Stars

Κεφαλαιο 14

Anna

Εδώ και καμία ώρα περίπου βρισκόμαστε όλοι μαζί σε ένα από τα καλύτερα εστιατόρια της Σαντορίνης και τρωμε.  Η συζητήσεις πάνω στο τραπέζι διαφέρουν από ότι συνήθως.  Είναι χαλαρές και κανένας δεν δείχνει να βιάζεται. Έτσι λοιπόν πήρα μια ανάσα και γύρισα να κοιτάξω τον Νίκο ο οποίος προσπαθούσε να φανεί σοβαρός και να μην πει κάτι που θα το μετανιώσει, καθώς έχει πιει πολύ.

Από την άλλη πλευρά παρατηρούσα τον Χρήστο ο οποίος χαίδευε το χέρι της Ειρήνης και προσπαθούσε να την πείσει να μιλήσουν.  Η αλήθεια είναι πως ήξερα πως τον ήθελε, ήξερα πως τον είχε ερωτευτεί, όμως το γεγονός ότι αύριο θα εξαφανιζομασταν, έκανες την διάθεση μου να αλλάζει. Θα έπαιρνα όμορφα το αίμα μου πίσω και ήδη είχα χάσει αρκετά.

Σήμερα εξήγησα στον Klaudjo τι νιώθω για τον Νίκο και με συμβούλεψε να κάνω αυτό που ήδη είχα αποφασίσει.  Ουσιαστικά έπρεπε να τον κανω να καταλάβει ότι δεν θα ειμαι για πάντα εδώ. Μου είπε επιπλέον να ανεβάσουμε ένα στορυ για να τον εκνευρίσουμε ακόμα περισσότερο, πράγμα το οποίο μπορώ να πω ότι βοήθησε, καθώς όση ώρα τρώμε εκείνος δεν έχει πάρει τα μάτια του από πάνω μου.

《Σήμερα έχουμε να πάμε στα εγκαίνια της Adidas. 》 μας είπε ο Χρήστος και η Ειρήνη χαμογέλασε πονηρά.

《Ευκαιρία για εμάς να πάμε στο spa του ξενοδοχείου 》 είπε πονηρά σε εμένα και τα αγόρια αντέδρασαν κάπως μπερδεμένοι.

《Αύριο θα θέλατε να πάμε μια εκδρομή και να μείνουμε στην παραλία μιας και είναι η τελευταία  μας μέρα. 》 γέλασα απαλά και εγνεψα ξέροντας πως απλά θα ξυπνήσουν και δεν θα μας βρουν εκεί.

                                          .  .  .

Η ώρα ήταν σχεδόν 6 το πρωί.  Εγώ και η κολλητή μου αφού μαζέψαμε αμέσως τα πράγματα , καλέσαμε ένα ταξί και πηγαμε στο λιμάνι. Είχαμε αποφασίσει πως μόλις μπούμε μέσα στο πλοίο θα τους στείλουμε μηνύματα η κάθε μία με τους λόγους της που αποφάσισε να φύγει. Η αλήθεια είναι ότι δεν διέφεραν σχεδόν καθόλου οι λόγοι που φύγαμε όμως η κάθε μία από εμάς με είχε ανάγκη να το εκφράσει με τον δικό της τρόπο.

Μόλις μπήκαμε μέσα στο πλοίο και αφήσαμε τα πράγματα μας σε ένα μικρό χώρο με τα υπόλοιπα, ανεβήκαμε και καθίσαμε στις θέσεις μας .Έτσι πήραμε μια βαθειά ανάσα και ξεκινήσαμε η κάθε μία να γράφει ένα μήνυμα για τα αγόρια.

Anna_mn:  Νίκο αυτή την στιγμή που μιλάμε εγώ είμαι στο πλοίο για Πειραιά. Ήθελα να ξέρεις ότι έφυγα γιατί κατάλαβα πως δεν ανήκα εκεί. Ίσως στην αρχή μπορεί να ήταν όμορφα , όμως όταν γύρισες στην Εβελίνα κατάλαβα ότι δεν έπρεπε να είχα έρθει ποτέ σε αυτό το ταξίδι.  Ευχαριστώ πολύ για τις στιγμές χαλαρώσεις που μου χαρίσατε με αυτό το ταξίδι. Θα τα πούμε.