24.

151 23 11
                                    

*Σε αυτό το κεφάλαιο υπάρχουν σενάρια βίας και κακομεταχείρισης. Η περιγραφή τους δεν είναι λεπτομερής αλλά είναι υπαρκτή. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, διαβάστε με δική σας ευθύνη. Επίσης, τα καλλιγραφικά γράμματα περιγράφουν εικόνες από flashbacks.

~

Εννιά μέρες. Τόσες ήταν οι μέρες που κράτησε το όνειρο. Μόνο έτσι θα μπορούσα να χαρακτηρίσω όλες τις στιγμές, τις ώρες ακόμα και τα λεπτά που πέρασα μαζί με τον Harry μαθαίνοντας, εξερευνώντας και απορροφώντας κάθε πληροφορία που ήταν πρόθυμος να μου προσφέρει. Ήξερα πως του ήταν εξαιρετικά δύσκολο και πρωτόγνωρο ενδεχομένως να νοιάζεται και να είναι ερωτευμένος με ένα άτομο αλλά αυτό που κατάλαβα μετά από τις νύχτες που είχαμε περάσει αναλύοντας ένα σεβαστό μέρος του παρελθόντος μας ο καθένας ξεχωριστά, κατέληξα στο συμπέρασμα πως τελικά αυτό που αποτελούσε πραγματική δυσκολία και τελικά αυτό που δεν ήταν καθόλου οικείο στον Harry ήταν να νοιάζονται και να αποδέχονται τον πραγματικό Harry.

"Ξέρεις ότι δεν είσαι υποχρεωμένος να απαντήσεις την ερώτησή μου, έτσι;" Εκείνη τη στιγμή ένιωσα τόσο άμυαλη που θεώρησα πως έστω και μετά την εξομολόγηση των αισθημάτων μου για τον Harry, είχα κάθε δικαίωμα και ελευθερία να ρωτάω πράγματα που ίσως και να έφερναν τον ίδιο σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Μα τι σκεφτόμουν; Θα μπορούσα κάλλιστα να τον είχα ρωτήσει πώς του αρέσει να πίνει τον καφέ του, αν όντως προτιμάει να πίνει καφέ, ή ακόμα και ποιο είναι το αγαπημένο του φαγητό: Αλλά όχι. Εγώ έπρεπε να είμαι για μία ακόμα φορά ριψοκίνδυνη και να τον ρωτήσω ποια ήταν η αιτία που τον οδήγησε να συμμετέχει σε αγώνες μποξ.

Καθώς προσπαθούσα να κατευνάσω τον νοητό πόλεμο που λάμβανε χώρα μέσα μου, το αχνό γέλιο που ελευθέρωσε ο Harry προς την ερώτησή μου, ή και την αντίδρασή μου που ακολούθησε αμέσως μετά, ήταν τρανταχτή απόδειξη της ταπείνωσής μου. Ή έτσι πίστευα μέχρι που ξεστόμισε την επόμενη φράση του. "Ακόμα δεν έχεις καταλάβει πως μαζί σου μπορώ να μοιραστώ τα πάντα; Διάολε σκέφτεσαι υπερβολικά πολύ Reneé!" αναφώνησε πριν φιλήσει απαλά τα χείλη μου.

"Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος άλλος λόγος πίσω από την επιλογή μου να δέρνω κόσμο πέρα από τα καθίκια που αυτοαποκαλούνται μαγκες." Είχε απαντήσει άξαφνα την ερώτησή μου και εκείνη τη στιγμή το βλέμμα μου πρόλαβε να εκφράσει την επιθυμία μου να εξηγήσει λίγο παραπάνω τι ακριβώς εννοούσε με αυτό που απάντησε πριν προλάβει το στόμα μου.

𝑷𝒉𝒊𝒍𝒐𝒄𝒂𝒍𝒚 Donde viven las historias. Descúbrelo ahora