Harry's POV
19 μηνύματα και 7 αναπάντητες κλήσεις. Τόσες ήταν οι προσπάθειες της Reneé να επικοινωνήσει μαζί μου μετά από μία εβδομάδα πλήρους δειλίας που με είχε τραβήξει και συνέχιζε ακόμα και τώρα να με βυθίζει. Δεν ξέρω τον λόγο που αισθάνομαι έτσι κυρίως μετά από τις παραδεισένιες μέρες που περνούσα μαζί με τη Reneé και αυτό με τρελαίνει. Γαμώτο με τρελαίνει ακόμα περισσότερο που ενώ θα πρεπε να πετάω στα σύννεφα και να ευχαριστώ τους πάντες που ένα κορίτσι σαν και αυτήν έχει μπει στη ζωή μου και με κάνει να νιώθω τόσο όμορφα σε αντίθεση με την άσχημη καθημερινότητά μου, εγώ κάθομαι και κρύβομαι σαν μια γαμημένη κότα μέσα στο διαμέρισμά μου.
Τα μάτια μου είναι καρφωμένα έξω από το παράθυρό μου στον δρόμο χαζεύοντας ένα ζευγαράκι που αποφάσισε να βολτάρει παρόλο που ο καιρός μας προϊδέαζε για βροχή από το πρωί. Ενώ τα μάτια μου χαζεύουν αυτούς του δύο ερωτευμένους να βρίσκονται στον δικό τους κόσμο, το μυαλό μου δεν μπορεί παρά να μεταφερθεί στις μέρες που ήμουν κάθε ώρα και στιγμή δίπλα στην Reneé, με το μεθυστικό άρωμά της να με ζαλίζει χωρίς τα χείλη μου καν να αγγίξουν αλκοόλ και με τη φωνή της να παραλύει με τον πιο ευχάριστο τρόπο όλο μου το είναι χωρίς να φέρνω αντίρρηση. Ακόμα και να μπορούσα βέβαια δε θα το έκανα. Αυτή η κοπέλα ασκεί πάνω μου τεράστια επιρροή που παρόμοια δεν κατάφερε να ασκήσει ποτέ κανείς πριν.
Και αυτό ίσως να με τρομάζει περισσότερο από όλα. Περισσότερο και από το γεγονός πως η Reneé με κάνει να θέλω να είμαι συνέχεια μαζί της. Πως με κάνει να θέλω να είμαι καλύτερος άνθρωπος μέρα με τη μέρα. Πως με κάνει να νιώθω πράγματα που δεν ήξερα ότι ήμουν ικανός ή ότι άξιζα να νιώσω. Περισσότερο και από το γεγονός πως η Reneé πραγματικά με αγαπάει. Εκείνο το βράδυ το είχα ακούσει. Μου είχε πει ότι με αγαπάει ενώ νόμιζε πως κοιμόμουν. Μόνο που εγώ ήμουν πιο ξύπνιος από ποτέ στην προσπάθειά μου να σιγουρευτώ πως πρώτα εκείνη θα αποκοιμιόταν ήσυχα και έπειτα θα επέτρεπα στον εαυτό μου να ξεκουραστεί.
Μόλις όμως αυτές οι λέξεις ξεγλύστρησαν από τα ζουμερά χείλη της, ήξερα πως την είχα πατήσει ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που την είχε πατήσει κι εκείνη μαζί μου. Ήξερα πως τίποτα πια δε θα ταν ίδιο μετά από εκείνη τη νύχτα και ήξερα πως εάν παραδεχόμουν κι εγώ πως η ύπαρξή της με τρελαίνει με κάθε πιθανό τρόπο ακόμα και όταν η ίδια δεν έχει καμιά πρόθεση να το κάνει, τότε αργά ή γρήγορα θα κατέστρεφα τον άνθρωπο που το μόνο που θέλω να χαρακτηρίζει τη ζωή του είναι ευτυχία και χαμόγελα. Δυστυχώς όμως είμαι πολύ εγωιστής για να αφήσω κάτι τόσο σπάνιο να ξεφύγει από εμένα για αυτό και από εκείνο το βράδυ και για μία σχεδόν ολόκληρη βδομάδα επέλεξα να πάρω μία γεύση από το πώς είναι η καθημερινότητα μαζί της.
