Harry's POV
Χωρίς να χάσω καθόλου πολύτιμο χρόνο και αφού εφοδίασα την Jess με την απάντηση που σίγουρα δεν ήθελε να ακούσει, ξεκίνησα με σταθερά βήματα να παίρνω τον δρόμο για τον μοναδικό προορισμό που για αρκετές εβδομάδες είχε γίνει ένας από τους αγαπημένους μου. Για να είμαι ειλικρινής, ο μοναδικός που είχε την ταμπέλα του αγαπημένου μου προορισμού. Κάποιος θα έλεγε ότι είχα αρχίσει να γίνομαι γλυκούλης ή άλλες τέτοιες παρόμοιες μαλακίες αλλά αυτό απείχε αφάνταστα από την πραγματικότητα. Μπορεί να ήθελα να βλέπω την Reneé λίγο περισσότερο από όσο ήθελα να βλέπω οποιονδήποτε άλλον και να επιθυμούσα να περάσω καλά μαζί της αλλά μέχρι εκεί.
Δεν ήθελα ούτε να κρατάμε χεράκια, ούτε να μου μιλάει για την αγαπημένη της ταινία ή να της εξηγώ ότι ο Τιτανικός ήταν απλά ένα εμπορικό κόλπο του κινηματογράφου για να συγκινήσει κάτι αφελή κοριτσάκια όπως εκείνη. Σίγουρα δεν ήθελα να βγαίνω μόνο μαζί της ή να έχει την αποκλειστικότητα γιατί πολύ απλά εγώ δεν ήμουν έτσι. Τότε γιατί αισθάνεσαι αυτό το ηλίθιο τσίμπημα όταν δεν την βλέπεις ή όταν την βλέπεις μαζί με τον βλάκα τον Stephan; Αυτή ήταν μία ερώτηση η οποία με βασάνιζε κάθε φορά που απέναντί μου βρισκόταν ο τοίχος του μπάνιου μου ή η άψυχη οθόνη της τηλεόρασής μου.
Ό,τι και να τριγυρνούσε μέσα στο μυαλό μου φάνταζε πολύ μικρό καθώς η απόστασή μου από το σπίτι της Reneé όλο και περιοριζόταν. Χωρίς να το καταλάβω, είχα αυξήσει την ταχύτητα των βημάτων μου και τώρα βρισκόμουν μόλις λίγα μέτρα μακριά από τον προορισμό μου. Η ώρα είχε περάσει πολύ γρήγορα, κάτι που επίσης δεν είχε συνειδητοποιήσει και το μόνο που ήξερα ότι ήθελα ήταν να αντικρύσω εκείνα τα βιολετί μάτια.
Δεν ξέρω αν ήταν το ασυνήθιστο χρώμα τους ή απλά η ζεστασιά και η σιγουριά που με άγγιζε κάθε φορά που η ματιά της έπεφτε πάνω μου αυτό που με ωθούσε να καταδιώκω είτε τη φυσική της παρουσία είτε απλά την εικόνα της στο μυαλό μου. Στην αρχή, ήταν παιχνιδάκι να απαγορεύσω την είσοδό της στις σκέψεις μου και είχα καταφέρει να ξεγελάσω τον εαυτό μου πως ήταν απλά ένα ακόμα από τα χιλιάδες εντυπωσιακά κορίτσια που είχα και που θα συναντούσα στο διάβα μου.
Καθώς όμως οι φορές που εμφανιζόταν μπροστά μου είχαν αρχίσει να πληθαίνουν, άλλο τόσο δεν μπορούσα να συγκρατήσω τον ενθουσιασμό μου που θα την έβλεπα ξανά. Τρελαινόμουν στην σκέψη ότι εκείνη με έβλεπε απλά σαν άλλο ένα κωλόπαιδο που το μόνο που σκεφτόταν ήταν πώς θα ρίξει στο κρεβάτι όποιο κορίτσι έδειχνε διατεθειμένο να περάσει καλά. Δυστυχώς για μένα όμως αυτό ήμουν και δεν μπορούσα να την κατηγορήσω που οι εικόνα της για μένα ήταν η πιο αισχρή. Μάλλον μπορούσα να τη δικαιολογήσω, κάτι που ήταν αδύνατο να κάνω όσον αφορά τον ηλίθιο παλμό μου που αυξανόταν ανεξέλεγκτα γύρω από την παρουσία της.
