Mute Boy | Peter Parker [Tamamlandı]

17

Hey, okul başladı.. Nasılsınız ?

Peter biraz hızlı gidiyor farkındayım

Ben halledicem siz rahat olun.

İyi okumalar.

"Aslında tadı güzel, ama jelibonlar biraz yanmış gibi."

"Cips nasıl ?"

"Bir dahaki krepte, tırtıklı cipslerden kullan."

"Sade olanlardan mı ?"

Jane başıyla onayladı.

"Ben onlara bayılıyorum."

"Ben de."

Ve gülüştüler.

Anlamsız gözlerle baktım.

Tanrım, komik bile değil.

Ben duştan çıktıktan sonra okula az bir zamanımız kaldığı için kreplerimizi elimize alarak yola koyulmuştuk.

Kahvaltımızı okul yolunda yapıyorduk ve benim nedensizce canım sıkkındı.

Ayrıca ayağım da acıyordu.

Evdeyken iyi gibiydi, ama çantamı sırtlayıp dört beş dakika yürüdüğüm anda sızlamaya başlamıştı.

Bandaj sayesinde biraz daha iyi durumdaydı.

Jane ile Magnus birlikte krepi eleştiriyorlardı, yaptıkları şeyi saçma buluyordum çünkü bu krep iki malzeme daha fazla olsaydı waffle kategorisine girebilirdi. Yalnızca rastgele malzemelerle donanmış bir yiyecekti.

Artık kulaklık da takamıyordum, ama müzik bağımlısı olmadığım için pek de umrumda değildi.

Okula az bir mesafe kaldığı için sıkıntıyla ofladım, zaten hastaydım ve keyfim yoktu.

Okulda kusmamayı umuyordum.

Çünkü, beni alması için ailemi arayamazlardı.

Ayrıca yedek kıyafetim de yoktu.

Yedek.

Kıyafet.

Aniden durdum ve hızlıca çantamı arkamdan yere atıp içini karıştırdım.

"Umarım unutmamışımdır."

Zaten içinde az malzeme olan çantamda aradığım şeyi bulamayınca sinirle soludum.

Peter'in kıyafetlerini odamdan almayı unutmuştum.

Parmaklarımı sinirlerime bastırırken ayaklandım ve zıt yöne döndüm.

"Ne oldu Mila ?"

"Evde bir şey unuttum, siz devam edin."

"Anahtarı al." dedi Magnus cebinden çıkardığı anahtarı bana atarken.

Havada yakaladım ve cebime attım.

"Hızlı ol."

Aramızdaki mesafe açıldığı için daha fazla bağırmak istemedim ve elimi kaldırıp baş parmağımla onayladım.

Üstüne bile doğru dürüst basamadığım bu ayakla ne kadar hızlı olabilirdim bilemiyordum.

Ellerimi ceplerime soktum ve her ne kadar canım yansada adımlarımı hızlandırdım.

Unuttuğum için kendime kızgındım.

On dakikalık kısa yürüyüşün sonunda eve vardım ve kapıyı açtıktan sonra bir çılgınlık yapıp ayakkabılarla içeri girdim.