Ang Boyfriend Kong Bakla

Chapter 26: Save

Avon's POV

"B-Brandon?" tanong ko at bigla akong napatayo. Is this a dream?

"Veronica...I found you" naluluha ang kanyang nga mata at niyakap ako ng mahigpit.

"Is this a dream?" tanong ko.

"No, it's not. I'm here, I'm right here. I'm not married and I'm gonna be a father. I will take the responsibility" sabi niya sabay halik sa noo ko at haplos sa tiyan ko.

"Bakit di mo sinabi? Sana naprotektahan pa kita laban kay Venice" sabi niya habang hawak ang pisngi.

"Venice..." naalala ko ang usapan namin ni Venice at bigla na lang akong may narinig na putok ng baril kaya napasigaw ako.

"Are you okay?" tanong ni Brandon kaya niyakap ko siya at parang may nahawakan akong basa sa likod niya.

Nang tignan ko ang kamay ko ay napasigaw ako at napaiyak.

"You got shot" umiiyak kong sabi at pinunas niya ang luha.

"Calm down, don't be stressed. I'm going to be okay, take care of the baby okay?" tanong niya.

"No...no..." umiiyak kong sabi at biglang lumabas si Freya.

"Ma'am?" tanong niya.

"Tumawag ka ng tulong" sabi ko at pinaupo ko si Brandon sa upuan sa tabi ko. Tumakbo naman si Freya palabas at naghanap ng tulong.

"Please...stay with me" umiiyak kong sabi habang hawak ang kamay niyang nakahawak sa aking pisngi.

"I love you, Veronica" sabi ni Brandon habang nag-aagaw buhay.

"Brandon... please..." umiiyak kong sabi.

"Say I love you too..." he chuckled.

"I love you too, I love you so much" sabi ko at niyakap ko siya saka naman dumating ang ambulansiya.

Habang nasa operating room si Brandon ay naghihintay kami sa upuan sa harap nito. Nakasandal ako sa upuan habang nakatitig sa puting pader sa harapan ko.

"Ma'am, Ma'am" yugyug ni Freya sa balikat ko na kinakabahan.

"Hmm?" tanong ko.

"Ma'am, nakaihi po kayo" sabi ni Freya kaya napahawak ako sa tiyan.

"Manganganak na ako Freya" sabi ko kaya nanlaki ang mata niya at agad tinawag ang nurse para tulungan ako.

Hindi ko man lang namamalayan na manganganak na pala ako dahil sa sobrang pag-aalala ko kay Brandon. Kanina ko pa nararamdaman yung sakit pero hindi ko lang pinapahalata.

Pagkatapos kong iluwal ang aking anak ay nawalan na ako ng malay dahil napagod ako sa aking panganganak.

Paggising ko ay bumungad agad sa akin ang puting kisame at si Freya na nanonood ng TV.

"Ma'am, may masakit po ba? May kailangan po ba kayo?" tanong ni Freya kaya napalinga linga ako.

"Where's my son, Freya?" tanong ko at agad akong umupo habang kinakabahan.

"Nasa nursery po, Ma'am" sabi niya.

"Si Brandon?" tanong ko.

"Comatose po" sabi niya kaya napaluha ako. Sana mailigtas si Brandon.

"I want to see my son" sabi ko at biglang pumasok yung nurse na may dalang bata saka tinabi sa akin yung kariton niya.

Humiga ako at nilagay nila sa dibdib ko ang anak ko kaya hinawakan ko naman ito ng mabuti. Napangiti ako kasabay ng luha sa aking mga mata.

Nailabas ka na rin. Natutuwa akong pinagmamasdan siya pero nasasaktan rin ako sa sinapit ng kanyang ama para maprotektahan lang kaming dalawa.

Tuwang tuwa naman si Freya na makita ang anak ko kaya alam kong mas matutuwa si Brandon kapag nakita niya ang anak niya.

Ilang araw ang nakalipas at nandito p rin kami sa hospital. Napagdesisyunan ko munang dalawin si Brandon kasama ang anak namin bago kami umuwi sa bahay.

Nasa labas lang kami ng kuwarto niya at tanging sumilip lang sa salamin ang nagawa namin.

Brandon, please wake up. Hihintayin ka namin ng anak mo ah, nandito lang kami. Hindi ka namin iiwan, please, wake up. Huwag mo kaming iwan.

Hindi ko alam kung saan naisip yung pangalan niya. His name is Zack, hindi ko alam kung saan ko nakuha yan.

Uuwi na kami sa bahay, Daddy Brandon. Babalikan ka namin ha, babantayan ka namin ni Baby Zack kaya please, stay with us. Hindi na kita muling iiwan pa.

I'm sorry sa mga nagawa ko noon, nagsisisi na ako ngayon. Mahal mo pala ako at totoo yun, hindi ko lang nakita kasi naging bulag ako sayo. I'm really sorry.

Hindi ko namamalayan na may tumutulo na pa lang luha sa aking mga mata at napatingin ako sa tulog na batang hawak ko.

Sabi ng doctor ay makakalabas na daw kami bukas.

Nagulat ako nang pagtingin ko sa tabi ko ay nakita ko si Venice, parents ni Venice at parents ni Brandon kaya agad kong pinunas ang luha.

"Avon?" tanong ng Mommy ni Brandon.

"T-Tita..." sabi ko.

"Who's child is that?" tanong niya sabay turo sa bata na hawak.

"Akin po" sabi ko.

"Father?" tanong ni Tita at napatingin ako kay Brandon na hanggang ngayon tulog pa rin kaya napaluha ako.

"Brandon po, I'm sorry. Hindi ko naman sinasadya na sirain ang kasal ni Venice, hindi ko po ginusto ito" lumuluha kong sabi habang hawak ang anak ko.

"Stop crying, hija. We found your real parents" nagulat ako sa sinabi ng Mommy ni Brandon at may mag-asawang lumapit sa akin.

"Malaki ka na, Francine" sabi ng isang middle-aged na babae kaya nagulat na lang ako.

"Daddy?" biglang tanong ni Freya sa lalaking nasa harap ko na asawa ng sinasabi nilang nanay ko.

"Freya?" tanong ng lalaki.

"A-Are you my parents?" tanong ko.

"Yes, we are. Ninakaw ka sa amin" sabi ng babae kaya napaluha ako.

"Your half sister" sabi ng lalaki sabay turo kay Freya kaya napangiti ako.

"Magkapatid pala tayo" she chuckled.

"Tita, my name is Aurora Veronica. Not Francine" sabi ko sa middle-aged ba babae na nanay ko.

"Please, Aurora. Call me Mommy and he is your Daddy. I'm Francesca Lebnon and your Daddy is Francisco Lebnon. We are you're parents. Sinabi sa amin ng kaibigan ng kinikilala mong Mommy na ikaw yung anak naming ninakaw niya sa amin" sabi ng aking nanay kaya napaluha ako.

"Paano niyo nalaman na nandito ako? Kami?" tanong ko.

"I told them" sabi ni Venice kaya napatingin ako sa kanya.

"Nalaman namin na may nagawang masama si Venice so we cancelled the wedding and the other reason is, Brandon has a family right now, you're the one that meant to be his wife" sabi ng ina ni Brandon kaya napangiti ako kasabay ng luha sa aking mga mata.