Rebel / Larry Stylinson

Baba

Sonradan eklenen not: Kitap hakkında bir uyarı daha, KÖR OLMA TEHLİKENİZ VAR. Bunlar ilk yazılarım benim yani her türlü rezilliklere hazır olun.

°
°
°
°

"Harry şaka olduğunu söyle lütfen..."

Başımı eğdim. Bunun için kendisini suçlayacaktı ve bundan nefret ediyordum.

"Nıall o adam için yaptı bunu. Kavga edip dayak yememle bir ilgisi yok."

Beni duymuyor gibiydi başımı kaldırdım ve o da dolu mavi gözlerini bana çevirdi.

Hayır, hayır. Nıall Horan ağlayamazdı bu imkansızdı onu en son annesi ve babası ayrılırken ağlarken görmüştüm ve o da iki yıl önceydi.

"Nıall!-"

Henüz onu ağlamaması için uyaramadan o sıkıca bana sarıldı ve evet ağlamaya başladı.

"Nıall yapma şöyle!"

Şuan sabahın dördüydü ve ben nasılsa evden atıldığım için rahatça penceremden kaçmış sonra da Niall'ın evine yolda biraz korkmuş olsamda varmıştım. Tek başıma dışarı çıktığım yetmez gibi birde bunu sabahın karanlığında yapmıştım cidden aklımı oynatmış olabilirim. Ama annem onunla vedalaşmama kesinlikle izin vermeyecekti başka çarem yoktu.

Evine varıp penceresine taş atarak onu kaldırdığımda elbette çakma sarışın beni ilk kez ev dışı bir ortamda yalnız ve bir de sabahın köründe görüp korkmuştu. Ben daha yanıma çağırmadan da kendisi üzerine bir hırka alıp penceresinden ağaca oradan da benim yanıma atladı. Olayı anlatmayı bitirdiğim an ise böyle bağırmıştı.

Bu gün gidiyordum ve biz ayrılıyoruk öyle değil mi!?

"Harry eğer beni ihmal edersen seni Doncaster'da bulurum ve sonun iyi olmaz!"

"Sen de başka bir Harry bulursan ve onunla dayak yersen bitersin Horan!"

Onunla saat sekize kadar sokakta boş boş gezinip en sonunda ağlayarak vedalaştım. Nıall olmadan ne yapacaktım cidden bilmiyorum. Liverpool'a da çok alışmıştım oysa şimdi hiç bilmediğim bir şehre gidiyordum. Gerçi burayı da çok biliyorum denemez ama ev gibi hissettiriyordu.

Sabah olduğunda gizlice eve geri döndüm ve çoktan bana otobüs ayarlamış anneme bakmadım bile. Sadece Gemma ile taksi ayarlayıp otogara doğru gittik. Evet beni uğurlamaya sadece Gemma gelmişti ve bu lanet olası umrumda değildi. O adamdan nefret ediyordum ve annme fena halde kızgındım. En azından uçak ayarlayabilirdi otobüs çok uzun sürüyordu.

Gemma beni şaşırtmayıp takside ağlayarak sıkıca sarılmıştı. Onun ağlamasından hep nefret ediyordum. Şimdi ben gidecektim ve o tamamen o koca evde yalnız olacaktı. Arkadaşlarının çok olması ve okulda havalı bir kız olması umarım onu kurtarırdı çünkü onun yapayalnız kalmasını istemezdim. Ablam benim ilk arkadaşımdı. Nıall ve onun dışında kimsem olmadığı için ve ikisinden de ayrıldığım için bende kendimi berbat hissediyordum. Babamın yanında başıma ne gelecek onuda anlamış değildim zaten çünkü babamın felsefesi banane olayı içindeyken onunla da pek anlaşamayacaktım.

Otobüse bindiğimde ağlamamaya çalışarak Gemmaya el salladım. Cam kenarındaydım ve otobüs hareket edene kadar o orada durup bana baktı. Ablamı özleyecektim. Sürekli arkadaşlarını bana tercih etsede veya her gece odama gelip bebekmişim gibi istemediğim halde bana masal okusa da onu özleyecektim. Hem istese yanıma gelirdi değil mi? Umarım gelirdi.

Araba hareket ettiğinde Gemma arkamda kaldı ve ben kendimi daha da yalnız hissettim. Babam ne tepki vermişti acaba benim geliceğim haberine? Hevesli olduğunu sanmıyordum. Ağlamamak için derin derin nefes almaya çalıştım. En azından babam beni sevebilirdi değil mi? Neden ikiside beni sevmiyordu ki!