Anonim: Basketbol

B-19

Kaan Boşnak - Benimle kayboldun

Bol bol yorum yapıp vote vermeyi unutmayın...

***********************************************

Pazartesi...

Sonunda pazartesi gelip çattığında heyecandan saat sabahın 6'sında uyandım. Midemde heyecanın verdiği garip bir his vardı. Kendime gelebilmek adına duşa girdim. Ilık suyun bedenimde bıraktığı rahatlamayla hızlıca duş alıp çıktım. 

Saatin geçmesi için bir şeyler yapmam gerekiyordu ve aklıma gelen fikirle anahtarlarımı alıp evden dışarı çıktım. Yaptığım koşunun ardından fırından ekmek alıp eve geri geldim. Saate baktığımda 08.55 olduğunu görünce sofrayı hazırlamanın iyi bir fikir olduğunu düşünüp mutfağa girdim. Normalde olsa geç uyandığımdan dolayı kahvaltı hazırlamayan ben ilk defa mutfakta aileme kahvaltı hazırlıyordum. Ailem bu saatte kalkıp kahvaltı hazırladığımı görse beni bir hocaya götürürlerdi herhalde. Kahvaltıyı hazırlayıp saate baktığımda saat 09.35'i gösteriyordu. Annem en fazla 5 dakika içinde kalkardı bende o süreçte telefonumu elime alıp Arya'ya mesaj attım.

Afra: Uyandın mı dengesiz

Afra: Heyecandan uyuyamadım

Afra: Vücudum karıncalanıyo

Afra: Midem bulanıyo

Afra: Galiba heyecandan beyin fonksiyonlarım durdu

O sıra tiz bir çığlık sesiyle olduğum yerde zıpladım ve ardından annemin sesi kulaklarıma ulaştı

"Mehmet kooşş, kızımız bize kahvaltı hazırlamış. Aman Allah'ım gözlerime inanamıyorum bu benim kızım mı? Ateşin falan mı var kızım dur bir bakayım."

Dediği gibi elleriyle ateşimi ölçmeye çalıştı. Olan biteni anlamaya çalışırken babamın içeri girmesiyle şokla ikisinide izlemeye başladım.

"Noldu han- Kızııım sen iyi misin bu kahvaltı ne böyle? Hanım sen mi yaptın yoksa."

"Yok Mehmet ben yapsam böyle bağırır mıyım hiç?"

"Ateşi falan mı var baksana bir?"

"Baktım baktım yok."

"Neyi var bu kızın?"

Sonunda dayanamayıp konuşmaya başladığımda onların şaşkın bakışları beni buldu.

"Ya bir sakin olur musunuz acaba? Dün gece uyku tutmadı bende sabah erkenden uyanınca böyle bir şey yapayım dedim pişman oldum keşke yapmasaymış."

En sonunda kahvaltı yaptığımızda annemle beraber mutfağı toplayıp odama çıktım. Saat 11.02 idi. Telefonumu elime alıp Arya'nın attığı mesajları okumaya başladım.

Arya: Uyandım gerizekalı (10.04)

Arya: Sakinleşmeye çalış bu heyecanla çocuğun yanına gidersen iyi şeyler olmaz çünkü

Arya: Her şeye hazırlıklı ol

Arya: Ama kalbinin sesini dinlemekten asla vazgeçme

Afra: Kalbimin sesi anonimin Taha olduğunu söylüyo

Arya çevrimiçi...

Arya yazıyor...

Arya: Belli olmaz, bilemiyorum

Arya: Ama karşına kim çıkarsa çıksın Taha değil ise yıkılma

Afra: Anonimle buluştuktan sonra bize gel 

Afra: Ne olursa olsun ana ihtiyacım olucak

Arya: Tamam kuzum

Arya: Pijamalarımı da alıyorum o zaman xcmzmçvmçömbxvcb

Afra: Almazsan döverim xcmömxvnövmb

Afra: Neyse ben yavaştan hazırlanam

Afra: Çıkmadan yazarım

Arya: Tamam bebeğim görüşürüüz

Afra: Görüşürüzz kuzum

Dolabın karşısına geçip giyeceklerimi aldıktan sonra hızlıca makyajımı yapmaya başladım. Evden çıkmama daha çok zaman olmasına rağmen yerimde duramıyordum. Makyajı yapıp üstümü değiştirdikten sonra okuduğum kitabı alıp kaldığım yerden okumaya başladım.

**************************

"Anneeee ben çıkıyoruum."

"Tamam kızım dikkat et kendine."

Hızlıca apartmandan çıktıktan sonra derin bir nefes aldım. Fazlasıyla heyecanlıydım. Evime en yakın basket sahası yürüme mesafesiyle 15 dakika uzaklıktaydı ama ben o 15 dakikayı bu heyecanla 10 dakikada yürüyecektim herhalde. 

Basket sahasının girişine geldiğimde aniden Kaan Boşnak'ın Benimle Kayboldun şarkısı çalmaya başladı. İçeride sırtı bana doğru dönük kapüşonlu bir çocuk vardı. Kalbim yerinden çıkacak gibiyken basket sahasının içine adım atmayı başarabildim. Yerlerde papatyalardan ona doğru uzanan bir yol vardı. Benim geldiğimi fark etmesine rağmen bana doğru dönmedi. Yolu yavaş adımlarla yürüyüp onun arkasında durduğumda bayılacak gibi oldum. Sakinleşmek adına derin bir nefes alıp elimi sırtına koydum. Yavaş yavaş arkasına dönmeye başladığında nedensizce gözlerimi kapadım. Sanki gözlerimi açsam bu rüyadan uyanacakmışım gibi. Bana doğru döndüğünü ellerini belime koymasıyla anladım ama gözlerimi gene açamadım. Şarkının sözlerini mırıldanmaya başladığında sanki rüyadaymışım ve bu rüya bitecekmiş gibi hissetmeye başladım.

"Bilmem kaç yüz kişi içinden
Gördüm deli gözlerini birden
Belki tanımazdım seni
O kafeye gelmesen"

Sesinin verdiği tanıdık hisle ve şarkının son sözünü değiştirerek söylemesinden kim olduğunu anlamıştım ama hala gözlerimi açamıyordum. Ufak çaplı bir kahkaha attıktan sonra

"O güzel gözlerini açsan mı artık güzelim?" dedi.

Yavaşça gözlerimi açtığımda karşımda bana gülümseyerek bakan çocuğu görünce istemsizce sırıttım. Gülümseyerek

"Ben sana baya aşığım be Afra'm" 

"Bende sana baya aşığım be Taha'm" 

Bana sıkıca sarıldığında içimden "Şükürler olsun Allah'ım" diye geçirmeden edemedim. Kollarını bedenimden ayırdıktan sonra tekrardan çalmaya başlayan şarkının eşliğinde dudaklarıma uzunca bir öpücük bıraktı.

************************************

Selaaaammm upuzun bir bölümle karşınızdayım

Uzunca bir süre bölüm yazamıyordum İstanbul'da değildim çünkü ama bence beklettiğime değen bir bölüm olduğunu düşünüyorum.

Bu bölümü yazarken içimde oluşan heyecan ve istemsizce sırıtmaktan kendimi alamadım. Sonunda Afra ve Taha kavuştular hemde çok mu güzel kavuştular ne?

Artık Afra ve Taha'nın sevgili olduğu bölümlerle devam edicez bakalım orada nasıl maceralar olacak.

Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi lütfen yazın.

Bol bol yorum yapıp vote vermeyi unutmayın.

3K'lık kocaman bir aile olmuşuzz iyi ki varsınızz 💜 Siziii seviyoruummm 💜💜