İLK TERCİH AŞK *TAMAMLANDI*

"Acil Durum Planı"

Bölüm Şarkısı: Müslüm Gürses - Seni Yazdım

"Neredeyse 2 ay oluyor. Koskoca 2 ay...
Bir kez bile oturup konuşmadık. Bir kez bile gerçekten beni muhatap alarak konuşmadı. Oturup sohbet etmeyi geçtim, sıcak bir bakış bile yakalayamadım.

En başta bana bakmamak için özel bir çaba harcıyor diye düşünüyordum. Kafasını benim tarafıma çevirmemeye yemin etmiş, kendini buna zorluyor diyordum ama nafile. Galiba o beni görmüyor. Varlığıma savaş açmış, yok sayıyor beni. Hatta yokum belki, saymasına bile gerek kalmıyor.

Bine yakın isimden bahsetti . Kimiyle okulda tanıştı, kimini spor yaparken görüp konuştu, bazıları hayatına nasıl girdi onu bile bilmiyorum ama bin isim çıktı belki o pembe dudakların arasından. Hepsinden sevgiyle bahsediyor defter, hepsini resmen sesiyle sarmalıyor.  Ben her seferinde kahroluyorum. Bir tek benim ismimi tepkisiz çağırıyor. Çağırıyor demek hata olur gerçi, çağırmak zorunda kalıyor diyeyim.

Sesindeki o isteksiz, duygusuz tını beni öldürüyor defter. Yemin ederim nefes alamıyorum. Kızsa, üzülse hatta belki bağırsa en azından bir duygu hisseder bana. Yürüyeceğim yolu bilirim bari. Şimdi yol yok, ışık yok, o kadar tekinsiz ki korkuyorum. Gece yarısı ıssız bir ormanda kaybolmuş gibiyim. Her yer karanlık, katran karası. Hiç ses yok. Çıt yok. Sanki yaşamıyor burası. Etrafımı dinliyorum. Derin bir yokluk. Yok defter, gelmiyor hiçbir ses. Korkmam mı gerek bu durumdan, yoksa ürkütücü bir ses duymadığım için şükür mü etmeliyim bilmiyorum. Ama bazen bu hiçlik mahvediyor insanı. Ne hissedeceğimi şaşırdım, bilemiyorum."
...

"Kaderimmiş lan. Bu kız benim kaderimmiş. Allah belâmı versin ki biliyordum. İşte bu be, işte bu!"

Furkan'ın hayvani bir hızla odaya dalmasıyla deftere yazdığım şeylerden kopup ona döndüm. Bir sürü derdim var belki ama en çok bu adama alıştığım için acıyorum halime. Kapı kolunu ayağıyla çevirip içeri girdi az önce ve ben bunu yadırgamadım...

"Ne kaderi lan? Kader kim? Her ne saçmalıyorsan Allah rızası için beni karıştırma."

Yatak odamın duvarına montelenmiş koltuğun koluna oturup tavana bakarak ve sesindeki sevinci asla saklamayarak cevap verdi arkadaşım. Aslında cevap vermekten çok, histerik bir ruh haliyle sayıklıyor gibiydi.

"İlk karşılaşma tesadüf, ikincisi kaderdir oğlum. Bu kız benim ka-de-rim"
Gözlerimi kısıp, sesime gizemli bir hava vermeye çalıştım. Anlatacağı şeye karşı zerre heyecan taşımıyordum ama dalga geçecek bir şey bulduğum için keyifliydim.
"Ben ne kaçırdım?"

Furkan göründüğünden biraz, çok az daha zeki biri olduğu için onunla dalga geçtiğimi anladı fakat yaşadığı şok çok büyük olduğu için, mecburen devam etti. Şimdi ağlayacağım mutluluktan...

"Az önce Aleyna geldi. Bir bakalım Aleyna aslında kim?"

"Oğlum konuya dümdüz girsene be. Niye youtube videosu başlığı koyar gibi konuşuyorsun?"

En başından beri olaya verdiğim tepkiler kendisini hiç memnun etmese de, şu an bunu birine anlatmasa tüm heyecanı içinde bir bomba gibi patlayacağı için devam etti Furkan. Koltuğun ucunda oturmak artık onu tatmin etmediği için ayağa kalktı. Ellerini uzun saçlarının arasında nerdeyse onları yolarak gezdirdi. Tüm odayı hızla tavaf etti. En son yine kalktığı yere oturup gözlerini gözlerime dikti.

"Aleyna, markette gördüğüm o kızmış. Bizim her akşam Başak'ın ağzından dinlediğimiz Aleyna, benim ilk aşkımmış."

Bir güç onu hipnotize etmiş gibi tek bir yere bakarak ve korkutucu bir şekilde nefes almadan konuşmaya devam ediyordu Furkan. O kadar şaşırmıştım ki, kafasına bi tane çakıp normal dünyaya da döndüremiyordum.