Το γκρί της πεταλούδας

αντιπάθειες

Έβαλε δύο σταγόνες άρωμα πίσω από το αφτί και άγγιξε τα μαργαριταρενια σκουλαρίκια που επέλεξε να βάλει -δωρο του Πίτερ στη πρώτη τους επέτειο. Τα μαλλιά της ήταν από τις σπάνιες φορές που τα άφησε ελεύθερα καθώς πίστευε πως ένα πρόσωπο πρέπει να δειχνει το καθαρό και όμορφο δέρμα, έτσι τουλάχιστον της έλεγε πάντοτε η μητέρα της. Η Κάθριν ήταν γόνος μιας οικογένειας παλιών πετρελαιάδων του Τέξας ενώ ο Στίβεν -ο πατέρας της, είχε υπό την κατοχή του τα περισσότερα βενζινάδικα της περιοχής. Χρήμα έρεε άφθονο. Ποτέ δεν της έλειψε τίποτα μα εκείνη αν και "τέρας" καθωσπρεπισμού, κρατούσε τα φτερά της χαμηλά και προσγειωμένα στο έδαφος. Φοβόταν τις απότομες αλλαγές στο περίγυρο της και αυτός ήταν ο λόγος που κανένας δεν κατάλαβε ποτέ την επιλογή της να ασχοληθεί με την ανθρωπολογία. Ο όρος της λέξης από μόνος του,ήταν μια ατέρμονη ανατροπή. Κράτησε στα χέρια το μαύρο τσαντάκι βάζοντας μέσα τα απαραίτητα. Χρήματα, κινητό, δεύτερα κλειδιά και χαρτομάντιλα για τις αλλεργίες που έπιαναν το Πίτερ μερικές φορές. Σαν ζευγάρι ήταν αγαπημένοι. Ήξεραν τι ήθελαν ο ένας από τον άλλο και η γνωριμία τους έγινε εντελώς τυχαία στο δρόμο. Εκείνος πάτησε σε μια λακκούβα, λερωσε τα ρούχα της κι εκείνη τον έβρισε. Τόσο όσο της επιτρεπόταν από το σπίτι. Όχι πως οι δικοί της ήταν σνομπ, μα ήθελαν έναν αγνό τρόπο ζωής για τη κόρη τους. Όχι αλκοόλ.
Όχι κάπνισμα.
Όχι σεξ πριν το γάμο.

Γνωρίζοντας τον Πίτερ, άλλαξαν πολλά. Η συμπάθεια που αναπτύχθηκε προς το πρόσωπο του ήταν μεγάλη και έγιναν πιο ελαστικοί ενώ η μητέρα της, αποδείχθηκε κρυφή θαυμάστρια της δικής του. Οι αγαθοεργίες που έκανε η Τζίνα Ντέβερο είχαν ακουστεί ως τα πέρατα της γης. Αν και δεν είχε δουλέψει ποτέ της, ο άντρας της- ο μεγαλοβιομηχανος Τζακσον Ντέβερο, είχε αρκετά λεφτά για δέκα γενεές αν ήθελε. Μια επένδυση στη πιο πεσμένη μετοχή έτη πριν , του έδωσε το έναυσμα να αρχίσει μια επιχείρηση κλωστοϋφαντουργίας και πλέον η εταιρεία τους, ήταν πρώτη σε πωλήσεις σε ολόκληρη την Αμερική αλλά και σε αρκετές χώρες της Ευρώπης.

Η ένωση αυτών των παιδιών ήταν λουσμενη στο χρυσό μα δε αποφάσισαν να είναι μαζί για τα λεφτά φυσικά. Κατά τη γνωριμία τους δεν είχαν ιδέα ο ένας για τον άλλο μα με μια συγγνώμη από τη μεριά του, ένα τέλεια ευθυγραμμισμένο χαμόγελο και μια πρόταση για καφέ, ήρθαν και έδεσαν .

"Ελίζα τι κάνεις τόση ωρα;" Ο Πίτερ φώναξε από το τελείωμα της σκάλας

"Κατεβαίνω! Δεν βρίσκω τα γυαλιά σου!"