Το γκρί της πεταλούδας

Δεν υπάρχει μετά...

Περπατούσε  στα χόρτα με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος  αδιαφορώντας πλέον για όλα. Από τη στιγμή που βγήκαν στην επιφάνεια δεν ενδιαφέρθηκε για τίποτα ενώ η διαδρομή μέχρι το αυτοκίνητο τη βρήκε να μουρμουρίζει συνεχώς.

"Έτσι θα είσαι τώρα;" Ο Κίαν άνοιξε το βηματισμό του και τη πλησίασε "θα πατήσεις τίποτα, έλα να σε σηκώσω"

"Όχι. Μια χαρά μπορώ και μόνη!"

"Ειδες; και πριν μπορούσες μα δεν ήθελες να λερώσεις τα ποδαράκια σου!" Η Ελίζα σταμάτησε μπροστά από το αυτοκίνητο έξαλλη

"ΚΟΙΤΑ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ! ΣΤΑΖΩ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ..."

"Εσταζες και πριν...." της είπε πονηρά.

"Για μια στιγμή μπορείς να φέρεις σαν φυσιολογικός άνθρωπος και να αναλογιστείς τις ευθύνες και τις συνέπειες των πράξεών σου;" Ο Κίαν έδειξε να το σκέφτεται. Έπιασε αιφνίδια το πάνω μέρος της πιτζάμας της και το τράβηξε προς τα πάνω. Η Ελίζα τσιριξε βάζοντας τα χέρια μπροστά από το γυμνό της στήθος και άρχισε να του φωνάζει

"Είπες να σκεφτώ! Αυτό κάνω γιατί γκρινιάζεις;;;" τη μαλωσε και ανοίγοντας το πορτ μπαγκαζ έβγαλε από μέσα μια τσάντα. "Φόρα αυτό και θα σου δώσω και μια φόρμα μου από κάτω" της πέταξε ένα μακό μπλουζάκι κι εκείνη το άρπαξε αμέσως

"Είσαι θρασύς!"

"Πολλά ειμαι..." απάντησε κοφτα κοιτώντας τη με στενεμενα μάτια. "Περιμένεις κάτι;"

"Να γυρίσεις! Μπροστά σου θα αλλάξω;" Ο Κίαν έβαλε τα γέλια.

"Έμαθα το κορμάκι σου σπιθαμή προς σπιθαμή λίγα λεπτά πριν...Και ντρέπεσαι; Πρέπει να ξεπεράσεις τη ντροπή. Μάθημα δεύτερο!"

"Α να χαθείς ηλίθιε!" Τον έβρισε "γύρνα από την άλλη είπα!!!"

"Δε το νομίζω. Θέλω να γδυθεις μπροστά μου και να ντυθείς!"

"Κίαν για το Θεό. Αρκετά προβλήματα αντιμετωπίζω αυτή τη στιγμή"

Πήγε κοντά της, έπιασε τη μπλούζα  δυνατά και τη πήρε. Σήκωσε το χέρι του ψηλά κι εκείνη χοροπηδησε για να τη φτάσει κρατώντας μόνο με το ένα της χέρι το στήθος.

"ΔΩΣΤΟ ΜΟΥ ΡΕ!!"

Έβαλε το ελεύθερο χέρι του γύρω από τη γυμνή της μέση και την ώθησε πάνω του.

"Δε θα με ντρέπεσαι..." ψιθύρισε και πιάνοντας το χέρι της, το κατέβασε και το κλείδωσε πίσω της. Το στήθος της ενώθηκε με το δικό του , η Ελίζα φρικαρε μα άλλες βρισιές δεν βγήκαν από τα χείλη της.