Dr - "oh peki , peki, ım herneyse artık gitmeliyiz, seni ararım oppa."
Yg - "her şey için teşekkür ederim Daeri."
Joo - "oppa mı?"
Umursamaz bakışlarımı joo'ya yolladığımda yoongi'ye gülümsedim. Sonra vedalaşıp odadan çıktık.
Joo'nun arabasına ilerlerken aklıma jimin geldi. Bu kadar şeyden sonra gururuma yenik düşüp onu aramalı mıydım hiç bilmiyordum.
Arabaya bindiğimde joo'nun sinirli bakışlarını üstümde buldum.
Dr - "hey ne oluyor?"
Joo - "ne mi oluyor? Ne olmuyor ki? Jiminle küsüyorsun, sonra yerde baygın birini yardım amaçlı hastaneye getirttiriyorsun, üstelik adamı hiç tanımazken telefon numarasını alıyorsun, ne bok olduğu belli mi?"
Dr - "o iyi biri joo, o jiminden iyi biri."
Joo - "yanlış yapıyorsun Daeri, pişman olacaksın."
Dr - "joo artık eve gidebilir miyiz??!"
Hafif bağırdığım için gıcık bir şekilde baktı.
...
Eve geldiğimizde anahtarla kapıyı açıp kendimi koltuğa attım. Açlıktan ölüyordum en son ama heyecandan unutmuştum galiba.
Midemin o acı gurultuyla seslendiğini farkettiğimde joo'nun yakasına yapıştım.
Dr - "oh joo, arkadaşın çok aç, lütfen yemek alıp gelir misin??"
Joo - "ah Daeri çocuk gibisin, hala yemek yemedin mi sen?"
Dr - "jooooooo, lütfennnnn lütfennnnnn!"
Anırarak söylediğim söz karşısında kapıdan geriye adım attı. Gittiğinde kapıyı kapattım.
Üstümü soyarken bir yandan da su içmeye çalışıyordum.
Tam suyu içecektim ki kapının kırılır gibi açılmasıyla su azımda kalmıştı.
Hızlıca salona geldiğimde jimin'in geldiğini gördüm.
Sırıtarak bana bakıyordu. Son anda sütyen ve kilotla olduğumu farkettiğimde odaya kaçmaya çalıştım. Koşuyordum.
Odaya çıktım fakat jimin yetişmişti. Odanın köşesine geldiğimde üstüme gelmesini izledim. Elini omzumun üstüne dikleyip sol eliyle belimi tuttu.
Dr - "jimin sen ne zaman geldin??"
Jm - "ben hep buradaydım bebeğim."
Dr - "seni affettiğimi hatırlamıyorum."
Jm - "eğer şuan beni affetmezsen canın çok yanacak, hem de çok!"
Dr - "h-hayır, kurtulacağım demiştin jimin, hayır bunu yapamazsın!"
