαι αν όχι και χειρότερα" ομολόγησα φωναχτά τις σκέψεις μου και ο Ethan περπάτησε προς το μέρος μου.
"Με κοπέλα έχει να κάνει έτσι; Το θεωρώ καλό που έχεις κάτι να σου δίνει κίνητρο και δύναμη αλλά πρόσεξε μικρέ... Μην το αφήσεις να βγει εκτός ελέγχου. Το τελευταίο που θέλω είναι να ξυπνάω το βράδυ και να τρέχω να σκουπίζω αίματα" απάντησε ο ίδιος και ένιωσα αληθινά το αίμα μου να βράζει. Τα ίδια λόγια ξανά και ξανά. Γιατί κανένας δε με εμπιστευόταν σε αυτό το σύμπαν; Είχα πραγματικά βαρεθεί να τους ακούω όλους να μου λένε να προσέχω, κυρίως τη στιγμή που είχα μάθει να προσέχω τον εαυτό μου πολύ πριν αποκτήσουν όλοι αυτοί το θάρρος να μου μιλάνε.
