HASTA'M -PJM

⭐BÖLÜM 17⭐

Yavaşça dudaklarından ayrıldım. Hala şaşkındı.

Jm - "Daeri?"

Dr - "ö-özür dilerim jimin."

Jm - "ne özrü sevgilim, istediğin zaman öpebilirsin."

Dr - "b-ben kendime hakim olamadım, üzgünüm, görüşürüz."

Diyerek hızlıca koşmaya başladım.

Jm - "DAERİ, HEY, NEREYE GİDİYORSUN?"

Dr - "BİLMİYORUM, SENİ GÖRMEMELİYİM."

Hem koşuyor hem de bağırıyordum. Sonunda oradan uzaklaştığımda nefes nefese kalmış şekilde bir yerde durmuştum.

Biraz dinlendikten sonra yürümeye koyuldum.

Yürürken arkamdan gelen birini hissettim.

Korkuyordum, bana bir şey yapabilirdi.

Anında arkamı dönüp çantamdan parfüm şişemi çıkardım.

Sonuçta sıkarsam gözü yanabilirdi. Tek silahım buydu.

Bu sefer ses gelmeyince önüme dönüp yeniden yürümeye karar verdim. Tam dönüyordum ki o ses yeniden gelmişti.

Dr - "Hey sen! Çık ortaya! Bana bir şey yapamazsın!"

Bina duvarının kenarından yavaşça çıkan yakışıklı çocuğa baktım.

Dr - "Taehyung?"

Th - "merhaba Chou, korkuttuğum için üzgünüm, sana başka nasıl ulaşırım bilmiyordum."

Dr - "Taehyung beni takip etmek zorundamıydın! Ödüm kopuyordu!"

Th - "Özür dilerim prenses, artık şu parfüm şişesini çantana geri koysan?"

Dr - "Özledim seni şapşal."

Th - "Bende özledim chouuu!"

Dr - "Şunu demekten hiç bıkmıyorsun Taehyung."

Th - "ölene kadar söyleyeceğim chouuu!"

Dr - "Eve gidelim istersen, kuzen kuzene konuşuruz."

Th - "ah bir dakika, bir dakika, bu kibarlık nereden geliyor? Nerede o eski öküz Daeri?"

Dr - "Hala içimde bir yerlerimde yatıyor, istersen ortaya çıkarttırma."

Th - "HAHAHAHHAAH SALAKKKK!!"

Diye bağırarak önüme geçmişti. Ah bu kuzenler, güzel bir dayağı hakediyorlar!

...

Eve geldiğimizde Taehyung direk mutfağa geçip yemekleri ortaya çıkardı. Aç olmalıydı.

Dr - "sen yorulma ben hazırlarım."