Mute Boy | Peter Parker [Tamamlandı]

22

Söz verdiğim gibi 22 geldi

Bu arada bu Harvey kasırgası birkaç yıl önce gerçekten Amerika'da yaşandı ben onu buraya uyarlamak istedim :P

Umarım beğenirsiniz, iyi okumalar şimdiden 💕

Bol bol yorum bekliyorum..

<><><><><><><><><><>

Büyük bir gök gürültüsüyle gözlerimi açtım.

Her yerim uyumuştu ve kafamın yerinde sanki bir bowling topu varmış gibiydi.

Her neredeysek, deli gibi üşüyordum.

Tahmin ettiğiniz üzere, kasırgayla birlikte hava sıcaklıkları da düşmüştü.

Biraz kıpırdandığımda ve etrafa baktığımda hâlâ arabanın içinde olduğumu fark ettim.

Ve omzuma salyalarını akıtmış Magnus'u.

Hava o kadar soğuktu ki, nefes alırken ağzımdan ince bir duman çıkıyordu.

Ellerim zaten buz gibiydi.

Ayrıca hareket etmiyorduk ve sürücü koltuğu boştu, büyük ihtimalle Maurice, arabayı park edip bizi burda bırakmıştı.

Üstümüzde montlarla uyumuştuk ve bilirsiniz, montla uyuyunca sanki üstünüzde başka bir beden varmışçasına ağırlık yapar.

Nefesim daralıyordu ve berbat hissediyorudum.

Ağrıyan başımı ovarken omzumu çekmeye çalıştım.

"Kalk üstümden Magnus."

İrkilerek uyandı ve yorgun, kızarık gözleriyle etrafı süzdü.

"Geldik mi ?"

Telefonumdan saate bakarken süpermarketten üç buçuk saat önce çıktığımızı fark edip kısa süreli bir şok geçirdim.

"Bizi arabada unutmuş olamaz,
değil mi ?"

"Böbreklerimizi kontrol edelim."

Biraz ciddiyete ihtiyacım vardı. Özellikle de şu halde.

"Çıkalım şuradan ve Maurice'i bulalım."

Magnus arkasını döndü ve elini kapıya uzattı.

"Hasiktir, kilitleyip gitmiş."

Panikle gözlerimi açtım.

"Tamam panik yapmamıza gerek yok, en azından ikimiz de klostrofobik değiliz."

Endişeli gözlerim üstünde gezinirken Magnus cebinden telefonunu çıkarttı.

Bir süre düşündükten sonra durdu.

"Telefon numarası bende yok..."

"Bende de yok."

"Ev telefonu-"

"Ulaşamıyorum, yağmurdan etkilenmiş olmalı."

Tanrım, ne çeşit bir abi kardeşlerini arabaya kilitleyip bırakırdı ki !

Ve çok geçmeden kavga etmeye başladık.

"Nerede bu herif, sana polise gidelim demiştim !"

Şimdi de durduk yere bana bağırıyordu.

"Geriye kalan tek reşit aile bireyimizi, erdemli Amerikan polisine teslim etmene izin vermediğim için üzgünüm Magnus !"

"Bizi ölüme terk etmiş! Ve sen hâlâ onu savunuyorsun!"