Hidden Beauty || Kookv_Vkook_Sope

11. نقاشِ خوش خنده

"برخی لحظه ها هستند که آرزو میکنی ای کاش می‌توانستی زندگی را در آنها متوقف کنی"

_Andre Makine

****

کت و کیفش رو برداشت و در رستوران رو باز کرد. خمیازه ای کشید و با صدای بلندی گفت:"همگی خسته نباشید!"

دو گارسونی که مشغول دستمال کشیدن میزهای باقیمونده بودن براش دستی تکون دادن. سرشو به نشونه ی ادب کمی خم کرد اما قبل ازینکه بیرون بره دنیل مانع شد.

"هی پسر! وایسا!"

با تعجب متوقف شد. دنیل و الیزابت پوشیده تو پالتو و لباسهای گرم نفس نفس زنان جلوش ایستادن.

"باهم برگردیم خونه-"

الیزابت با لبخندی شیرین گفت و به دنبال حرفش دست دنیل دور گردن جونگکوک حلقه شد. سری تکون داد و از رستوران بیرون رفتن. دنیل خسته از کار زیاد همونطور که سرشو روی شونه ی جونگکوک ثابت میکرد گفت:"واقعا خوابم میاد" خمیازه ی طولانیش مهر تاییدی به حرفش زد.
"جونگکوک مهربونم- بیا و کولم کن!"

جونگکوک چندلحظه شوکه به نوک بینی قرمز شده و چشمهای خمارش نگاه کرد و همونطور که به راه رفتن ادامه میداد خندید.
"چرا امروز همه میخوان من کولشون کنم؟"

دنیل سیخ ایستاد و بعد رد و بدل نگاهی مشکوک با الیزابت گفت:"چیکار کردی پسر بد؟"

جونگکوک بلافاصله جواب داد:"دارم از همون پسری که کنار رودخونه دیدم حرف میزنم. بیخودی فکر بد نکن"

الیزابت که خیره به کفشهاش راه میرفت پرسید:"باهاش حرفم زدی؟"

لبهای جونگکوک به لبخندی باز شدن و فرورفتگی های کمرنگ گونه هاش نمایان شدن.
"آره-"

"خب خوبه! بالاخره روت شد با یکی حرف بزنی.
اگه با یه دختر هم قرار بذاری و کارای بیشتری هم انجام بدی اونوقت میتونم بگم که دیگه بلوغت کامله کامل شده"

دنیل درحالیکه سرش رو تو گردن جونگکوک فرو کرده بود گفت و خمیازه ی دیگه ای کشید. نفسهای گرمش گردن جونگکوک رو قلقلک میدادن.
الیزابت خیره به گوشهای سرخ شده ی جونگکوک خندید و دست مشت شدش رو به شونه ی دنیل کوبید.
"اینقد اذیتش نکن دیگه"

"اینا درس زندگیه-" خمیازه ی بعدی "کسی قدرشونو نمیدونه"

از خیابون رستوران خارج شدن. سکوت حاکم تو خیابون خلوت تو اون ساعت از شب کاملا عادی بود. چیزی تا به صدا دراومدن ساعت بزرگ مرکز شهر و اعلام زمانی که از نیمه شب میگذشت نمونده بود. با نمایان شدن چراغهای مغازه ی کوچیک و نقلی ای که تو خیابون مجاورشون بود الیزابت ایستاد. "پسرا-"