Ang Boyfriend Kong Bakla

Chapter 4: Hurt

Aurora's POV

*****

Paggising ko ng umaga, agad na akong naligo at nagpalit saka na ako naghanda papuntang university.

"Where did you go yesterday?" maarteng tanong ni Arielle.

"Not now, Arielle" sabi ko at lalagpasan ko na sana siya pero hinila niya yung buhok.

"May ginawa ka sigurong kalokohan noh, kaya ayaw mong sabihin" sabi niya.

"Nagtratrabaho ako ng part-time job, ano ba" sabi ko at bibitawan niya ang buhok ko.

"Saan mo naman nakuha yang sandal mo?" tanong niya.

"I buy it" sabi ko.

"Saan mo kinuha yung pera?" tanong niya.

"Sa pinagtrabahuan ko" sabi ko.

"You're lying! Alam mo ba na ang mahal ng sandal na yan! Bakit? Ilan ang sweldo mo kada araw? Ano bang trabaho mo?! Siguro, bar dancer ka noh tapos tinitikman ka ng kung sino sino para magkapera ka" sabi niya at isang malakas na sapak ang natanggap niya sa akin.

"Don't blame me kung nagawa ko yun sayo! You deserve it! Hindi porket nakabili ako ng ganito, gumawa na ako ng masama! Don't think like that because you don't know what am I doing just to survive, just make my self happy. Palibhasa nga naibibigay nila lahat sayo eh, nasa iyo na ang lahat, but me, hindi ako kagaya mo na lahat ng gusto ko nakukuha ko agad agad na walang kahiraphirap. Nakukuha ko lang ang lahat ng gusto ko by my hardwork, kailangan ko munang magpakahirap bago ko makuha ang gusto ko. You don't have the right to judge even if you can't accept me as your sister, but can you just respect because I'm doing everything para makisama sa inyo but then you will not just accept me. Yes, I know, I know I'm not belong to this family kasi anak lang ako ni Dad sa labas but you don't have the right to take away my freedom and the right to be happy, Arielle" sabi ko and then my tears fell continously at sinapak ako ni Mom, hindi ko alam kung saan siya nagsusulpot.

"You don't have the right to say to my daughter, you are just a bitch!" sigaw ni Mom.

Tumakbo ako palabas ng bahay namin at tumakbo ako sa daan ng biglang may malakas na busina.

"Sorry, I'm really sorry" sabi ko habang pinupunas ko ang luha ko.

"Avon?" tanong ng lalaki kaya napatingin ako sa kanya.

"Adrian?" I asked sabay takbo sa kanya at niyakap ko siya.

"What happened?" tanong niya.

"Wala akong kakampi, Adrian, lahat nalang sila pinagtutulungan ako. Ayaw nila akong maging masaya, Adrian" sabi ko at umiyak ako habang yakap yakap siya.

"Halika na, ihahatid na kita sa university mo" sabi niya.

Pagdating namin sa university, bumaba na ko pati rin siya at bago ako pumasok niyakap ko muna siya.

"Salamat" sabi ko at pumasok na ako sa room namin.

Pagpasok ko sa room namin, wala pa yung teacher namin kaya naupo na lang ako.

"Hey, bitch!" sigaw ni Rebacca pero hindi ko lang siya pinansin kaya hinila niya ang buhok ko.

"Let me go, Rebecca!" sigaw ko.

"May intensiyon ka bang agawin sa akin ang Adrian ko?!" sigaw niya.

"Hindi ko alam ang sinasabi mo, Rebecca!" sabi ko.

"Huh! Palibhasa, parehas lang naman kayo ng nanay mo na malandi" sabi niya at isang malakas na sapak ang binigay ko sa kanya.

"Don't even think about insulting my mother! Paano kung oo? Oo, Rebecca! Mahal ko si Adrian at mahal niya rin ako, bakit? Mahal ka ba niya?" sigaw ko.