"Γιατί δε μου το δίνεις εσύ η ίδια;"
Το κεφάλι της Jess γύρισε απότομα προς τα πίσω και ήρθε αντιμέτωπο με έναν χαλαρό και γεμάτο αυτοπεποίθηση Harry. Δε φαινόταν καθόλου ενοχλημένος που το κινητό του είχε εξαφανιστεί από την κατοχή του έστω και για αυτές τις λιγοστές ώρες και ότι μπορεί να μην το ξαναέβρισκε εάν δεν του είχε πέσει στο δικό μου δωμάτιο όταν είχε εισβάλλει εκεί. Αυτή η χαλαρότητά του με αφόπλιζε κάθε φορά και δεν είχα την παραμικρή ιδέα πώς μπορούσε να μένει αμέτοχος και ψύχραιμος σχεδόν πάντα. Αυτή η στάση του, παρόλο που με ωθούσε στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, εξακολουθούσε να με ελκύει περισσότερο προς αυτόν και να θέλω να βρίσκομαι συνέχεια μέσα στο μυαλό του. Όπως ακριβώς βρίσκεται αυτός στο δικό σου.
"Τι λέει Harry; Η Samantha καλά;" του απηύθυνε η Jess και έβαλα τα δυνατά μου να φορέσω την πιο ουδέτερη και μυστηριώδη έκφραση που μπορούσα να καταφέρω. Δεν ήμουν ιδιαίτετα ευτυχής με την κατεύθυνση που έδειχνε να ακολουθεί η συζήτηση αλλά σίγουρα δεν θα έδινα την ευχαρίστηση στον Harry να καταλάβει ότι δεν είμαι λάτρης της στενής σχέσης του με αυτή την ιδόρρυθμη κοπέλα. Αυτό θα ήταν κάτι που θα μεγάλωνε την αυταρέσκειά του και θα τον έκανε να καυχιέται για μέρες.
Λίγο πριν η οποιαδήποτε απάντησή του ξεγλυστρήσει από τα σαρκώδη χείλη του, τα σμαραγδί μάτια του κλειδώθηκαν στα δικά μου και για μια στιγμή θα ορκιζόμουν ότι έβλεπα τα πάντα να κινούνται σε αργή κίνηση. Και αυτή τη φορά δεν ήταν το ποτό υπεύθυνο για αυτό. Ήταν απλά το έντονο χρώμα των ματιών του που εξερευνούσε ανενόχλητα τα δικά μου και με προσκαλούσε να χαθώ ολοκληρωτικά σε όλα εκείνα τα μυστικά που είχε μάθει να κρύβει τόσο καλά. Ήταν το πονηρό γελάκι που σχηματιζόταν κάθε αναθεματισμένη φορά στα χείλη του ως απάντηση ότι γνωρίζει τι ακριβώς σκέφτομαι γύρω από αυτόν.
Πιο πολύ όμως ήταν υπεύθυνη η απάντηση που έδωσε λίγα δευτερόλεπτα αργότερα στην ερώτηση της Jess, η οποία κατάφερε μονομιάς να με τραβήξει έξω από την ψευδή πραγματικότητα που περιλάμβανε μόνο εμένα και αυτόν. Άσχετα που η ακριβής πραγματικότητα περιλάμβανε αυτόν κι εκείνη. "Καλύτερα από καλά θα έλεγα" απάντησε ο Harry καθώς κοιτούσε επίμονα εμένα. Το μόνο που ήλπιζα εκείνη τη στιγμή ήταν να μην κατορθώσει να τρυπώσει μέσα στο μυαλό μου και βεβαιωθεί για την απογοητευσή που με κυρίευε όταν τον έβλεπα με την Samantha. "Η φίλη σου χρωστάει μια απάντηση νομίζω" επέμεινε και τα βλέμματα και των δύο τους έπεσαν πάνω μου.
